27 September 2016

လ၀က ႐ံုးက ဓားျပမ်ား




ၿမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းၾကသည့္ မင္းစုိးရာဇာ မဟုတ္သည့္သူ မ်ား အေနျဖင့္ မျဖစ္မေန သြားရသည့္ အစုိးရဌာန၊ တစ္နည္း အားျဖင့္ မသြား ခ်င္လည္းသြားရသည့္ အစုိးရဌာန တစ္ခု ရွိသည္။ ၎မွာ လ၀က ဌာနပင္ျဖစ္သည္။ 

ဘဏ္ျဖင့္ ပုိက္ဆံ လႊဲခ်င္လွ်င္ အျပင္ပုဂၢလိက ဘဏ္က လႊဲႏုိင္သည္။ ေဆးကုသမႈ ခံယူရန္ ေငြရွိ လွ်င္ ျပင္ပ ေဆး႐ံုတြင္ ကုသႏုိင္သည္။ အခြန္ဌာန မသြားလုိလွ်င္ သင္ကုိယ္တုိင္ မွီခုိ လုပ္လုိက္ လုိ႔ရသည္။ ရပ္ကြက္႐ံုးသုိ႔လည္း အိမ္မွ မိသားစု၀င္ တစ္ဦးဦးျဖင့္ သြားခုိင္းလုိ႔ရသည္။ သုိ႔ေသာ္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္၊ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္၊ ၄၅ ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ မ်ား လုပ္လွ်င္ေတာ့ ပြဲစားမ်ား ကုိ ေငြေပးၿပီးလုပ္လွ်င္ေတာင္ အနည္းဆံုး လ၀က ႐ံုးသုိ႔ လက္ေဗြႏွိပ္ရန္သြားရေပမည္။

လ၀က ႐ံုးႏွင့္ မျဖစ္မေန ပတ္သက္ ရသူတုိင္း စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ အမႈ ကိစၥမ်ားကုိ ၿပီးေျမာက္ ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ အနည္းဆံုး သံုးေလးေခါက္ေလာက္ အသြားအျပန္ လုပ္လုိက္ၿပီး ေငြစေလး မ်ား ေပးကမ္းလုိက္မွသာ ကိစၥၿပီးႏုိင္ သည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက ေရာက္လာသူ အေပါင္း ေမာဟ ၊ ေဒါသမ်ားျဖင့္ စိတ္ ဆင္းရဲေစၿပီး သင္လုိခ်င္သည္ကုိလည္း လြယ္လြယ္ရႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။

“ကၽြန္မ ကေလး ၂ ေယာက္အ တြက္ သန္းေခါင္စာရင္းထဲ ကုိ ေမြး/တုိး လုပ္ဖုိ႔သြားပါတယ္။ ၄ ေခါက္ သြားရတယ္။ ပထမ  ကေတာ့ ဟုိစာရြက္ မပါ ေသးဘူး၊ ဒီစာရြက္က ဒီလုိမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတည္းလည္းၿပီးေအာင္ေျပာလုိက္ရင္ ယူလာမွာေပါ့။ ေရာက္ေတာ့မွ ဟုိ ဟာလုိ ဒီဟာ လုိတယ္လုိ႔ ျပန္ျပန္ယူရတာ။ ကုိယ့္အလုပ္လည္း ပ်က္ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မ လ၀က နဲ႔ပတ္သက္ရမယ္ ဆုိရင္ က်ားဖင္သာ ေျပးႏိႈက္လုိက္ခ်င္တယ္” ဟု ရန္ကုန္ရွိ ၿမဳိ႕နယ္ တစ္ခုက အိမ္သန္းေခါင္စာရင္း ထဲသုိ႔ သူမ၏ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ေမြး/တုိးထည့္ သည့္ ေဒၚသူဇာ (အမည္လႊဲ) က သူ႕ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည္မ်ားကုိ ေျပာျပသည္။

ေဒၚသူဇာ ၏ သန္းေခါင္စာရင္း မွာ ေျမာက္ဘက္ ရပ္ကြက္တြင္ ေနထုိင္ခဲ့စဥ္က ျပဳလုပ္ ထားျခင္းျဖစ္ၿပီး လြန္ခဲ့သည့္ ၁၀ ႏွစ္ခန္႔ ကပင္ ေတာင္ဘက္ ရပ္ကြက္သုိ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထုိင္ ခဲ့သည္။ သူမ ၏ ကေလးမ်ားသည္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေနသည္အထိ သန္းေခါင္ စာရင္းသုိ႔ မသြင္းရေသးေပ။ ထုိသုိ႔ကေလးမ်ား ကုိ သန္းေခါင္စာရင္းသုိ႔ မသြင္းရေသး သည့္ အေၾကာင္း ရင္း ကေတာ့ အစုိးရ ႐ံုးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ရမည္ကုိ ေၾကာက္ ၍ျဖစ္ေၾကာင္း ေဒၚသူဇာ က ဆုိသည္။

“သူတုိ႔ဆီက ၃ ရစ္ နဲ႔၀တ္ ထားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး က ကၽြန္မကုိေျပာ တယ္။ ကၽြန္မ ကေလးေတြ က ၁၀ ႏွစ္ အထိ သန္းေခါင္စာရင္းထဲ မသြင္းတာ ျပႆ        နာ  ရွိတယ္။ ၅ ႏွစ္  အတြင္းမွ သန္းေခါင္စာရင္းထဲ  သြင္းရမယ္။ အခု ၁၀ ႏွစ္ေရာက္မွ သန္းေခါင္စာရင္းထဲသြင္း လုိ႔ ခ႐ုိင္႐ံုး ထိ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးရမယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူမၿပီးဆံုးႏုိင္ဘူးလုိ႔ေျပာတယ္” ဟု ေဒၚသူဇာက လ၀က ႐ံုးတြင္ ႀကဳံေတြ႕ရသည္မ်ား ျပန္ေျပာျပသည္။

“ကၽြန္မ ကေလးေတြဟာ အခု လက္ရွိမွာ ကၽြန္မ နဲ႔ ရင္အုပ္မကြာ အတူရွိေနတယ္ ဆုိတာ သက္ေသျပႏုိင္ ဖုိ႔ ကၽြန္မ ရဲ႕သန္း ေခါင္စာရင္းျပဳလုပ္ထားတဲ့ ရပ္ကြက္ က အိမ္နီးခ်င္း ၂ ေယာက္ကုိေခၚလာ ခဲ့ၿပီး သူ႕ေရွ႕မွာ  ေထာက္ခံခ်က္ေရးေပး ရမယ္ ေျပာတယ္။ ကၽြန္မ က အဲဒီရပ္ကြက္မွာ မေနတာၾကာေတာ့ ဘယ္သူ နဲ႔မွ အသိ မရွိဘူး။ သိတဲ့လူ ကလည္း ႐ံုးျပင္ကနား ကုိ လုိက္ သက္ေသခံေပးဖုိ႔ ဆုိတာ လုပ္ခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကေလး ေတြ ေက်ာင္း တက္ေနတဲ့ေက်ာင္း သားကတ္ျပပါမယ္ ဆုိေတာ့လည္း အဲ ဒီ ၀န္ထမ္းက မရဘူးလုိ႔ေျပာတယ္” ဟု ေဒၚသူဇာ က ဆုိသည္။

တစ္ေနရာတြင္ သန္းေခါင္ စာရင္း ျပဳလုပ္ထားလွ်င္ ေနာက္တစ္ေနရာ ေျပာင္းလွ်င္ သန္းေခါင္ စာရင္းပါလုိက္ မေျပာင္းျခင္းက ေဒၚသူဇာ အတြက္ အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ယခု ရပ္ကြက္တြင္ မူ ေဒၚသူဇာႏွင့္ သူ႕မိသားစုမွာ ယာယီသန္းေခါင္ စာရင္းျဖင့္ေနထုိင္ သည္။

၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ဥပ ေဒ အရ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္နိမိတ္ အတြင္း မ်ဳိးႏြယ္စုႀကီးရွစ္ခု (ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ က ယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗာ၊ မြန္၊ ရခုိင္) တုိ႔မွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ သူမ်ား သည္ ေမြးရာပါႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိသည္။ ေမြး ရာပါ ႏုိင္ငံသားမိဘႏွစ္ပါးက ေမြးဖြား လာသူမ်ား သည္လည္း ႏုိင္ငံသားမွတ္ ပံုတင္ ကုိင္ေဆာင္ႏုိင္သည္။ သန္း ေခါင္စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္းႏုိင္ သည္။ မုိးပြင့္စီမံကိန္းသည္ ေမြးရာပါႏုိင္ငံသား မ်ားအတြက္ လုပ္ေပးေသာ စနစ္ျဖစ္ သည္။

ေဒၚသူဇာတုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ လံုး ျမန္မာႏုိင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ကုိင္ ေဆာင္ထားသည့္ ဗမာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာ သာ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေဒၚသူဇာ၏ ေမြးရာပါႏုိင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိသည့္ က ေလး ၂ ဦး သန္းေခါင္စာရင္းထဲထည့္ ေရးတြင္ လ၀က က သက္ေသထြက္ ခ်က္မ်ားျဖင့္ အခ်က္အလက္ခုိင္လံု ေအာင္ ေတာင္းဆုိေနျခင္းသည္ ေဒၚ သူဇာေနထုိင္ရာ ၿမဳိ႕နယ္လ၀က႐ံုးက မုိးမပြင့္သည္မွာ ေသခ်ာေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ေဒၚသူဇာသည္ ယခင္ သူမေနထုိင္ ခဲ့ရာ ရပ္ကြက္မွ အိမ္နီးခ်င္း မ်ားကုိ သက္ေသ အျဖစ္ မေခၚလုိ သျဖင့္ ျမန္ မာက်ပ္ေငြ သံုးေသာင္းျဖင့္ လ၀က ၀န္ထမ္း ကုိ ေရေလာင္းခဲ့သည္ ဟုဆုိသည္။

လာဘ္ေပး လာဘ္ယူ တုိ႔ရန္သူ ဆုိေသာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစုိးရ အဂတိ ကင္းစင္ေရး ေဆာင္ပုဒ္ သည္ လာဘ္ေပးသူ ကုိေရာ လာဘ္ယူသူပါ အစုိးရ ၏ ရန္သူ အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားေသာ္ လည္း ေဒၚသူဇာ ကေတာ့ အစုိးရ၏ ရန္သူသာ ျဖစ္လုိၿပီး လ၀က ၏ ရန္သူေတာ့ မျဖစ္လုိေပ။

ေဒၚသူဇာ ကဲ့သုိ႔ပင္ အစုိးရအဖြဲ႕အ စည္း မဟုတ္သည့္ သာမန္ျပည္သူတုိင္း တြင္ လ၀ကႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ စိတ္ အေႏွာင့္ယွက္ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းရာ တစ္ခုခုေတာ့ ရွိစၿမဲပင္ျဖစ္ေၾကာင္း လြန္ ခဲ့ေသာ ၅ ႏွစ္ခန္႔ က လိႈင္ၿမဳိ႕နယ္ လ၀က ႐ုံးတြင္ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ လဲလွယ္ ျပဳလုပ္ခဲ့သူ မသီရိ ကေျပာသည္။

“ကၽြန္မ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္တုန္းက အေမ ပဲ မွတ္ပံုတင္ လုပ္ေပးေတာ့ လ၀က အေၾကာင္း မသိဘူးေပါ့။ ၁၈ ႏွစ္ျပည့္ မွတ္ပံုတင္ ကုိ ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေတာ့ သူတုိ႔က ဟဲ့ေကာင္မေလး လက္ဖက္ရည္ ဖုိးေပးသြားလုိ႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္မ က ပါလာတဲ့ ပုိက္ဆံ ႏွစ္ေထာင္ေပးလုိက္ တာ၊ အဲဒီ့႐ံုးက အစ္မႀကီး က အမယ္ေလး ဒီေန႔ တစ္ေန႔လံုး ေရႊျပည္စုိးေတြ နဲ႔ခ်ည္း ေတြ႕ေနပါလား။ ဒီေလာက္ နဲ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ ရမွာလဲလုိ႔ ေအာ္လုိက္တာ အက်ယ္ႀကီး။ ကၽြန္မ ရွက္လြန္းလုိ႔ အိမ္ ကုိ ငုိျပန္သြားၿပီး ပုိက္ဆံ ၁၅,၀၀၀ လာ ျပန္ေပးမွ မွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးေတာ့တယ္။ ကၽြန္မေတာ့ စိတ္နာလြန္းလုိ႔” ဟု သူမ က မ်က္ႏွာမဲ့ကာ ျပန္ေျပာျပသည္။

လူ၀င္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူ႕ အင္အား ၀န္ႀကီးဌာနမွ ႏုိင္ငံသားမ်ား အတြက္ အခမဲ့ သန္းေခါင္ စာရင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံသား မွတ္ပံုတင္ျပဳလုပ္ေပးသည့္ မုိးပြင့္ စီမံကိန္း အဆင့္ ၁ ကုိ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ ၁ ရက္ေန႔မွ စတင္ကာ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၿပီး အဆင့္ ၆ ဆင့္ ေရာက္သည္ အထိ ျမန္မာႏုိင္ငံ အႏွံ႔အ ျပား ေတာေရာၿမဳိ႕ေပၚပါမက်န္ ေဆာင္ ရြက္ေပးေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ ရန္ကုန္ ကဲ့ သုိ႔ ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီး လ၀က ႐ံုးဆုိက္ရာေန ရာမ်ားတြင္ေတာ့ မုိးမပြင့္ပါ။ 

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ပံုမွန္ အစည္းအေ၀း တြင္ ေလာက္ကုိင္ မဲဆႏၵနယ္မွ ဦးေက်ာ္ နီႏုိင္ က လ၀က အေနျဖင့္ ျပည္သူမ်ား ကုိ စိတ္ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစ ဘဲ မုိးပြင့္ စီမံကိန္း မဟုတ္ ဘဲႏွင့္ ႐ံုးတြင္း လာေရာက္သူ တုိင္းရင္းသားျပည္သူ မ်ားကုိ သတ္မွတ္ႏႈန္းထားမ်ားႏွင့္ အညီ ႏုိင္ငံသား စိစစ္ေရး ကတ္ျပားမ်ားအား ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္ ပါသလားဆုိသည့္ ေမးခြန္းကုိ ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ႏုိင္၊ လ၀ကဒုတိယ ၀န္ႀကီး က ျပန္လည္ေျဖၾကား ရာတြင္ မိမိတုိ႔ ၀န္ထမ္းမ်ား ေငြပုိယူသည္ဟု မၾကားမိပါေၾကာင္း၊ လ၀က ၏ ႏႈန္းထားမ်ားသည္ ၃ က်ပ္၊ ၆ က်ပ္ ျဖစ္ေနသည့္ အတြက္ ျပည္သူမ်ား က ပုိမုိ ထည့္၀င္ေပးသြားျခင္းမ်ား သာ ရွိေၾကာင္း ႐ံုးတြင္း လာေရာက္ လုပ္ရာ တြင္လည္းေကာင္း သတ္မွတ္ႏႈန္းထားမွာ တစ္ေျပးညီ ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ လည္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

လႊတ္ေတာ္အတြင္းက ဒု၀န္ႀကီး၏ ေျဖရွင္းခ်က္ႏွင့္ ျပင္ပ လ၀က ႐ံုးမ်ား ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား လြဲေနဆဲျဖစ္ ေၾကာင္း ေတာင္ဥကၠလာပ တြင္ မွတ္ ပုံတင္ျပဳလုပ္ခဲ့သူ ဦးခုိင္စုိး ကဆုိသည္။



18 September 2016

တစ္ပြဲစား နဲ႔ ေတာႀကီးမာယာ



လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ခန္႔က ျမန္မာျပည္ေအာက္ပုိင္း တစ္ေနရာတြင္ မုဆုိးအလုပ္ နဲ႔ သက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္း လုပ္ေနေသာ ဦးေရႊသုိက္ ဆုိေသာ မုဆုိး တစ္ေယာက္ ႐ွိပါသည္ ။ ဦးေရြသုိက္ မွာ သူ႔ ဇနီးနဲ႔ အတူ သားသမီးသုံးေယာက္ ႐ွိပါတယ္ ။ 

တပည့္ေက်ာ္ ဘခက္ နဲ႔ အမဲပစ္ၿပီး ရလာတဲ့ သားေကာင္ ေတြေရာင္း ခ်ၿပီး စားေသာက္လာတာ စီးပြားေရး က အေတာ္အသင့္ အဆင္ေျပပါတယ္ ။ တစ္ေန႔ ဦးေရႊသုိက္ ဇနီး မွာ ,၄ ေယာက္ေျမာက္ ကုိယ္၀န္ ကုိ ရ႐ွိ လာပါတယ္ ။ 

အဲ့ဒီ အခ်ိန္က စၿပီး ဦးေရႊသုိက္ ေတာထဲ သြားတုိင္း သားေကာင္ႀကီး မေျပာနဲ႔ ယုန္ တစ္ေကာင္ ရဖုိ႔ေတာင္ မနဲ ႐ွာပစ္ေနရတဲ့ အခါ ဆုိေတာ့ သူ႔ စီးပြားေရးကလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အဆင္မေျပၿဖစ္ေနခ်ိန္ေပါ့ ။  ေငြ ကလဲ အရမ္းလုိေနၿပီ မိန္းမက ခေလး မီးဖြားေတာ့မယ္ ဆုိေတာ့ ေတာထဲမွာ ေနၿပီးသား ေကာင္ပစ္ဖုိ႔ ဦးေရႊသုိက္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ေတာ့တယ္ ။

 "မိန္မေရ ခုတစ္ေလာ သားေကာင္ ႐ွာပစ္ရတာ မလြယ္ဘူး ငါေတာလည္ သြားၿပီး ႐ွာပစ္ အုံးမယ္  ေႏြရာသီေရာက္လာၿပီ ဆုိေတာ့ သားေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္ေလာက္ ေတာ့ ရေကာင္းရႏုိင္ပါရဲ႕"

 """မသြားလုိ့ မရဘူးလား က်ဴပ္မွာက မေပါ့မပါး နဲ႔ တစ္စုံတစ္ခု ၿဖစ္ရင္ ဘယ္သူ႔ အားကုိးရမလဲ ႐ွင့္ကုိလဲ စိတ္ မခ်ဘူး""" မသြားလုိ႔ ဘယ္ရမလဲ မင္းက ခေလးေမြးေတာ့မွာ ပုိက္ဆံလုိေနၿပီ ၿပီးေတာ့ ဘခက္လဲ ပါတာပဲ စိတ္ခ်ပါ " 

ဒါဆုိလဲေကာင္းၿပီ အစစ အရာရာ ဂဂုစုိက္ပါ " ဇနီး နဲ႔ သားသမီးေတြကုိႏႈတ္ဆက္ကာ ေတာထဲသုိ႔ အမဲပစ္ ရန္ ထြက္လာခဲ့ေလသည္ ။  ဆရာ တပည့္ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေန႔လုံး ေတာထဲ လွည့္ေနတာ သားေကာင္ႀကီး တစ္ေကာင္တစ္ေလမ်ွေတာင္ မေတြ႔ ညေနကလဲေစာင္းေနၿပီ"

 ေတာက္!!  ဒီေတာထဲက သားေကာင္ေတြ ေတာမ်ားေျပာင္းသြားၿပီလား မသိဘူး"""" ""ဟုတ္ပ ဆရာ ရာ ခုတစ္ေလာ ဘာ အကုသုိလ္နဲ႔မွ အကိ်ဴးကုိ မေပးဘူး"" ေတာထဲေတာင္ထဲမွာက ညဘက္ ဆုိ ေျမျပင္မွာ မအိပ္ေကာင္း ဒီေတာ့ လင့္စင္ထုိးဖုိ႔ အပင္ႀကီး သစ္ပင္႐ွာၾကတယ္ ။ 

ဒီေနရာမွာ ၀ါရင့္ မုဆုိးႀကီး ဦးေရႊသုိက္ က အကြက္ျမင္တယ္ ။ လင့္စင္ ထုိးဖုိ႔ ေရအုိင္ႀကီးေဘးက အင္ၾကင္း ပင္ ကုိေရြးခ်ယ္ လုိက္တယ္ ။ 

"ဘခက္ေရ ငါတုိ႔ေတာ့ သားေကာင္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႐ွာေနစရာ မလုိေတာ့ဘူးေဟ့ ဟုိမွာေတြ႔လားေရကန္ ဒီညေရ လာေသာက္တဲ့ေကာင္ ငါတုိ႔ေကာင္ပဲ မွတ္လုိက္ေတာ့ "" လင့္စင္ထုိးၿပီး သားေကာင္အလာ ကုိ ေစာင့္ေနၾကတယ္ ။ မုဆုိး အလုပ္ကလဲ မလြယ္ ဇြဲေကာင္းမွသာ ေတာ္ရာ က်မယ္။ 

ဒီလုိ နဲ႔ ဆရာ တပည့္ႏွစ္ေယာက္ သားေကာင္အလာကုိ ေစာင့္ေနတာ ညေတာင္ေတာ္ေတာ္ နက္လာၿပီ ။ ေႏြ အခါ လ ပုိသာဆုိတဲ့ အတုိင္း လေရာင္ေအာက္မွာ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ႐ွင္း႐ွင္း လင္းျမင္ေနရတယ္ ။ ညက ၁ ခ်က္ထုိးေလာက္ ႐ွိၿပီထင္တယ္ ။  ခုခ်ိန္ထိ ေရကန္နားကုိ ဘာေကာင္မွ ေပၚမလာ ေတာကလဲ အရမ္း ကုိ တိတ္ဆိတ္လုိ႔ ထူးေတာ့ ထူးဆန္းေနၿပီ ။ ခါတုိင္းဆုိ ေတာထဲမွာ အိပ္ရင္ ဒီလုိမဟုတ္ က်ားဟိန္း သံေတြ ဂ်ီေဟာက္ေတြ နဲ႔ ဆူညံေနတာပဲ ။ အင္းးးး စဥ္းစားစရာ ေတာ့ၿဖစ္ေနၿပီ။ 

ထုိသုိ႔ တစ္ေယာက္ထဲ ဦးေရႊသုိက္ စဥ္းစားေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ လႈပ္႐ွား သြားေသာ ျခဳံေလးကုိၾကည့္ကာ မ်က္ႏွာ ၀င္းခနဲ ၿဖစ္သြားတယ္ ။ တပည့္ၿဖစ္သူ ဘခက္ကုိ လႈပ္ႏုိးၿပီး ""႐ႈ။း"တုိးတုိး ဟုိမွာေတြ႔လား "ဦးေရႊသုိက္ လက္ညဳိး ထုိးရာၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ ဘခက္ အိပ္ခ်င္စိတ္မွာ ေပ်ာက္သြားတယ္ အာပါးပါး နဲတဲ့ ဆတ္ႀကီး မွ မဟုတ္တာ ဂ်ဴိႀကီးေတြက ကားထြက္ေနတာပဲ ။ 

 အဲ့ဒီ ဆတ္ႀကီး ကေတာ့ သူ႔ အနၱာရာယ္ သူ မသိ႐ွာဘူး ေရကန္ကေရကုိ ေသာက္လုိက္ ေရကန္ထဲက လေရာင္ကုိ ၾကည့္လုိက္ လုပ္ေနတာ ။ အဲ့ခ်ိန္မွာ ဦးေရႊသုိက္ သူ႔ႏွစ္လုံးျပဴးေျပာင္ကုိ ေသေသ ခ်ာခ်ာ ခ်ိန္ၿပီး  ဘခက္ ကုိ မီးထုိးခုိင္းလုိက္တယ္ .။ ဆတ္ႀကီး က မီးအလင္းေရာင္ကုိ ၿမင္ၿပီး ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနတုန္း ဦးေရႊသုိက္ ေမာင္းျဖဳတ္လုိက္ေတာ့တယ္ ။ 

" ဒုိင္း" "ရႊီး"ဆုိတဲ့ အသံ နဲ ႔အတူ ဆတ္ႀကီး ဟာ အဲ့ေနရာမွာတင္ ၀ုန္း ကနဲ လဲက် သြားေတာ့တယ္ ။ ဦးေရႊသုိက္ ကေတာ့ ထီေပါက္သူ အလားပဲ "ရၿပီဘခက္ ငါတုိ႔ ဒီေလာက္ဆုိ ခုိင္လုံသြားၿပီ မနက္မွ ဆင္းေကာက္ ရေအာင္ ခုေတာ့ တစ္ေရး တစ္ေမာ အိပ္အုံးစုိ႔ "ဆုိၿပီး အိပ္ခ်လုိက္ေတာ့တယ္။ 

အိပ္မွ အိပ္ရတာ အေတြးေတြ နဲ႔ ဦးေရႊသုိက္ အိပ္မေပ်ာ္ ဒီညက သူ႔ အဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ကုိ ထူးဆန္းေန တာ ဆတ္ႀကီး က ေအာ္သံလဲ မေပး ေတာက္သံလဲ မေပးပဲနဲ႔ ေရကန္နားကုိ ေရာက္လာတယ္။ ေတာကလဲ အလြန္အမင္း တိတ္ဆိတ္ေနတယ္ ၿပီးေတာ့ ဆတ္ကုိ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လုိက္ေတာ့လဲ နာက်င္သံ ထြက္မလာ ၀ုန္း ခနဲ လဲက်သြားတာရယ္ "ဟူး" တစ္ ခုခုေတာ႔ မွားေနၿပီ ။ 

17 September 2016

ႏွာေခါင္း ထိပ္က အမည္းစက္ေတြကို ႐ိုးရွင္း လြယ္ကူစြာ ဖယ္ရွားနည္း



မ်က္ႏွာ အဆီျပန္တတ္သူေတြ နဲ႔ ေပါင္းစပ္ အသားအေရ (ေခၚ) နဖူး အလယ္ ႏွာေခါင္း၊ ေမးေစ့ ေတြမွာ အဆီျပန္တတ္သူေတြဟာ အမည္းစက္ေတြ ထြက္ေလ့ ရွိပါတယ္။

အမည္းစက္ လို႔ ဆိုေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္း မွာေတာ့ ဝက္ျခံျဖစ္ ၿပီး ၄င္းကို ညႇစ္လိုက္တဲ့ အခါ အထဲ က အျဖဴေရာင္ အဆန္ေလးေတြ ထြက္လာတာမ်ဳိး ပါ။ အဲ့ဒီလို အမည္းစက္ေတြကိုေတာ့ ႏွာေခါင္းထိပ္ တစ္ဝိုက္မွာ အမ်ားဆံုးေတြ႕ရၿပီး ႏွာ ေခါင္းေဘး ကပ္လ်က္ရွိေသာ ပါး ေပၚမွာလဲေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

 ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း နဲ႔ နီးကပ္ေနေသာ ေမးေစ့ေပၚမွာေတာ့ၾကာစူး ကဲ့သို႔ အဖု ခြၽန္းခြၽန္းေလးေတြ ခပ္က်ဲက်ဲ ထြက္ၿပီး၄င္း ကို  ကုတ္ျခစ္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာလဲ အျဖဴေရာင္ အဆန္ ထြက္ရွိလာပါတယ္။

 ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ အမ်ိဳးသားေတြထက္ အမ်ိဳးသမီးေတြမွာ ပို၍အျဖစ္ မ်ားၿပီး ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ က စလို႔ ခုလိုမ်ိဳး ထြက္လာၾကတာပါ။

သာမန္ ဝက္ျခံဖုေတြဟာ အခ်ိန္တန္ လို႔ သူ႕အလိုလို မွည့္သြားတဲ့ အခါ အျဖဴေရာင္ အဆန္ ေသြးစေသြးနနဲ႔ သားနံရည္ေတြ ထြက္လာေပမယ့္၊ အမည္းစက္ ေတြကေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ၄င္း အမည္းစက္ေတြကို အထဲက အဆန္ ထြက္လာဖို႔ ညႇစ္ေပးရမွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ သူေတြက ညႇစ္လိုက္ရင္ ပြားတတ္ တယ္ဆိုကာ မညႇစ္ရဲဘဲ ထားၾက ပါတယ္။

တစ္ကယ္တမ္း မွာေတာ့ အမည္းစက္ေတြက မပြားတတ္ပါ ဘူး။ သို႔ေသာ္ အျမစ္ျပတ္တယ္ လို႕ မရွိဘဲ အဆန္ေတြ ထြက္သြားၿပီး ေနာက္ရက္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ ပင္ေနရာေဟာင္းမွာ သူ႕အလိုလိုျပန္ ေပၚလာေလ့ ရွိပါတယ္။ 


အလွကုန္ေစ်းကြက္ထဲမွာ ႏွာ ေခါင္းကပ္ (ကပ္ခြာ) ပစၥည္းေလး ေတြ၊ အမည္းစက္ အတြက္ သီးျခား ဖန္တီးထားတဲ့ scrub (ေခၚ) ဂ်ီး (ေၾကး) တြန္း သန္႔စင္ ပစၥည္းေလးေတြ ရႏိုင္သလို၊ အလွျပင္ဆိုင္ေတြ မွာ လဲ မ်က္ႏွာေပၚက အမည္းစက္ေတြကို ေဆးသံုးၿပီး ဖယ္ရွားေပးေန ပါတယ္။


 အလွျပင္ဆိုင္ ကို တစ္ကူး တစ္က သြားေနစရာမလိုဘဲ အိမ္မွာတင္ပဲ ႐ိုးရွင္း လြယ္ကူတဲ့ နည္းလမ္းေလးေတြသံုးၿပီး ေဘးဥပါဒ္ မျဖစ္ ေစဘဲ အမည္းစက္ေတြကို ဖယ္ရွား လို႔ရပါတယ္။

သို႔ေသာ္ သန္႔ရွင္းမႈ နဲ႔ အတူ ဇြဲ ရွိဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ ဦးစြာ ည အိပ္ရာဝင္ခါနီး မ်က္ ႏွာသစ္ျပီးေနာက္ အမည္းစက္ ေတြကို လက္သန္႔သန္႔ျဖင့္ ညႇစ္ ထုတ္ပါ။(ဝက္ျခံညႇစ္ ကိရိယာကို သံုးႏိုင္ေသာ္လည္း ေနာင္တစ္ ႀကိမ္ျပန္သံုး ဖို႔ အတြက္ ထို ကိရိယာ ကို သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနပါေစ။)


သူ႔ အကုသိုလ္ နဲ႔ သူ



ေဒၚဘုတ္ဆံုႀကီး က ရြာထဲမွာ စုန္း လိုလို ေမွာ္ လိုလို ေအာက္လမ္း ဆရာမ ႀကီး။ တံတားက်ဳိး ရြာမွာ နာမည္ႀကီး။ သူ႕ဆို တစ္ရြာလံုးက ေၾကာက္ၾကတယ္။ တစ္ခုခုဆို ေဒၚဘုတ္ဆံု ဆီပဲ ေျပးၾကတယ္။

ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ်......
က်ေနာ့္႔ သူငယ္ခ်င္း အေမ က ရြာမွာဆို အရမ္း အခ်မ္းသာႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ အသင့္အတင့္ ရိွတယ္။
တစ္ေန႔ သူတို႔ အိမ္မွာ ေဒၚဘုတ္ဆံုက ပိုက္ဆံေခ်းသြားတယ္။ မေပးခ်င္ေပမဲ့လည္း ပညာ ကိုေၾကာက္လို႔ ေပးလိုက္တာေပါ့။ တစ္လ ကုန္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက အေႂကြး သြားေတာင္းလိုက္တာ။ က်ေနာ္က တစ္ဖက္ရြာ ကို သြားေနလို႔ မသိလိုက္ဘူး။


ညေန က်ေနာ္ျပန္လာေတာ့ သူနဲ႔ အတူ လက္ဖက္ရည္ အတူထိုင္ေသာက္ၿပီး သူက.......

 "ငါ ေဒၚဘုတ္ဆံုဆီမွာ အေႂကြး သြားေတာင္းတယ္ကြ"
"ဟုတ္လား၊ ရရဲ႕လား "
"မရပါဘူးကြာ ၊ ငါလည္း စိတ္တိုတာနဲ႔ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးပဲ ျပန္လာခဲ့တာ ဘာမွေတာ့ မေျပာခဲ့ပါဘူး ေၾကာက္ လို႔ "တဲ့ သူေျပာျပတယ္။

အဲ့ဒါ နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သတင္းဆိုးက ဆီးႀကိဳေနတယ္။
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေဆး႐ံုေရာက္လို႔တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ေဆး႐ံု ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္တာပဲ။ ေမာ္လၿမိဳင္ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ သူ႕အေမ နဲ႔ အေဖ နဲ႔ အမ်ဳိးေတြ ေရာက္ေနၾကတယ္။


က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အနား ကို ကပ္ၿပီး ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ လို႔ေမးေတာ့။ သူက "ဗိုက္ အရမ္းေအာင့္လာၿပီး လူ တစ္ေယာက္က လည္ပင္း လာညွစ္ သလို အသက္႐ႈ က်ပ္လာတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္က မခံႏိုင္ေအာင္ ေအာင့္ လာေတာ့ အေမ့ ကို ေခၚေတာ့တာေပါ့ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္က ကားနဲ႔ ပဲ ေဆး႐ံု ကို ညတြင္းခ်င္း ေျပးတာ၊ခုမွ သက္သာတယ္တဲ့။"

" ေအးပါကြာ၊ သက္သာၿပီ ဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ကြာ၊ ငါလည္း ၾကားၾကားခ်င္း လိုက္လာခဲ့တာ။"
ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ အမ်ဳိးေတြက သက္သာၿပီ ဆိုေတာ့ ျပန္ကုန္ တာေပါ့။ က်ေနာ္ ရယ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရယ္ အခန္းထဲမွာ အားလံုးေပါင္းမွ သံုးေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက ထေဖာက္ပါေလေရာ။ ပါးစပ္ က တစ္ အား အား ဗိုက္ေအာင့္တယ္၊ လို႔ေအာ္ေန တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႕ လည္ပင္းကို သူကိုင္ၿပီး လႊတ္ လႊတ္ လို႔ေအာ္ေနတယ္။


အိမ္သာက ထြက္ရင္ လက္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေဆးသင္႔လဲ



အေပါ့ဘဲ သြားသြား၊ အေလးပဲ သြားသြား အိမ္သာက ထြက္တိုင္း လက္ေဆးသင့္ပါတယ္။ စစ္တမ္းေတြ အရ လူ တစ္ေထာင္ေက်ာ္မွာ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ အေပါ့အပါး သြားျပီး လက္မေဆးပါဘူး။ ၃၃ ရာခုိင္ႏႈန္း က လက္ေဆးေပမဲ့ ဆပ္ျပာ မသံုးပါဘူး။ ဒီလို ေသခ်ာ မေဆးတာဟာ အနာေရာဂါ နဲ႔ ပိုးမႊားေတြ ကူးစက္နုိင္ပါတယ္။

တစ္ကယ္လို႔ လက္ေဆးမယ္ ဆိုရင္ ေသခ်ာေဆးသင့္ပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ရဲ႕ ေျပာၾကားခ်က္ အရ လူတစ္ဦးဟာ အိမ္သာက ထြက္တိုင္း လက္ကို အနည္းဆံုး စကၠန္႔ ၂၀ ၾကာေအာင္ ေဆးသင့္တာျဖစ္ပါတယ္။
 ေဆးတဲ့ အခါမွာလည္း ဆပ္ျပာကို သံုးသင့္ျပီး ေသခ်ာစြာ ပြတ္တိုက္ေဆးသင့္တယ္ လို႔ ေျပာၾကားထား ပါတယ္။

11 September 2016

ဘယ္လိုႏွာေခါင္းပံုစံ ဆုိ ဘယ္လို စ႐ိုက္ လကၡဏာ ရွိတယ္ဆုိတာ



လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ ပင္ကိုစ႐ုိက္ လကၡဏာ ကို ႏွာေခါင္း ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး သိႏုိင္တယ္လို႔ သုေတသနျပဳ ခ်က္ေတြက ဆုိထားတာမို႔ ဘယ္လိုႏွာေခါင္းပံုစံ ဆုိ ဘယ္လို စ႐ိုက္လကၡဏာရွိတယ္ ဆုိတာ ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။

ဂရိႏွာေခါင္း ပံုစံ
ရွည္လ်ားေျဖာင့္စင္းၿပီး ႏွာ ေခါင္း႐ိုးေပၚလြင္တဲ့ ဂရိႏွာေခါင္း ပုိင္ရွင္ေတြက အလုပ္ ႀကိဳးစားၿပီး စကားေျပာ  ရင္လည္း ေဝ့လည္ ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္ဘဲ တည့္တိုး ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ အရာရာကို လက္ေတြ႕က်က် လုပ္တတ္ သလို သစၥာရွိသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားခ်က္ကို လြယ္လြယ္ ကူကူ ထုတ္ေျပာတတ္  သူေတြ မဟုတ္တဲ့ အတြက္ နားလည္ဖို႔ ခက္ခဲပါတယ္။

ႏူဘီရမ္ႏွာေခါင္း ပံုစံ
ႏွာေခါင္း႐ိုး တိုၿပီး ေဘးကား တဲ့ပံုစံ ႏွာေခါင္းဟာ ထူးျခားတဲ့ အ တြက္ မွတ္မိ လြယ္ပါတယ္။ ဒီႏွာ ေခါင္းပိုင္ရွင္ေတြ ကေတာ့ အလုပ္ အေပၚမွာ အ႐ူးအမူး လုပ္တတ္ သလို တီထြင္ ဖန္တီးမႈ စြမ္းအား လည္းေကာင္းကာ ဩဇာတိကၠမ နဲ႔ ျပည့္စံုသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေရာမႏွာေခါင္း ပံုစံ
ႏွာေခါင္း႐ိုး အလယ္မွာ အ ထစ္ ပံုစံေလးလိုျဖစ္ၿပီး ႏွာသီးဖ်ား ခြၽန္တဲ့ ေရာမႏွာေခါင္း ပိုင္ရွင္ေတြ ကေတာ့ ထူးျခားတဲ့ ပင္ကို အရည္ အေသြး ရွိသူေတြျဖစ္ၿပီး ရဲရင့္တဲ့ ႏွလံုးသားရွိသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ အေပၚမွာ ဘဝကိုျမႇဳပ္ႏွံၿပီး လုပ္ကိုင္တတ္သလို ႐ိုင္းပင္းကူ ညီစိတ္ရွိသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

လင္းယုန္ႏွာေခါင္း ပံုစံ
ေျဖာင့္စင္းၿပီး ေထာင့္မွန္က် က်ပံုစံရွိတဲ့ ႏွာေခါင္းပိုင္ရွင္ေတြ ျဖစ္ၿပီး ဆြဲေဆာင္မႈရွိသူေတြျဖစ္ သလို ဩဇာလႊမ္းမိုးႏုိင္ကာ စီးပြားေရးအျမင္ရွိသူေတြလည္း ျဖစ္ပါ တယ္။

08 September 2016

ကင္ဆာ သမားေတြ အတြက္ သတင္းေကာင္း

                            ဒန္ဒလီယြန္ပင္အျမစ္က ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားကို ၄၈နာရီအတြင္း သတ္ပစ္ႏိုင္

ဒန္ဒလီယြန္(dandelion)လက္ဖက္မွာ ကင္ဆာဆဲလ္မ်ားကို ၄၈နာရီအတြင္း ၿပိဳကြဲပ်က္စီးေစၿပီး ထိုအခ်ိန္အတြင္းတြင္ ျဖစ္တည္လာသည့္ က်န္းမာေသာ ဆဲအသစ္မ်ားကိုလည္း ထိခိုက္ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေပ။ အေလ့က်ေပါက္သည့္ အပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရာဂါကုသႏိုင္သည့္ အာနိသင္ အေျမာက္အမ်ားရွိေသာေၾကာင့္ အပင္မ်ားကို ႏႈတ္ယူစုေဆာင္းၿပီးပါက ညစ္ညမ္းမႈ ကင္းႏိုင္သမွ် ကင္းစင္ေအာင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းထားရသည္။

အဘိုးအဖြား မ်ားက ေဆးဖက္၀င္ေသာေၾကာင့္ ဒန္ဒလီယြန္ ပန္းပြင့္မ်ားကို အရည္ညွစ္ ယူထားေလ့ ရွိေသာ္လည္း သူတို႔ မသိခဲ့သည့္ အခ်က္မွာ ဒန္ဒလီယြန္ အျမစ္ က ကင္ဆာေရာဂါသည္မ်ားကို ကုသည္ႏိုင္ျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ကင္ဆာဆဲလ္ အားလုံးကို သတ္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဒန္ဒလီယြန္ပင္ ၏ အျမစ္ မွာ ဓာတု ကုထံုးထက္ပင္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ပံုရေၾကာင္း ကေနဒါႏိုင္ငံ မွ သိပၸံပညာရွင္္မ်ားက ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ၾကသည္။
ထို႔အျပင္ ဆီးရႊင္သည့္ အာနိသင္လည္း ရွိၿပီး၊ သည္းေျခေရကို လႈံ႕ဆြေပးသကဲ့သို႔၊ အသည္း ကိုလည္း ေဆးေၾကာေပးကာ၊ ဓာတ္မတည့္မႈ မ်ားကိုလည္း ကုစားႏိုင္သည့္ အျပင္ အဆီ ကိုလည္း က်ေစႏိုင္သည္။ အေရးႀကီး သည့္ ဗိုက္တာမင္ႏွင့္ သတၱဳဓာတ္မ်ားလည္း ၾကြယ္၀စြာ ပါ၀င္ေနသည္။

စိတ္ အေဖၚ



အေဖၚ ဆိုတာ ဘယ္လိုဟာမ်ိဳးကို ေခၚမလဲ။ ကိုယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဘာေတြ ခံစားေနရတယ္ ဆိုတာကို သိတဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာနိုင္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကို နားလည္တဲ့သူ ( နားလည္တယ္ ဆိုရာမွာလည္း ကိုယ့္ ရဲ႕ အေကာင္းေရာ၊ အဆိုးေရာ၊ အားနည္းခ်က္ေတြ အကုန္လံုးကို နားလည္တာကို ဆိုလိုတယ္။ ) ကိုယ့္ကို အလကားေနရင္း အျပစ္မတင္တဲ့ သူ၊ မေဝဖန္ မရႈံ႕ခ်တဲ့သူ၊ အျပစ္ မရွာတဲ့သူ ကို ကိုယ့္ အေဖၚလို႔ ေခၚတယ္။ နားလည္တယ္ ဆိုတဲ့ ကိစၥဟာ ရာခိုင္နႈန္းျပည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ သို႔ေသာ္ နားလည္ခ်င္စိတ္ ရွိတယ္၊ နားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္ ဆိုရင္ကိုပဲ ေတာ္လွပါျပီ။ အဲဒီေလာက္ ရွိျပီ ဆိုရင္ကိုပဲ ဒီလူနွစ္ေယာက္က အေဖၚျဖစ္လို႔ ရျပီ။

စိတ္ခ်င္း အေဖၚ လုပ္ဖို႔က တစ္ကယ္ သတၱိရွိမွ ရတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈ မရွိမွ ရမယ္။ အရုိးသားဆံုး ဆက္ဆံရမယ္။ ျပိဳင္ဆိုင္မႈ လံုးဝ မရွိရဘူး။ အဲဒီလို မိတ္ေဆြေတြဟာ ေတြ႕ႀကတဲ့ အခါ ပစၥည္းအေႀကာင္း မေျပာဘူး၊ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အေႀကာင္း မေျပာဘူး။ ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ေပၚမွာ အေျခခံျပီး တိုးတက္လာတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ အသိဥာဏ္, စိတ္ထား, အေတြးအေခၚေတြကို ေဆြးေႏြးမယ္။ တစ္ ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အနိုင္မယူရဘူး။ အထင္ေသးတာ အထင္ႀကီးတာ မရွိရဘူး။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နားလည္နိုင္ရမယ္။ တေယာက္ ရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို တစ္ေယာက္ အတားအဆီး မျဖစ္ေစရဘူး။
 သူ႕ေႀကာင့္ငါ မလြတ္လပ္တာ၊ ငါ့ေႀကာင့္သူ မလြတ္လပ္တာ မျဖစ္ေစရဘူး။ နွစ္ေယာက္စလံုး လြတ္လပ္မႈဘက္ကို သြားေနရမယ္။ ဒါမွ “ soul mate ” ျဖစ္မယ္။ အဲဒီလို လူေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ မအိုဘူး။ သူတို႔ ဟာ ေရစီးေနတဲျ့မစ္။ ေရခဲေနတဲ့ျမစ္ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ဟာ မေျပာင္းလဲမႈ ထဲမွာ ေထာင္က်မေနဘူး။ လြတ္လပ္ေနတယ္၊ ေျပာင္းလဲေနတယ္၊ တိုးတက္ေနတယ္။

လူေတြ အမ်ားႀကီးႀကားထဲမွာ ေနရုံနဲ႔ အေဖၚရမွာ မဟုတ္ဘူး။ နက္ရႈိင္းတဲ့ ခံယူခ်က္၊ ယံုႀကည္ခ်က္၊ နက္ရႈိင္းတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ သေဘာထားေတြ နဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆက္ဆံႀကမွသာ အေဖၚမဲ့ေနတယ္ ဆိုတဲ့ ခံစားမႈက ေပ်ာက္မွာ။ အခုေခတ္လူေတြက လူကို အေဖၚ လုပ္လို႔မရရင္ T.V , Video ေတြကို အေဖၚလုပ္ျပီး ေနႀကတယ္။ ပိုဆိုးတာပဲ။ အဲဒါ ျပႆ      နာကို ေျဖရွင္းတာ မဟုတ္ဘူး၊ ျပႆ       နာကို ဖံုးလိုက္တာပဲ။
ရင္းနွီးပြင့္လင္းတဲ့ ဆက္ဆံေရး မရွိရင္ စိတ္ မက်န္းမာဘူး။ စိတ္ခ်င္း မေတြ႕ဆံုနိ္င္တဲ့ ဆက္ဆံေရး ဟာ အေပၚယံ ဆက္ဆံေရးပဲ ျဖစ္တယ္။ အေပၚယံ ဆက္ဆံေရးဟာ စိတ္ အတြက္ အဟာရ မျဖစ္ဘူး။ အဆိပ္ အေတာက္ ျဖစ္တယ္။
မိတ္ေဆြေကာင္းရွိေအာင္ ဘယ္လို စိတ္ထားမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံရမယ္ ဆိုတာကို ေလ့လာျပီး အဲဒီ စိတ္ထားမ်ိဳးကို ေမြးယူဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီလို ေမြးယူတာ ပညာေရး။ အဲဒါ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တယ္။ Ph.D ပါရဂူ ဘြဲ႕ေတြ ဘယ္နွစ္ထပ္ ရေနရေန ဒီလို အဆင့္ျမင့္တဲ့ အသိဥာဏ္မ်ိဳး စိတ္ထားမ်ိဳး မရေသးရင္ အဲဒီလူဟာ ပညာတတ္ မျဖစ္ေသးဘူး။

ဇီကာ ဗုိင္းရပ္စ္ မ်က္ရည္မွ တစ္ဆင့္ ကူးစက္ႏုိင္





အေ႐ွ႕ေတာင္ အာ႐ွ ေဒသမွာပါ ကူးစက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕မႈေတြ ႐ွိလာေနတဲ့ ဇီကာ ဗုိင္းရပ္စ္ ဟာ မ်က္လုံးထဲမွာလည္း ႐ွင္သန္ႏုိင္ၿပီး မ်က္ရည္မွ တစ္ဆင့္ ကူးစက္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ႏုုိင္ေၾကာင္း သုေတသီေတြ က စက္တင္ဘာ ၆ ရက္ မွာ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဇီကာ ဗုိင္းရပ္စ္ေၾကာင့္ အျမင္အာ႐ုံ ထိခိုက္ႏုိင္မႈနဲ႕ အျမင္ အာ႐ုံ ဆုံး႐ႈံးႏုိင္မႈကုိ သုေတသီေတြ က ၾကြက္မ်ားျဖင့္ စမ္းသပ္ ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေတြ႕႐ွိခ်က္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားခ့ဲတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇီကာ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕မႈနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး သုေတသီေတြ ရဲ႕ အသစ္ေတြ႕႐ွိခ်က္ကုိ Cell Reports ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

သုေတသီေတြက သေႏၶသား၊ ေမြးဖြားလာတဲ့ကေလးနဲ႕ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီး ၾကြက္ေတြရဲ႕ မ်က္လုံးမွာ ဇီကာဗုိင္းရပ္စ္ သက္ေရာက္ႏုိင္မႈအေပၚ ေလ့လာခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလ့ေလာေတြ႕႐ွိမႈအရ မ်က္လုံးထဲမွာ ဇီကာဗုိင္းရပ္စ္ ႐ွင္သန္ေနထုိင္ႏုိင္ေၾကာင္း ေလ့လာစမ္းသပ္မႈမွာ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့တဲ့ Washington University School of Medicine မွ ပါေမာကၡ မိုက္ကယ္ဒုိင္းမြန္းက ေျပာပါတယ္။

ဇီကာ ဗုိင္းရပ္စ္ ကူးစက္ ခံရသူေတြရဲ႕ မ်က္လုံးထဲမွာ အဆုိပါ ဗုိင္းရပ္စ္ ဟာ မည္မွ်ၾကာေအာင္ ႐ွိေနႏုိင္ေၾကာင္း စူးစမ္းေလ့လာရန္ လိုအပ္ေၾကာင္းနဲ႕ ဇီကာဗိုင္းရပ္စ္ ကူစက္ ခံထားရသူေတြ႕ရဲ႕ မ်က္ရည္မွ တစ္ဆင့္ ပ်ံ႕ႏံွ႕မႈျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ပါေမာကၡ မုိက္ကယ္ဒိုင္းမြန္း က ေျပာပါတယ္။



07 September 2016

ရြာ က်က္သေရ



ကႀကီး ရရစ္ ကသတ္ ၾကက္၊ ကႀကီး ရရစ္ ငသတ္ ၾကင္။
ႏွစ္ တစ္လီ ႏွစ္၊ ႏွစ္ ႏွစ္လီ ေလး၊ ႏွစ္ သုံးလီ ေျခာက္။
သေ၀ထုိး ငေရးခ် ကသတ္ ေငါက္၊ သေ၀ထုိး ငေရးခ် ငသတ္ ေငါင္။
ကႀကီး ေရးက၊ ကႀကီး ေရးခ်ာ ကာ၊ ကႀကီးေရ လုံႀကီးတင္ ကိ၊ မရရစ္ လုံးတင္ တေခ်ာင္းငင္ ကသတ္ ျမိဳက္၊ မရရစ္ လုံႀကီးတင္ တေခ်ာင္းငယ္ ငသတ္ ၿမိဳင္။
ဧ၀ံ ေမ သုတံ၊ ဧကံ သံမယံ။

ကႀကီး၊ ခေခြး၊ ဂငယ္၊ ဃႀကီး အစရွိေသာ အသံမ်ားသည္ မုိးသံႏွင့္ လုံးေထြးၿပီး သကာလ ကုကၠိဳ၀ သူႀကီးမင္း ဦးဖုိးထုံ ၏ အိမ္ ေျမာက္ဘက္ အရပ္တြင္ ထၾကြ ေသာင္းက်န္းလ်က္ ေနၾက ေလသည္။ အခ်ိန္ကား နံနက္ (၆) နာရီခန္႔သာ ရွိေသး၏။ 

အဆုိပါ ဆူညံ လွစြာေသာ အသံကိုကား ကုကၠိဳ၀ ရြာ အဖုိ႔ မဂၤလာ ရွိေသာ အသံ၊ သာယာေသာ အသံ၊ က်က္သေရ ရွိေသာ အသံမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ရြာလူႀကီး၏ အိမ္တြင္ မုိးေအးေအးႏွင့္ ေကြး၍ အိပ္ေပ်ာ္ ေနေသာ ေမာင္လူေအး အဖုိ႔ကား ငွက္ဆုိး ၏ အသံႏွင့္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူလ်က္ေနေလ၏။

ထုိအသံမ်ား၏ ပိုင္ရွင္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူ ကေလးတုိ႔ စုေ၀းရာ ရြာေက်ာင္းကား ဒိစႀတိတ္ ေကာင္စီ၏ အေထာက္ အပံ့ခံ ေက်ာင္းမဟုတ္၊ အစိုးရမင္းက အသိအမွတ္ ျပဳေသာ ေက်ာင္းလည္းမဟုတ္၊ အမ်ိဳးသား ပညာေရး အဖဲြ႕က အားေပးေသာ ေက်ာင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ ထုိေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူ ကေလးမ်ားက တစ္ေယာက္လွ်င္ တႏွစ္ အတြက္ စပါး သုံးတင္းမွ်ေသာ အေထာက္ အပံ့ကိုသာ ခံယူကာ တည္ေထာင္ ထားေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔ ေက်ာင္းသား ကေလးမ်ား၊ ေက်ာင္းသူ ကေလးမ်ားမွ တစ္ပါး၊ အျခား မည္သူ၏ အေထာက္ အပ့ံ ကိုမွ် ခံယူေသာ ေက်ာင္း မဟုတ္ ေသာေၾကာင့္ ပညာအုပ္၊ ပညာ၀န္ေထာက္၊ ပညာ၀န္၊ ဒိစႀတိတ္ ေကာင္စီ လူႀကီး မင္း တုိ႔၏ စစ္ေဆးျခင္းမွ လုံးလုံး ကင္း၏။ ထုိေက်ာင္းကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္း လုပ္ေနေသာ ဆရာေစာပင္ ပညာအုပ္၊ ပညာ၀န္ေထာက္၊ သူပင္ ပညာ၀န္၊ သူပင္ ပညာမင္းႀကီး၊ သူပင္ ပညာေရး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျဖစ္ေပသည္။

ေႏြ အခါ ေမၿမိဳ႕(ယခု - ျပင္ဦးလြင္) ၌ ရုံးစိုက္၍ မုိး အခါ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ရုံးစိုက္ေတာ္ မူေသာ ပညာေရး အမတ္ ခ်ဳပ္ႀကီး ထက္ပင္ ဆရာေစာ မွာ လြတ္လပ္ခြင့္ ရေသး၏။ ပညာေရး အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ မင္းတုိင္ပင္ အမတ္ တုိ႔၏ အေမး မ်ားကို ေျဖၾကား ရေသးသည္။ ကုကၠဳိလ္၀ရြာ ဆရာေစာကား မည္သူ၏ အေမး ကိုမွ် ေျဖၾကားရန္ မလုိ၊ စိတ္ထင္တုိင္း သင္ၾကားႏုိင္ေသာ ဂုဏ္ထူး ရွိ၏။ 

မိမိ သင္ၾကား လုိေသာ စာေပတုိ႔ကို သင္ၾကားႏုိင္၏။ မိမိ ေက်ာင္းလႊတ္ခ်င္ေသာ အခ်ိန္တြင္ လႊတ္ႏုိင္၏။ မိမိ ေက်ာင္းပိတ္ ခ်င္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ပိတ္ထားႏုိင္၏။ သူ႔အား မည္သူကမွ် လာ၍ ဒုကၡမေပးႏုိင္။ ပညာအုပ္မင္းမ်ား လာလွ်င္ ဆင္းႀကိဳ ရေသာ ဒုကၡ၊ သူတုိ႔ အတြက္ လွည္း တုိ႔၊ ေလွ တုိ႔ စီမံေပးရေသာ ဒုကၡမ်ိဳး မွလည္း လုံးလုံး ကင္းေပ၏။ 

ေက်ာင္း ၏ ပုံပန္း ကို  အနည္းငယ္ ေရးပါရေစဦး။
ဆရာေစာ ၏ ေက်ာင္းမွာ ဓနိကာ၊ ဓနိမုိး၊ ၀ါးလုံးတုိင္၊ ၀ါလုံးၾကမ္းခင္း၊ ျပတင္း ေပါက္ႏွစ္ေပါက္၊ တံခါးေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ မွ်သာ ရွိေလသည္။ ဤမွ်ႏွင့္ ပုံပန္း ေပၚေလာက္ၿပီ။

ဆရာေစာ ၏ အေၾကာင္း ေရးသားရန္ လုိေသး၏။ ဆရာေစာ ကား အထက္သား ဇာတိ၊ ဘုန္းႀကီး လူထြက္  ျဖစ္ေလသည္။ မည္သည့္ၿမိဳ႕၊ မည္သည့္ အရပ္ မွ ေရာက္လာသည္ ဟူ၍ကား မည္သူမွ် မေျပာႏုိင္။ ရဟန္း ဘ၀ က မည္သည့္ စာ အထိ ေပါက္ခဲ့သည္ ဟူ၍လည္း မည္သူမွ် မသိ။ 

ဆရာေစာ ၏ အေျပာအဆုိ အတိုင္းကား သင္ရုိးေပါက္ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ရဟန္း ဘ၀တြင္ မေပ်ာ္ပိုက္၍ လူထြက္ ရသည္မဟုတ္။ ၀ိနည္း အတုိင္း မက်င့္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္သာ လူထြက္၍ လာရျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

ဆရာေစာ ၏ ပုံပန္းကား အသား နက္နက္၊ မ်က္လုံး က်ယ္က်ယ္၊ ႏႈတ္ခမ္း တဲြတဲြ၊ ႏွာတံေကာက္ေကာက္။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္စရာကား မေကာင္းေပ။ တစ္ထြာခန္႔ ရွည္ေသာ္ ဆံတုိ မ်ားကို သိမ္းရုံး ကာ မ်က္ႏွာသုတ္ပ၀ါျဖင့္ ေပါင္း၍ ထား၏။ အက်ိီ ၤ ကားမရွိ။ လုံးကြင္းမွာ လက္ႏွီးေရာင္၊ ဖာေထးရာေတြမွာ အနႏၲ၊ ေအာက္ ဘက္ အစတြင္ အကြဲက ႏွစ္ကဲြ၊ လက္ထဲတြင္ကား ႀကိမ္လုံး တစ္လုံးကို ကုိင္လ်က္။ ပါးစပ္ကမူ ေဆးတံႀကီးကို ခဲထားေလသည္။ ထုိေဆးတံမွာ အရုိးက်ိဳး ေနပါၿပီ။ `သစ္မရွိခင္ စပ္ၾကား ၀ါးေပါင္းကြပ္´ဆုိေသာ စကားႏွင့္ အညီ က်ိဳး၍ သြားေသာ သစ္သားရုိး၏ ေနရာတြင္ ၀ါးရုိး ကို တပ္၍ ထား၏။

ထိုေဆးတံႀကီးကို ဖြာကာ ဖြာကာ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ဦးလူေမာ္ႏွင့္ တဲြေရး ခဲြေရး အေၾကာင္း ေဆြးေႏြး ေနၾကေလသည္။ ဤသို႔ ေဆြးေႏြး၍ ေကာင္းေန ၾကခုိက္တြင္ ေမာင္တင္ႏွင့္ မယ္ေအး တုိ႔သည္ တေယာက္ ကို တေယာက္ ဆဲေရး ေနၾကေလသည္။

ငထြန္းကား စာမအံ၊ ယင္ေကာင္ေတြ ဖမ္းမိလွ်င္ ေနာက္တုိး ၏ နားထဲသို႔ လႊတ္သြင္းသျဖင့္ ေနာက္တုိးႏွင့္ ငထြန္း တုိ႔ တစ္ယာက္ႏွင့္ တစ္ယာက္ စကားမ်ား ၾကၿပီးေနာက္ တစ္ယာက္ တစ္ခ်က္စီ ထုိးေန ၾကေလသည္။

စိန္ေဖ ကား ေဘသန္း ႏွင့္ အတူ ေက်ာင္း ေနာက္ေဖး ကြင္းျပင္ ထဲတြင္ ေျပးလႊား ကစားကာ ဖား ကေလး မ်ားကို ဖမ္းလ်က္ ေနၾက ေလသည္။ ေနာက္ေဖး အိမ္သာ တြင္ကား ဘထြန္း၊ သာေအး၊ ေငြလိႈင္၊ စံျမ တုိ႔ လူစု ဦးတာေတ ၏ ကၽြဲမ်ားကို ဖမ္း၍ စီးရန္ တုိင္ပင္ ေနၾက ေလသည္။

ထြန္းေ၀ႏွင့္ စံသိန္း တုိ႔ကား ေက်ာင္းေအာက္တြင္ နပန္း လုံးေနၾက ကုန္၏။ သာထြန္းႏွင့္ ညႊန္႔ေမာင္ တို႔က ဒုိင္လုပ္ ၾကေလသည္။

ေ၀လင္း ကား မိမိ ၏ ေက်ာက္ သင္ပုန္း ေပၚတြင္ ေခြးရုပ္၊ ေၾကာင္ရုပ္၊ ၾကက္ရုပ္ မ်ားကို ေရးၿပီးလွ်င္ တင္ေအး အား ျပေနေလသည္။ တင္ေအး သည္ ေ၀လင္း အား ခ်ီးမြမ္း၍ မဆုံးၿပီ။ မိေခြးႏွင့္ မမယ္သိန္း တို႔ ေထာင့္တစ္ေထာင့္တြင္ ခရားေစ့ ေတာက္တမ္း ကစား ေနၾကေလသည္။ ဆရာေစာကား စကားေျပာ၍ ေကာင္းတုန္းပင္။

သုိ႔ႏွင့္ ယခင္က ဆူညံ၍ ေနေသာ စာအံသံ ႀကီးမွာ တစ တစ တုိး၍ တုိး၍ သြားေလ ေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံး၌ စာအံသံ ဟူ၍ မၾကားရ ေတာ့ၿပီ။ ေဆာ့ေနၾကေသာ အသံ၊ ရန္ျဖစ္ေနၾကေသာ အသံ၊ ရယ္ေနၾကေသာ အသံတုိ႔ကိုသာ ၾကားရ ေလသည္။

ေနကြယ္ေသာ္လည္း အလင္းမျပယ္



နံနက္ခင္းရဲ႕႕႕ ဆည္းဆာေရာင္ျခည္ ႏွင့္အတူ သူရိယ ေနမင္းႀကီးက အေရွ႕ဘက္မွ တေရြ႕ေရြ႕႔ ေပၚထြက္စ ျပဳလာခဲ့ၿပီပဲ။ ေလေျပေလညွင္း ေလးေတြက တစ္သုန္သုန္ တိုက္ခတ္ျခင္းႏွင့္အတူ ေနျခည္ ေႏြးေႏြးေလးက အရာအားလုံးကို လႊမ္းၿခဳံကာ ေႏြးေထြး တက္ႂကြမႈတို႔ကို ေပးႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ အာရုဏ္ဦး ငွက္ေတးမ်ားရဲ႕ ျငိမ့္ေညာင္းစြာ တြန္ၾကဴသံႏွင့္အတူ လူသားအားလုံးမွာ လည္း ေန႔သစ္ တစ္ေန႔အတြက္ သက္၀င္ လႈပ္ရွားလာပါေတာ့သည္။

‘အင္း...ကြ်တ္........ကြ်တ္.......ကြ်တ္’ ျငီးသံ သဲ့သဲ့ေလးႏွင့္အတူ...‘ ေဟာ......ေရာင္ျခည္ေတြျဖာလဲ့ လုိ႔ မိုးေတာင္ လင္းၿပီးပဲ’။ က်ေနာ္ အိပ္ယာထက္မွ နာရီ ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၅း၄၅ မိနစ္။ အင္း ......တစ္ကိုယ္လုံးလဲ နာက်င္ ကိုက္ခဲေနတာပဲ ေဆးထုိးထားတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ထင္တယ္....ညကလည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ႏွစ္နာရီ ထုိးတာ သိတယ္ ဆုိေတာ့ ႏွစ္နာရီ ေနာက္ပိုင္းမွ အိပ္ေပ်ာ္တာ ထင္ပါရဲ႕ ။ မ်က္လုံးေတြကလည္း စပ္ၿပီးေနတာပဲ။

ဆရာ၀န္ ကေတာ့ “ေဆး မွန္မွန္ေသာက္ အနားယူရမယ္... ခင္ဗ်ားရဲ႕ ႏွလုံးက အားနည္းေနတယ္..... သာ မန္ လူတစ္ဦးဟာ နားေနလွ်င္ တစ္မိနစ္ကုိ အႀကိမ္ ရ၀ ေလာက္ ခုန္တယ္ တြန္းထုတ္လုိက္တဲ့ ေသြး ကလည္း မီလီလီတာ ၄၉၀၀ ဒါမွမဟုတ္ ၅ လီတာ နီးပါးနဲ႕ ညီတယ္။ အားကစား သမားေတြဆို တစ္မိနစ္မွာ ထုတ္လႊတ္တဲ့ အား ၂၅ လီတာ ကေန ၄၀ လီတာေလာက္ ထိ ျမင့္တက္သြားႏူိင္တယ္။

လူတစ္ဦး ရဲ႕ ႏွလုံး ကို အဓိက ေသြးျပန္ ေၾကာႀကီးျဖစ္တဲ့ ( Coronary sinus ) ကတဆင့္ သယ္ပို႔ရတယ္။  ( Atherosclerosis) လုိ႔ေခၚတဲ့ ကိုလက္ထေရာေတြ အမ်ားႀကီးပါတဲ့ အဆီေတြဟာ ေသြးလႊတ္ေၾကာေတြရဲ႕ နံရံေတြမွာ ကပ္ေနရင္( Coronary ) ေသြးေၾကာ ပိတ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ (coronary) ေသြးေၾကာ ႀကီး ပိတ္ဆုိ႔မႈ တစ္ခုဟာ ျပင္းထန္ရင္ ေသဆုံးႏိုင္တယ္။ 

( Coronary ) ငယ္မွာ ပိတ္ဆုိ႔မႈ ျဖစ္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ႏွလုံးဟာ အားနည္းေပမဲ့ အခ်ိန္ၾကာလာနဲ႕ အမွ် ေသြးသစ္ ဖုိ႔အတြက္ အနီးအနားမွာရွိတဲ့ ေသြးေၾကာေတြနဲ႕ ဆက္စပ္မႈေတြက ပိုမုိ က်ယ္လာရင္ အေျခအေန တုိးတက္လာႏႈိင္တယ္။ ”

“ဒါေၾကာင့္ ႏွလုံးခုန္မႈ အားေကာင္းေအာင္ ေသြးလည္ပတ္မႈ ရွိေအာင္ ထုိက္သင့္တဲ့ အားကစား တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေပးသင့္တယ္။ ခင္ဗ်ားက အခု ဘာမွ မျဖစ္ေသးဘူး ဆုိရမယ္၊ ပုံမွန္ ေလ့က်င့္မႈ လုပ္ အဆီမ်ားမ်ား ပါတဲ့ အစားေရွာင္ အိပ္ေရး ၀၀အိပ္ အေတြးနယ္ မကြ်ံမိေစနဲ႕ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ စုိးရိမ္းဖြယ္ရွိလာႏူိင္ တယ္...။”

က်ေနာ္ အေတြးေတြ ဘယ္ေလာက္ ၾကာသြားမွန္းမသိ။ အခန္းေရွ႕မွာ လႈပ္လႈပ္ ရွားရွားနဲ႕ တုိးတုိး တိုးတုိး စကားသံမ်ားေၾကာင့္ ‘ေဟာ...သူတုို႔ေလးေတြ လာေနၾကၿပီ’။ က်ေနာ္ ခံစားေနတဲ့ ေ၀ဒနာေတြ ဘယ္လုိ လြင့္စင္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတယ္ မသိေတာ့...။ က်ေနာ္ အျမန္ဆုံး အိပ္ယာကို လူတစ္ေယာက္ အိပ္ေနတဲ့ပုံ လုပ္ခဲ့တယ္။

ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္း မွာ ကိုယ္လက္ သန္႔စင္ၿပီး အသာကေလး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့တယ္။  ေဟာ...ခုေတာ့ေတြ႕ပါၿပီး သူတုိ႕ေလးေတြ တံခါးမႀကီးကို အသာအယာ ဖြင့္လုိ႔ ဦးေခါင္းေတြက တစ္ဦးကို တစ္ဦး ထပ္ဆင့္ကဲလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္တဲ့ ကုတင္ကို မ်က္၀န္း ၀ိုင္း၀ုိင္းေလးေတြနဲ႕ အကဲခတ္ေနၾကတဲ့ပုံစံ ။ ၿပီးေတာ့မွ ပိုင္ၿပီ ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႕ အခန္းထဲကို အလုံးအရင္း နဲ႕ ၀င္လာပါေတာ့တယ္ အရြယ္ႀကီးႀကီး ကေလးေတြကေတာ့ ရပ္လ်က္ေပါ့၊ အငယ္ေလးေတြကေတာ့ ကုတင္ေပၚကုိ ၀မ္းလ်ားထုိးခ် လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။ 

အပိုင္ဖက္ၿပီး ေဟး...လုိ႔ေအာ္လုိက္ၾကတဲ့ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ အသံက မနက္ခင္း အခ်ိန္ကို ပိုမုိ လန္း္ဆန္း သက္၀င္ လႈပ္ရွားသြားသလုိပါပဲ။ သူတုိ႕ၾကည့္ရတာ ကြ်န္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ကိုပဲ ၀ါးၿမိဳေတာ့မလုိပဲ။ ၿပီးေတာ့ေစာင္ကို ဖယ္လုိက္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ‘ဟင္...ဟာ...ဟယ္...ဆရာ...ဆရာ မွ မဟုတ္တာ။ ‘ သူတုိ႔ေလးေတြ ယေန႔ေတာ့ ရႈံးသြားပါၿပီ။