၁၉၆ဝ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ က ကမၻာ မွာ စစ္ေအး တိုက္ပြဲ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းေနဆဲ
ကာလျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ လက္နက္ႏိုင္ငံႀကီးေတြ သူ႕ထက္ငါ အၿပိဳင္အဆိုင္ ထုတ္
လုပ္ၾက၊ အၿပိဳင္အဆိုင္ ေဖာက္ခြဲစမ္းသပ္ၾကတဲ့ ကာလ
လည္းျဖစ္တယ္။
တတိယ ကမၻာစစ္ ဆိုတာ လက္တစ္ကမ္း အကြာမွာ ပဲေရာက္ေနၿပီး ေန႔လား ညလား ဆိုတာ တစ္ ကမၻာလုံး ရင္ တမမနဲ႔ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကာလပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း လက္နက္ေလွ်ာ့ေပါ့ေရး၊ အဏုျမဴဗုံး ပိတ္ပင္ေရး ႏွင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္လည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ က လြဲလို႔ တစ္ကမၻာလုံး လိုလားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ တယ္။
ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြ က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အသံေတြ စီစီညံ လို႔ေပါ့....။ အႏုပညာရွင္ႀကီး ပီကာဆို ရဲ႕ ကမၻာေက်ာ္ ခ်ဳိးငွက္ ဒီဇိုင္း ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အမွတ္အသား အျဖစ္ တစ္ကမၻာလုံး ဝဲပ်ံေနတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ လည္း လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ျပည္တြင္း စစ္မီးက ဟုန္းဟုန္းေတာက္လို႔ ေကာင္းေန တယ္။ မႏၲေလး ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ မဏိရတနာရာမ ျမေတာင္ေရႊေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေပၚက အရွင္ႏွစ္ပါး ပါေတာ္ မူတာျမင္ေတြ႕ၿပီး ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾက ငွန္းနဲ႔ လြတ္လပ္စြာေနထိုင္ႏိုင္ေရး ဇာတိမာန္ေတြ တစ္ဟုန္ ထိုးျဖစ္ေပၚခဲ့ရတဲ့ ဆယ္ႏွစ္သား အရြယ္ ေမာင္လြန္းေလး ဟာ တစ္ေလွ်ာက္လုံး အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ကိုယ္က်ိဳး မငဲ့ဘဲ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရၿပီ။
တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္း က လက္တြဲ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ တပည့္ တပန္းေတြ သေဘာထား လြဲခဲ့ ၾကတယ္။ အာဏာ လိုသူ အ႐ူးအမူး ငမိုက္သားေတြေၾကာင့္ တပည့္ လက္ရင္း သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ ဝန္ႀကီး အခ်ိဳ႕ ေသြးေျမက်ခဲ့ရၿပီ။
အခုလည္း လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အခက္အခဲေပါင္းစုံ ကို အသက္ေပးေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လက္ တြဲခဲ့ၾကတဲ့ တပည့္သားေျမးေတြ ကြဲၾကၿပဲၾကၿပီး လက္ နက္ဆြဲ ကိုင္ကာ ေတြ႕ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းျဖစ္ ပ်က္ ေန ၾကေလေတာ့ အိုႀကီး အိုမ အရြယ္ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းလည္း စိတ္လက္မခ်မ္း မသာျဖစ္ ရတာ ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ၁၃၂၃ ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ (၃.၄.၆၂)အဂၤါေန႔ အသက္(၈၆)ႏွစ္ ျပည့္ ခ်ိန္မွာ...
''ဆရာ မေသခင္ တိုင္းျပည္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာၿပီး ဆရာ့ တပည့္ေတြ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ျဖစ္တာ ကို ၾကည့္သြား ျမင္သြားခ်င္ ေသးသကြာ....''ဟု မေျပာစဖူး ဖြင့္အံ ေျပာဆိုလာတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ဒီ ဆႏၵဟာ ဆရာ ႀကီး ကိုယ္ႏႈိက္ က ဖြင့္ မေျပာခဲ့ေပမယ့္ အသက္ အရြယ္ႀကီး ရင့္ပါမွ ျမန္မာျပည္ တစ္နံ တစ္လ်ား၊ ျမစ္ျခား၊ ေခ်ာင္းကူး ခရီးအထိ မေမာမပန္း သြားလာခဲ့မႈက သက္ေသျပ ခဲ့တာ ပါပဲ။
ျမန္မာ တစ္ျပည္လုံး က တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရဲ႕ဆႏၵ နဲ႔ အိုႀကီး အိုမ မွ လူငယ္ေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီးသြား လာ လႈပ္ရွား ေျပာေဟာ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ဆရာႀကီးအေပၚ ယုတ္မာရက္ စက္တဲ့လူေတြက အမနာပ ေျပာ ဆို အျပစ္တင္ၾက႐ုံ မက အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ နဲ႔ ပစ္ေပါက္သူေတြလည္းရွိ...၊
အလံနက္ ထူၿပီး သံပုံး တီးထုတ္သူေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မဆန္းပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ကို မလိုလားဘဲ သေဘာထားေသး သိမ္ၿပီး စစ္မက္ျဖစ္ မွ စားဝင္ အိပ္ေပ်ာ္သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ ေတြပဲေပါ့....။
ပိုလို ႔ဆိုးတာက ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဦးေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားတဲ့ လူငယ္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ အေပၚ လက္ဝဲ သမားေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ စီပီဘီေတြ လို႔ တံဆိပ္ကပ္ၾကတယ္။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕ အစည္း ကလည္း ဒီ တံဆိပ္ေတြကုိ လက္ညိႇဳး ထိုးၿပီးေထာင္ သြင္း အက်ဥ္းခ်တယ္၊ တစ္ကြၽန္းပို႔တယ္၊ မ်ဳိးျပဳတ္ စီမံကိန္း နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာႀကီး ရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈ ဟာ ျပည္တြင္း စစ္မီး ကိစၥ အတြက္ တစ္လံတစ္ထြာ မွ် အျမင္ ပင္ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီ အခ်ိန္ တစ္ကမၻာလုံး စိုးရိမ္ေၾကာင့္ ၾကေနၾကရတဲ့ တတိယ ကမၻာစစ္မီးႀကီး အႏၲရာယ္ အတြက္ လည္း ကမၻာ နဲ ႔ခ်ီၿပီး အျမင္ က်ယ္က်ယ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ စြမ္းေဆာင္မႈကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတကာျပည္သူေတြ က ေလးေလးစားစား အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု အပ္ႏွင္း ဂုဏ္ျပဳ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ေက်ာ္ ၾကား ထင္ရွား တဲ့ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ႀကီး တစ္ခုကလည္း ေဒါက္တာဘြဲ႕ ဆည္းကပ္ၿပီး ႐ို႐ိုေသေသဂါရဝျပဳၾကတယ္။
ကမၻာနဲ႔ ခ်ီၿပီး အမ်ားစုက ဆရာႀကီးကို ''ၿငိမ္းခ်မ္းေရး'' ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအေနႏွင့္ ဘယ္လိုပဲ ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးေျမႇာက္ သံ မိုးလုံး ဘဝဂ္ညံေနပါေစ...။ ျပည္တြင္း က ငါတေကာ ေကာ၊ သေဘာထား ေသးသိမ္၊ ကိုယ္က်ဳိး ရွာ အတၱသမား၊ အာဏာ႐ူးေတြ ကေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳပစ္ပယ္၊ အပုပ္ခ် ႏွိပ္ကြပ္ ခဲ့တာလည္း ဝမ္းနည္းစိတ္ ပ်က္ စရာပါ။
မည္ သို႔ပင္ဆိုေစ....၊အဲဒီေခတ္ အဲဒီ ကာလက စတုတၴ မ႑ိဳင္ အျဖစ္ ပီျပင္အားေကာင္းခဲ့တဲ့ သတင္းစာေတြ က (အာဏာ ရွိသူ လက္ကိုင္တုတ္ သတင္းစာ အခ်ိဳ႕မွလြဲၿပီး) ဆရာႀကီး ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ အားေပးေထာက္ခံၾက တယ္။
ရတဲ့ေနရာ၊ ရတဲ့ေထာင့္၊ ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို အမိ အရ ယူၿပီး ထုတ္ေဖာ္ အသိေပးၾကတယ္။ ဆရာႀကီး ရဲ႕ ''မႈိင္း (၈၇)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔'' အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ မႏၲေလး လူထု သတင္းစာကို အထူးထုတ္ အျဖစ္ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ ပန္းခ်ီေပၚဦးသက္ ရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ အျပည့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကိုေဖာ္ျပ တယ္။
ေရႊကိုင္းသား၊ လူထု ေဒၚအမာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ေမာင္ေနဝင္း၊ ဝိဓူရသခင္ ခ်စ္ေမာင္၊ၾကည္လင္ ....စတဲ့''မႈိင္း ဝါဒီ'' ေတြရဲ႕ အမွတ္ တရ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ တခမ္းတနား ပါရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီး သက္ရွိ ထင္ရွားရွိဆဲပါ။
ေနာက္....လမ်ား မၾကာခင္ ၁၉၆၄ခု၊ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ တာ ပါပဲ။ အသက္ (၈၉)ႏွစ္ျပည့္ခါနီး အထိ ဆရာႀကီး အသက္ရွည္ ခဲ့တဲ့ သေဘာပါ။
ဆရာႀကီး စတင္ မက်န္းမာခ်ိန္က စၿပီး မႏၲေလးလူထု သတင္းစာ က ျပည္သူလူထုေတြ တကယ္ သိခ်င္တဲ့ သတင္း မို႔ က်န္းမာေရး အေျခအေန ကို ေန႔စဥ္ သတင္းေပးေဖာ္ျပခဲ့ တာလည္း အမွတ္တရပါ။ ၁၉၆၄ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁ဝ ရက္ေန႔ ကစၿပီး ေန႔စဥ္ သတင္းေပးခဲ့တာ ကြယ္လြန္မယ့္ ၂၃ရက္ေန႔ မေရာက္မီ ဇူလိုင္ ၂၂ရက္ေန႔ အထိျဖစ္တယ္။၂၂ရက္ေန႔က ၂၃ရက္ေန ႔အကူး နံနက္ ၁နာရီခြဲ အခ်ိန္ခန္႔ မွာ ကြယ္လြန္ ခဲ့ပါသတဲ့။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း က ျမန္မာ တစ္မ်ဳိး သားလုံး အတြက္ လြတ္လပ္ေရး....၊ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး....၊ ဒီမိုကေရစီေရး.....လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း မဆုတ္မနစ္ လုပ္ကိုင္ သြားခဲ့ၿပီ။ လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ အဆင့္ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး... ဆင္းရဲတြင္း နက္လွတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမား ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ရဲ႕ ဘဝ သာယာဝေျပာေရး အတြက္ အခ်င္းခ်င္း အပုပ္ခ်၊ တိုက္ ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္ၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီး ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း စစ္မီး ၿငႇိမ္းသတ္ေရး ကို တိုးတက္တဲ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြ နဲ႔ အိုႀကီး အိုမ အသက္ (၇ဝ) အရြယ္က ကြယ္လြန္ သည္ အထိ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ မနားမေန လုံးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ တာ....အေသမေျဖာင့္ျဖစ္သြားရရွာၿပီေပါ့....။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဆရာႀကီး မဆုံးခင္ ၂၂ ရက္ မက်န္းမာျဖစ္ေနဆဲ ၁၉၆၄၊ ဇူလိုင္ ၁ ရက္ေန႔ည ၉ နာရီ သာသာ မွာ အတူ လက္တြဲေဖာ္ တပည့္ ဦးထြန္းတင္ (ကြယ္လြန္သူ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးထြန္းတင္)ကို သူ႕အနားေခၚ ၿပီး ေလးနက္ တည္ၾကည္တဲ့ အသံနဲ႔.....
''အင္း....ဆရာေတာ့ မေသခင္
ဆရာ တို႔ တိုင္းျပည္မွာ
တကယ့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔
ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ညီ ညီၫြတ္ၫြတ္
ျဖစ္တာကိုပဲ ျမင္သြားခ်င္တာပါပဲ''.....လို႔ တစ္လုံးစီ ပီပီ သသ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ ေျပာခဲ့ပါ သတဲ့...။
ဆရာႀကီး ရဲ႕ စကားေတြမွာ စကားလုံး တစ္လုံးခ်င္းစီ က အစ သိပ္ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။
ျပန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ တိတိက်က်၊ ေလးေလး နက္နက္ျဖစ္ခဲ့တာ အေသ အခ်ာပါပဲ။ အေရးႀကီးတဲ့ စကားလုံးေတြပါ။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးမွသည္.... ဆရာႀကီး လိုလားခဲ့တဲ့ ပန္းတိုင္ေတြ မေရာက္မီ သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး ကို ခြဲခြာသြားခဲ့ၾကရတဲ့ ''မႈိင္းဝါဒီ''ေတြလည္း အေသေျဖာင့္ သြားၾကပါေလစြ...။
ဆူးငွက္
MOI Webportal Myanmar
တတိယ ကမၻာစစ္ ဆိုတာ လက္တစ္ကမ္း အကြာမွာ ပဲေရာက္ေနၿပီး ေန႔လား ညလား ဆိုတာ တစ္ ကမၻာလုံး ရင္ တမမနဲ႔ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ကာလပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လည္း လက္နက္ေလွ်ာ့ေပါ့ေရး၊ အဏုျမဴဗုံး ပိတ္ပင္ေရး ႏွင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္လည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ က လြဲလို႔ တစ္ကမၻာလုံး လိုလားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္ တယ္။
ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ ပညာရွင္ႀကီးေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူေတြ က ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အသံေတြ စီစီညံ လို႔ေပါ့....။ အႏုပညာရွင္ႀကီး ပီကာဆို ရဲ႕ ကမၻာေက်ာ္ ခ်ဳိးငွက္ ဒီဇိုင္း ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အမွတ္အသား အျဖစ္ တစ္ကမၻာလုံး ဝဲပ်ံေနတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ လည္း လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ျပည္တြင္း စစ္မီးက ဟုန္းဟုန္းေတာက္လို႔ ေကာင္းေန တယ္။ မႏၲေလး ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ မဏိရတနာရာမ ျမေတာင္ေရႊေက်ာင္းေတာ္ႀကီးေပၚက အရွင္ႏွစ္ပါး ပါေတာ္ မူတာျမင္ေတြ႕ၿပီး ကိုယ့္ထီး ကိုယ့္နန္း ကိုယ့္ၾက ငွန္းနဲ႔ လြတ္လပ္စြာေနထိုင္ႏိုင္ေရး ဇာတိမာန္ေတြ တစ္ဟုန္ ထိုးျဖစ္ေပၚခဲ့ရတဲ့ ဆယ္ႏွစ္သား အရြယ္ ေမာင္လြန္းေလး ဟာ တစ္ေလွ်ာက္လုံး အမ်ဳိးသား လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ကိုယ္က်ိဳး မငဲ့ဘဲ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရၿပီ။
တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး မရခင္ကတည္း က လက္တြဲ လုပ္ေဖာ္ ကိုင္ဖက္ တပည့္ တပန္းေတြ သေဘာထား လြဲခဲ့ ၾကတယ္။ အာဏာ လိုသူ အ႐ူးအမူး ငမိုက္သားေတြေၾကာင့္ တပည့္ လက္ရင္း သခင္ေအာင္ဆန္း နဲ႔ ဝန္ႀကီး အခ်ိဳ႕ ေသြးေျမက်ခဲ့ရၿပီ။
အခုလည္း လြတ္လပ္ေရး အတြက္ အခက္အခဲေပါင္းစုံ ကို အသက္ေပးေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး လက္ တြဲခဲ့ၾကတဲ့ တပည့္သားေျမးေတြ ကြဲၾကၿပဲၾကၿပီး လက္ နက္ဆြဲ ကိုင္ကာ ေတြ႕ရာသခ်ႋဳင္း ဓားမဆိုင္းျဖစ္ ပ်က္ ေန ၾကေလေတာ့ အိုႀကီး အိုမ အရြယ္ ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းလည္း စိတ္လက္မခ်မ္း မသာျဖစ္ ရတာ ေပါ့။
ဒါေၾကာင့္ ၁၃၂၃ ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ (၃.၄.၆၂)အဂၤါေန႔ အသက္(၈၆)ႏွစ္ ျပည့္ ခ်ိန္မွာ...
''ဆရာ မေသခင္ တိုင္းျပည္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာၿပီး ဆရာ့ တပည့္ေတြ သင့္သင့္ျမတ္ျမတ္ျဖစ္တာ ကို ၾကည့္သြား ျမင္သြားခ်င္ ေသးသကြာ....''ဟု မေျပာစဖူး ဖြင့္အံ ေျပာဆိုလာတဲ့ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ဒီ ဆႏၵဟာ ဆရာ ႀကီး ကိုယ္ႏႈိက္ က ဖြင့္ မေျပာခဲ့ေပမယ့္ အသက္ အရြယ္ႀကီး ရင့္ပါမွ ျမန္မာျပည္ တစ္နံ တစ္လ်ား၊ ျမစ္ျခား၊ ေခ်ာင္းကူး ခရီးအထိ မေမာမပန္း သြားလာခဲ့မႈက သက္ေသျပ ခဲ့တာ ပါပဲ။
ျမန္မာ တစ္ျပည္လုံး က တိုင္းသူျပည္သားေတြ ရဲ႕ဆႏၵ နဲ႔ အိုႀကီး အိုမ မွ လူငယ္ေတြကို ဦးေဆာင္ၿပီးသြား လာ လႈပ္ရွား ေျပာေဟာ လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ဆရာႀကီးအေပၚ ယုတ္မာရက္ စက္တဲ့လူေတြက အမနာပ ေျပာ ဆို အျပစ္တင္ၾက႐ုံ မက အုတ္ခဲက်ိဳးေတြ နဲ႔ ပစ္ေပါက္သူေတြလည္းရွိ...၊
အလံနက္ ထူၿပီး သံပုံး တီးထုတ္သူေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ မဆန္းပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ကို မလိုလားဘဲ သေဘာထားေသး သိမ္ၿပီး စစ္မက္ျဖစ္ မွ စားဝင္ အိပ္ေပ်ာ္သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ ေတြပဲေပါ့....။
ပိုလို ႔ဆိုးတာက ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ဦးေဆာင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားတဲ့ လူငယ္ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ အေပၚ လက္ဝဲ သမားေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ စီပီဘီေတြ လို႔ တံဆိပ္ကပ္ၾကတယ္။ အာဏာပိုင္ အဖြဲ႕ အစည္း ကလည္း ဒီ တံဆိပ္ေတြကုိ လက္ညိႇဳး ထိုးၿပီးေထာင္ သြင္း အက်ဥ္းခ်တယ္၊ တစ္ကြၽန္းပို႔တယ္၊ မ်ဳိးျပဳတ္ စီမံကိန္း နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆရာႀကီး ရဲ႕လုပ္ေဆာင္မႈ ဟာ ျပည္တြင္း စစ္မီး ကိစၥ အတြက္ တစ္လံတစ္ထြာ မွ် အျမင္ ပင္ မဟုတ္ပါဘူး။ဒီ အခ်ိန္ တစ္ကမၻာလုံး စိုးရိမ္ေၾကာင့္ ၾကေနၾကရတဲ့ တတိယ ကမၻာစစ္မီးႀကီး အႏၲရာယ္ အတြက္ လည္း ကမၻာ နဲ ႔ခ်ီၿပီး အျမင္ က်ယ္က်ယ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ စြမ္းေဆာင္မႈကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုလားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံတကာျပည္သူေတြ က ေလးေလးစားစား အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆု အပ္ႏွင္း ဂုဏ္ျပဳ ပူေဇာ္ၾကတယ္။ ေက်ာ္ ၾကား ထင္ရွား တဲ့ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ႀကီး တစ္ခုကလည္း ေဒါက္တာဘြဲ႕ ဆည္းကပ္ၿပီး ႐ို႐ိုေသေသဂါရဝျပဳၾကတယ္။
ကမၻာနဲ႔ ခ်ီၿပီး အမ်ားစုက ဆရာႀကီးကို ''ၿငိမ္းခ်မ္းေရး'' ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးအေနႏွင့္ ဘယ္လိုပဲ ဂုဏ္ျပဳ ခ်ီးေျမႇာက္ သံ မိုးလုံး ဘဝဂ္ညံေနပါေစ...။ ျပည္တြင္း က ငါတေကာ ေကာ၊ သေဘာထား ေသးသိမ္၊ ကိုယ္က်ဳိး ရွာ အတၱသမား၊ အာဏာ႐ူးေတြ ကေတာ့ မ်က္ကြယ္ျပဳပစ္ပယ္၊ အပုပ္ခ် ႏွိပ္ကြပ္ ခဲ့တာလည္း ဝမ္းနည္းစိတ္ ပ်က္ စရာပါ။
မည္ သို႔ပင္ဆိုေစ....၊အဲဒီေခတ္ အဲဒီ ကာလက စတုတၴ မ႑ိဳင္ အျဖစ္ ပီျပင္အားေကာင္းခဲ့တဲ့ သတင္းစာေတြ က (အာဏာ ရွိသူ လက္ကိုင္တုတ္ သတင္းစာ အခ်ိဳ႕မွလြဲၿပီး) ဆရာႀကီး ရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ရပ္ေတြအေပၚ အားေပးေထာက္ခံၾက တယ္။
ရတဲ့ေနရာ၊ ရတဲ့ေထာင့္၊ ရတဲ့ အခြင့္အေရးကို အမိ အရ ယူၿပီး ထုတ္ေဖာ္ အသိေပးၾကတယ္။ ဆရာႀကီး ရဲ႕ ''မႈိင္း (၈၇)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔'' အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ မႏၲေလး လူထု သတင္းစာကို အထူးထုတ္ အျဖစ္ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္။ ပန္းခ်ီေပၚဦးသက္ ရဲ႕ အားေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာ အျပည့္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီကိုေဖာ္ျပ တယ္။
ေရႊကိုင္းသား၊ လူထု ေဒၚအမာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ေမာင္ေနဝင္း၊ ဝိဓူရသခင္ ခ်စ္ေမာင္၊ၾကည္လင္ ....စတဲ့''မႈိင္း ဝါဒီ'' ေတြရဲ႕ အမွတ္ တရ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ တခမ္းတနား ပါရွိခဲ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဆရာႀကီး သက္ရွိ ထင္ရွားရွိဆဲပါ။
ေနာက္....လမ်ား မၾကာခင္ ၁၉၆၄ခု၊ ဇူလိုင္ ၂၃ ရက္ေန႔မွာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကြယ္လြန္ခဲ့ တာ ပါပဲ။ အသက္ (၈၉)ႏွစ္ျပည့္ခါနီး အထိ ဆရာႀကီး အသက္ရွည္ ခဲ့တဲ့ သေဘာပါ။
ဆရာႀကီး စတင္ မက်န္းမာခ်ိန္က စၿပီး မႏၲေလးလူထု သတင္းစာ က ျပည္သူလူထုေတြ တကယ္ သိခ်င္တဲ့ သတင္း မို႔ က်န္းမာေရး အေျခအေန ကို ေန႔စဥ္ သတင္းေပးေဖာ္ျပခဲ့ တာလည္း အမွတ္တရပါ။ ၁၉၆၄ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁ဝ ရက္ေန႔ ကစၿပီး ေန႔စဥ္ သတင္းေပးခဲ့တာ ကြယ္လြန္မယ့္ ၂၃ရက္ေန႔ မေရာက္မီ ဇူလိုင္ ၂၂ရက္ေန႔ အထိျဖစ္တယ္။၂၂ရက္ေန႔က ၂၃ရက္ေန ႔အကူး နံနက္ ၁နာရီခြဲ အခ်ိန္ခန္႔ မွာ ကြယ္လြန္ ခဲ့ပါသတဲ့။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း က ျမန္မာ တစ္မ်ဳိး သားလုံး အတြက္ လြတ္လပ္ေရး....၊ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရး....၊ ဒီမိုကေရစီေရး.....လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း မဆုတ္မနစ္ လုပ္ကိုင္ သြားခဲ့ၿပီ။ လြတ္လပ္ေရး ဆိုတဲ့ အဆင့္ ကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး... ဆင္းရဲတြင္း နက္လွတဲ့ ျမန္မာ အလုပ္သမား ေတာင္သူလယ္သမားေတြ ရဲ႕ ဘဝ သာယာဝေျပာေရး အတြက္ အခ်င္းခ်င္း အပုပ္ခ်၊ တိုက္ ခိုက္၊ သတ္ျဖတ္ၿပီး ေသြးေခ်ာင္းစီး ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း စစ္မီး ၿငႇိမ္းသတ္ေရး ကို တိုးတက္တဲ့ လူငယ္ လူရြယ္ေတြ နဲ႔ အိုႀကီး အိုမ အသက္ (၇ဝ) အရြယ္က ကြယ္လြန္ သည္ အထိ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ မနားမေန လုံးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ တာ....အေသမေျဖာင့္ျဖစ္သြားရရွာၿပီေပါ့....။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဆရာႀကီး မဆုံးခင္ ၂၂ ရက္ မက်န္းမာျဖစ္ေနဆဲ ၁၉၆၄၊ ဇူလိုင္ ၁ ရက္ေန႔ည ၉ နာရီ သာသာ မွာ အတူ လက္တြဲေဖာ္ တပည့္ ဦးထြန္းတင္ (ကြယ္လြန္သူ ေရွ႕ေနႀကီး ဦးထြန္းတင္)ကို သူ႕အနားေခၚ ၿပီး ေလးနက္ တည္ၾကည္တဲ့ အသံနဲ႔.....
''အင္း....ဆရာေတာ့ မေသခင္
ဆရာ တို႔ တိုင္းျပည္မွာ
တကယ့္ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔
ၿငိမ္းၿငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ညီ ညီၫြတ္ၫြတ္
ျဖစ္တာကိုပဲ ျမင္သြားခ်င္တာပါပဲ''.....လို႔ တစ္လုံးစီ ပီပီ သသ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မွန္မွန္ ေျပာခဲ့ပါ သတဲ့...။
ဆရာႀကီး ရဲ႕ စကားေတြမွာ စကားလုံး တစ္လုံးခ်င္းစီ က အစ သိပ္ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။
ျပန္ဖတ္ၾကည့္လိုက္ ေတာ့ တိတိက်က်၊ ေလးေလး နက္နက္ျဖစ္ခဲ့တာ အေသ အခ်ာပါပဲ။ အေရးႀကီးတဲ့ စကားလုံးေတြပါ။
ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခရီးမွသည္.... ဆရာႀကီး လိုလားခဲ့တဲ့ ပန္းတိုင္ေတြ မေရာက္မီ သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး ကို ခြဲခြာသြားခဲ့ၾကရတဲ့ ''မႈိင္းဝါဒီ''ေတြလည္း အေသေျဖာင့္ သြားၾကပါေလစြ...။
ဆူးငွက္
MOI Webportal Myanmar
No comments:
Post a Comment