သူ႔ အကုသိုလ္ နဲ႔ သူ

ေဒၚဘုတ္ဆံုႀကီး က ရြာထဲမွာ စုန္း လိုလို ေမွာ္ လိုလို ေအာက္လမ္း ဆရာမ ႀကီး။ တံတားက်ဳိး ရြာမွာ နာမည္ႀကီး။ သူ႕ဆို တစ္ရြာလံုးက ေၾကာက္ၾကတယ္။ တစ္ခုခုဆို ေဒၚဘုတ္ဆံု ဆီပဲ ေျပးၾကတယ္။

ျဖစ္ပံုက ဒီလိုဗ်......
က်ေနာ့္႔ သူငယ္ခ်င္း အေမ က ရြာမွာဆို အရမ္း အခ်မ္းသာႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ အသင့္အတင့္ ရိွတယ္။
တစ္ေန႔ သူတို႔ အိမ္မွာ ေဒၚဘုတ္ဆံုက ပိုက္ဆံေခ်းသြားတယ္။ မေပးခ်င္ေပမဲ့လည္း ပညာ ကိုေၾကာက္လို႔ ေပးလိုက္တာေပါ့။ တစ္လ ကုန္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက အေႂကြး သြားေတာင္းလိုက္တာ။ က်ေနာ္က တစ္ဖက္ရြာ ကို သြားေနလို႔ မသိလိုက္ဘူး။

ညေန က်ေနာ္ျပန္လာေတာ့ သူနဲ႔ အတူ လက္ဖက္ရည္ အတူထိုင္ေသာက္ၿပီး သူက.......

 "ငါ ေဒၚဘုတ္ဆံုဆီမွာ အေႂကြး သြားေတာင္းတယ္ကြ"
"ဟုတ္လား၊ ရရဲ႕လား "
"မရပါဘူးကြာ ၊ ငါလည္း စိတ္တိုတာနဲ႔ ေဆာင့္ေအာင့္ၿပီးပဲ ျပန္လာခဲ့တာ ဘာမွေတာ့ မေျပာခဲ့ပါဘူး ေၾကာက္ လို႔ "တဲ့ သူေျပာျပတယ္။

အဲ့ဒါ နဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔ သူနဲ႔ လမ္းခြဲၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သတင္းဆိုးက ဆီးႀကိဳေနတယ္။
သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေဆး႐ံုေရာက္လို႔တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ေမာ္လၿမိဳင္ေဆး႐ံု ကို ခ်က္ခ်င္း လိုက္တာပဲ။ ေမာ္လၿမိဳင္ေဆး႐ံုေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ သူ႕အေမ နဲ႔ အေဖ နဲ႔ အမ်ဳိးေတြ ေရာက္ေနၾကတယ္။

က်ေနာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းရဲ႕အနား ကို ကပ္ၿပီး ၊ ဘာျဖစ္တာလဲ လို႔ေမးေတာ့။ သူက "ဗိုက္ အရမ္းေအာင့္လာၿပီး လူ တစ္ေယာက္က လည္ပင္း လာညွစ္ သလို အသက္႐ႈ က်ပ္လာတယ္တဲ့။ အဲ့ဒါ ၿပီးေတာ့ ဗိုက္က မခံႏိုင္ေအာင္ ေအာင့္ လာေတာ့ အေမ့ ကို ေခၚေတာ့တာေပါ့ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ အိမ္က ကားနဲ႔ ပဲ ေဆး႐ံု ကို ညတြင္းခ်င္း ေျပးတာ၊ခုမွ သက္သာတယ္တဲ့။"

" ေအးပါကြာ၊ သက္သာၿပီ ဆိုေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ကြာ၊ ငါလည္း ၾကားၾကားခ်င္း လိုက္လာခဲ့တာ။"
ေန႔လည္ပိုင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့ အမ်ဳိးေတြက သက္သာၿပီ ဆိုေတာ့ ျပန္ကုန္ တာေပါ့။ က်ေနာ္ ရယ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရယ္ အခန္းထဲမွာ အားလံုးေပါင္းမွ သံုးေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္႔ သူငယ္ခ်င္းက ထေဖာက္ပါေလေရာ။ ပါးစပ္ က တစ္ အား အား ဗိုက္ေအာင့္တယ္၊ လို႔ေအာ္ေန တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သူ႕ လည္ပင္းကို သူကိုင္ၿပီး လႊတ္ လႊတ္ လို႔ေအာ္ေနတယ္။


က်ေနာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ က်ေနာ္ က သတိ ဝင္ၿပီး ဆရာဝန္ သြားေျပးေခၚတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ လူနာ ရဲ႕ မိဘေတြ ျပန္လာတာ လမ္းမွာေတြ႕တယ္။ သူတို႔ကိုေျပာျပေတာ့ သူတို႔လည္း ဆရာဝန္ နဲ႔ အတူ ေျပးလာၾကတယ္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနတုန္း။

ဆရာဝန္ နဲ႔ သူနာျပဳေတြ ဝိုင္းၿပီး ခ်ဳပ္တာ မရဘူးဗ်ာ။ အား အေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်။ ဖမ္းမႏိုင္ဘူး၊ တစ္ခန္းလံုး ပြက္ေလာ႐ိုက္ေနတာ။ဘယ္က ဘယ္လိုေရာက္လာတဲ့ လူႀကီးလဲ မသိဘူး၊ သူက အားလံုးကို
" ေဘးဖယ္ ေဘးဖယ္ ငါလုပ္ေပးမယ္ "ဆိုေတာ့ အားလံုး အၾကည့္က သူ႕ဆီေရာက္သြားၾကတယ္။

အားလံုးက ေၾကာင္ၿပီး ေဘးကို ရွယ္ေပးလိုက္ၾကတယ္။
သူက လူနာ ရဲ႕အနား ကိုေရာက္လာတယ္။ ပါးစပ္ က ဘာေတြ ရြတ္လို႔ ရြတ္မွန္း မသိရြတ္ေနတာ။  ခဏ   ၾကာေတာ့ လူနာက ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ပါးစပ္က ရြတ္ေနတာမရပ္ေသးဘူး။

နာရီဝက္ေလာက္ၾကာမယ္။ မ်က္ႏွာမွာ ေခြၽးေတြ ျပည့္ေနၿပီ၊ အကုန္လံုး ကလဲ ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ ရြတ္ေနရင္းနဲ႔ ဖန္ခြက္ တစ္လံုးကို လက္က ကိုင္ထားတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ဘယ္က လာတဲ့ အေငြ႕ မည္းမည္းေတြလဲ မသိဘူး၊ ဖန္ခြက္ထဲမွာ လာစုေနတာ။ ဝင္လာတာ ကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျမင္လိုက္ရတယ္။

ဖန္ခြက္ ကို လက္နဲ႔ ပိတ္လိုက္ၿပီး ပါးစပ္ က ရြတ္တာ ကို ရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လူနာ ရဲ႕ မိဘ ကို ၾကည့္ၿပီး
"ေကာင္ေလးက ျပဳစား ခံရတာ ၊သူ႕ကိုျပဳစားတဲ့ သူကို က်ဳပ္ ဖမ္းထားၿပီးၿပီ ၊ ဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လဲ၊ "
"တစ္ခါထဲ ရွင္းပစ္လိုက္ပါ ဆရာႀကီး"
လို႔ သူငယ္ခ်င္း အေဖက မယံုသလို နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ဆရာႀကီး က ပါးစပ္ က ဘာေတြမွန္း မသိဘူး ထပ္ရြတ္တယ္။ အုပ္ထားတဲ့ လက္က မီးေတြ ထေတာက္လာတယ္။ မီးေတာက္ေတြက တစ္ျဖည္းျဖည္း ဖန္ခြက္ ထဲကို ကူးသြားၿပီး မဲမဲ အေငြ႕ေတြကို ဆက္ၿပီးေလာင္ တယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ အေငြ႕ေတြ ဖန္ခြက္ထဲမွာ ကုန္သြားတယ္။

ဆရာႀကီး က ရြတ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီး..............
" ျဖစ္ေစခ်င္သလို လုပ္ေပးၿပီးၿပီ ၊ ေသတဲ့ သူက ေသၿပီ၊ အဲ့ဒီ ေသတဲ့ သူက မင္းတို႔ ရြာသားပဲ ၊ မယံုရင္ သြားျပန္ၾကည့္လိုက္ေပါ့ကြာ၊ ဆိုၿပီး အျပင္ထြက္သြားတယ္။

ျမန္လိုက္တဲ့ ေျခလွမ္း သူ႕ေနာက္က က်ေနာ္ေျပးလိုက္သြားတာ လံုးဝေပ်ာက္သြားၿပီ ၊ လိုက္ေမးၾကည့္ေတာ့လည္း ဘယ္သူ မွ မေတြ႕ဘူးတဲ့၊ က်ေနာ္ ေၾကာင္သြားတယ္။ က်ေနာ္ လည္း မရွာေတာ့ပဲ လူနာ အခန္း ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ အခန္းထဲမွာ အကုန္လံုး တစ္ေယာက္ တစ္ေပါက္ နဲ႔ ညံေနၾကတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ သားအမိ ကေဆး႐ံု က ဆင္းဖို႔ျပင္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္လည္း ပစၥည္းေတြ ဝိုင္းသိမ္းၿပီး
သူတို႔နဲ႔ အတူလိုက္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ရြာေရာက္ေတာ့ ေဒၚဘုတ္ဆံုႀကီးေသၿပီတဲ့ ။

ေန႔လည္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း လူးလိမ့္ၿပီး ပူတယ္ ပူတယ္နဲ႔ ေအာ္ေနေတာ့တာပဲ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္ လံုး မီးေလာင္ထားသလို မဲၿပီး ေသသြားတာတဲ့။ တစ္ခ်ဳိ႕က သူေမြးထားတဲ့ အေကာင္ေတြ ျပန္သတ္သြားတာတဲ့ ။ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေဝဖန္ၾကေတာ့တယ္။ အျဖစ္မွန္ ကိုေတာ့ က်ေနာ္ နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတို႔ မိသားစု က လြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မသိပါဘူးဗ်ာ။

ဖိုးသူေတာ္ (www.phothutaw.com)
Credit: သရဲေလး sky