တစ္ခါတုန္းက အသီးပင္ ႀကီးႀကီး တစ္ပင္ရိွတယ္။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေန႔တိုင္းပဲ သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕ ေအာက္မွာ ေဆာ႔ကစားပါတယ္။ သူအပင္ေပၚက အသီးကို ခူးစားတယ္။ သစ္ရိပ္ ခိုၿပီး အိပ္စက္တယ္။ အပင္ေပၚ တက္ေဆာ့ကစားပါတယ္။ အပင္ႀကီးက သူ႔ကို အရမ္းခ်စ္သလို သူကလည္း အပင္ႀကီးကို အရမ္း ခ်စ္ရွာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေကာင္ကေလး တစ္ျဖည္းျဖည္း ႀကီးလာပါတယ္။ သူအပင္ႀကီးနား သိပ္မကပ္ေတာ့ပါဘူး၊ အပင္ႀကီး က တစ္အား ၀မ္းနည္းသြားတယ္။ သူ႔နားမွာ လာကစားဖို႔ အႀကိမ ္ႀကိမ္ ေျပာပါတယ္။ ေကာင္ေလးက ျပန္ေျပာ လိုက္ပါတယ္။
“က်ေနာ္ နည္းနည္းႀကီးလာၿပီ ၊ ေန႔တိုင္းအဲဒီလို မကစား ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ က်ေနာ ္အရုပ္လိုခ်င္တယ္။ ” အပင္ႀကီးကေျပာတယ္ “ အဲဒါ လြယ္ပါတယ္။ ငါ႔အေပၚက အသီးေတြကို ခူးလိုက္၊ ၿပီးရင္ေစ်းထဲမွာ သြားေရာင္း ပါ။ ၿပီးရင ္အရုပ္ကိုသြား၀ယ္ေခ် ” ေကာင္းေလး အရမ္းေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အသီးကို ခူးလိုက္ တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားပါတယ္။ ေကာင္ေလးေပၚ မလာေတာ့ပါဘူး၊ အပင္ႀကီး ေတာ္ေတာ ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
“က်ေနာ္ နည္းနည္းႀကီးလာၿပီ ၊ ေန႔တိုင္းအဲဒီလို မကစား ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ က်ေနာ ္အရုပ္လိုခ်င္တယ္။ ” အပင္ႀကီးကေျပာတယ္ “ အဲဒါ လြယ္ပါတယ္။ ငါ႔အေပၚက အသီးေတြကို ခူးလိုက္၊ ၿပီးရင္ေစ်းထဲမွာ သြားေရာင္း ပါ။ ၿပီးရင ္အရုပ္ကိုသြား၀ယ္ေခ် ” ေကာင္းေလး အရမ္းေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အသီးကို ခူးလိုက္ တယ္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ ထြက္ခြာသြားပါတယ္။ ရက္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ၾကာသြားပါတယ္။ ေကာင္ေလးေပၚ မလာေတာ့ပါဘူး၊ အပင္ႀကီး ေတာ္ေတာ ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ေန႔က်ေတာ့ ေကာင္ကေလးျပန္လာပါတယ္။ အပင္ႀကီး ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။ သူနဲ႔ေဆာ့ကစား ဖု႔ိ ေကာင္ေလးကို ေခၚပါတယ္။ ေကာင္ေလးက ေျပာပါတယ္။ “ကစားလို႔ မရဘူးေလ၊ က်ေနာ္အိမ္အတြက္ အလုပ္ လုပ္ရအုန္း မွာ၊ က်ေနာ္ေနဖို႔ အိမ္တစ္လံုး ေဆာက္စရာရိွတယ္။ က်ေနာ့ကို ကူညီႏိုင္မလား ”
သစ္ပင္ႀကီးကေျပာပါတယ္။ “ဒီလို လုပ္ပါလား၊ ငါ႔အေပၚက အကိုင္းေတြကို အားလံုး ခုတ္သြားလိုက္၊ အိမ္ေဆာက္လို႔ ရ ၿပီေလ” တဲ့၊ ေကာင္ေလးဟာ အကိုင္း အားလံုးကို ခုတ္ၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့ အိမ ္ကို သြားေဆာက္ပါတယ္။ ေကာင္ကေလး ေပ်ာက္သြားျပန္တယ္။ အပင္ႀကီး ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းသြားပါတယ္။
သစ္ပင္ႀကီးကေျပာပါတယ္။ “ဒီလို လုပ္ပါလား၊ ငါ႔အေပၚက အကိုင္းေတြကို အားလံုး ခုတ္သြားလိုက္၊ အိမ္ေဆာက္လို႔ ရ ၿပီေလ” တဲ့၊ ေကာင္ေလးဟာ အကိုင္း အားလံုးကို ခုတ္ၿပီး သူလိုခ်င္တဲ့ အိမ ္ကို သြားေဆာက္ပါတယ္။ ေကာင္ကေလး ေပ်ာက္သြားျပန္တယ္။ အပင္ႀကီး ေတာ္ေတာ္၀မ္းနည္းသြားပါတယ္။
တစ္ခုေသာ မိုးရြာသီမွာ ေကာင္ကေလးျပန္လာပါတယ္ အပင္ႀကီးေတာ္ေတာ ္ေပ်ာ္သြားျပန္တယ္။ “ ဒီ တစ္ ခါေတာ့ မင္းငါ႔ဆီကို တစ္ကယ္ျပန္လာၿပီေပါ႕” ၊ ေကာင္ကေလးက ျပန္ေျဖပါတယ္။“ မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ငါ အသက္ႀကီးလာၿပီ ေလ၊ ခရီးသြားဖို႔ ရြက္ေလွ တစ္စင္းလိုတယ္။ အကူအညီလာေတာင္းတာ” အပင္ႀကီးက “ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ၊ မင္းလိုခ်င္မွေတာ့ ငါ႔ ပင္စည္ႀကီးကို ခုတ္သြားေလ၊ အဲဒါကို သံုးၿပီး ရြက္ေလွ တစ္စင္း ထြင္းလိုက္၊ ” ေကာင္ကေလး အပင္ႀကီးရဲ႕ ပင္စည္ကို သေဘာႍလုပ္ဖို႔ ခုတ္ယူသြားပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ အၾကာႀကီး ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပန္တယ္။ အပင္ႀကီး က ေကာင္ကေလးကို ေမ်ာ္ရင္း ေမ်ာ္ရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေဆြးျမည့္ရွာပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာသြားပါတယ္။ ေကာင္ကေလး ေပၚလာ ျပန္တယ္။ အပင္ႀကီးက ေျပာတယ္။ “ ဒီတစ္ခါ ငါမင္းကို ဘာမွ ေပးစရာ မရိွေတာ့ဘူး၊ ငါ႔ မွာ အသီး မရိွေတာ့ဘူး ” “ က်ေနာ့မွာ ၀ါးဖို႔သြားလည္း မရိွေတာ့ ပါဘူး၊ က်ေနာ္ အသက္အရြယ္ရလာၿပီေလ၊ ” “ မင္း အပင္ေပၚ တက္ကစားႏိုင္ဖို႔ ငါ႔မွာ အကိုင္း လည္း မရိွေ တာ့ဘူး၊ ပင္စည္လည္း မရိွေတာ့ဘူး၊ မင္းကိုေပးစရာ ငါ႕မွာဘ ာဆိုဘာမွ မရိွေတာ့ဘူး ” သစ္ပင္ႀကီးက မ်က္ရည္က်ၿပီး ေျပာရွာပါတယ္။
“ က်ေနာ္လည္း ေမာပါၿပီ၊ အပင္တက္ဖို႔လည္း အားမရွိေတာ့ပါဘူး၊ အခု ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းေကာင္းပဲ အနားယူခ်င္တယ္။ ” “ အို သိပ္ေကာင္းတာေပါ႔၊ သစ္ငုတ္တို ဟာ ထိုင္ၿပီး အနားယူဖို႔ အေကာင္းဆံုးေနရာပဲ၊ လာလာ ငါ႔အေပၚမွာ ထိုင္ပါ။ အတူတစ္ကြ အနားယူလို႔ ရၿပီေပါ႔ ” သစ္ပင္ႀကီးက ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္ က်ပါတယ္။
“ က်ေနာ္လည္း ေမာပါၿပီ၊ အပင္တက္ဖို႔လည္း အားမရွိေတာ့ပါဘူး၊ အခု ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေကာင္းေကာင္းပဲ အနားယူခ်င္တယ္။ ” “ အို သိပ္ေကာင္းတာေပါ႔၊ သစ္ငုတ္တို ဟာ ထိုင္ၿပီး အနားယူဖို႔ အေကာင္းဆံုးေနရာပဲ၊ လာလာ ငါ႔အေပၚမွာ ထိုင္ပါ။ အတူတစ္ကြ အနားယူလို႔ ရၿပီေပါ႔ ” သစ္ပင္ႀကီးက ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္ က်ပါတယ္။
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ။ အဲဒါ သင္ နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ ႔ပံုျပင္ပါ ။ အပင္ႀကီးက က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မိဘေလ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက သူတို႔ အနားမွာရွိတယ္။ နည္းနည္းႀကီးလာေ တာ့ သူတို႔ကို ခြဲခြာ သြားတယ္။ အခက္အခဲ ရိွတိုင္းသူတို႔ ဆီျပန္သြားတယ္။
မိဘက တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ကူညီေျဖရွင္းေပး တယ္။ မိဘ ဆိုတာ သားသမီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အတြက္ သူတို႔မွာ ေပးဆပ္ဖို႔ အၿမဲ အဆင္သင ့္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးထဲမွာ ေကာင္ေလးကို ရက္စက္တယ္လို႔ သင္ ထင္ျမင္ယူဆ ခဲ့ရင္ မိဘမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ သူတို႔ကို မ်ားမ်ား အခ်ိန္ေပးပါ။
မိဘ နဲ႔ အတူေနရတဲ့ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ေနာ ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစားလိုက္ပါ အုန္းမယ္။
မိဘက တတ္ႏိုင္သေရြ႕ ကူညီေျဖရွင္းေပး တယ္။ မိဘ ဆိုတာ သားသမီး ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အတြက္ သူတို႔မွာ ေပးဆပ္ဖို႔ အၿမဲ အဆင္သင ့္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီပံုျပင္ေလးထဲမွာ ေကာင္ေလးကို ရက္စက္တယ္လို႔ သင္ ထင္ျမင္ယူဆ ခဲ့ရင္ မိဘမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ သူတို႔ကို မ်ားမ်ား အခ်ိန္ေပးပါ။
မိဘ နဲ႔ အတူေနရတဲ့ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားပါ။ က်ေနာ ္ကိုယ္တိုင္လည္း ႀကိဳးစားလိုက္ပါ အုန္းမယ္။
Credit to: Sayar Aung Ko Latt Admin..KS
No comments:
Post a Comment