ျမန္မာ ၿပကၡဒိန္ (ခရစ္ ၁၁ ရာစုႏွစ္)

ျမန္မာ တို႔သည္ ေတာင္သူ လယ္သမား မ်ား ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းေဒသ အတြင္း ဝင္ေရာက္ ေနထိုင္ၿပီးေနာက္ ၄င္းတို႔ အသံုးျပဳေသာ ျပကၡဒိန္သည္ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အေျခခံသည့္၊ စိုက္ ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ျပကၡဒိန္ ျဖစ္သည္။ 

ထို႔အျပင္ ကိုးကြယ္  ၾကည္မႈႏွင့္ လည္း ဆက္ယွက္ေပါင္းစပ္ ထားေသာ ျပကၡဒိန္ လည္းျဖစ္လာသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ တို႔သည္ ေရွးေခတ္ဦးျမန္မာ တို႔ ေန႔စဥ္ ၾကံဳေတြ႕ေနရသည့္ ကိစ ၥမ်ားျဖစ္ သည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္းသက္ေသ အားျဖင့္ တဆယ့္ႏွစ္လ အမည္မ်ား အား ၾကည့္လွ်င္ သိသာထင္ရွား ပါသည္။

တန္ခူးလ (တန္ခူးလ)

ႏွစ္သစ္ ကို တန္ခူ (တန္ခူးလ) လမွ စတင္ပါသည္။ ေျခာက္ေသြ႕ေဒသမ်ား တြင္ ထန္းပင္မ်ား မ်ားမ်ား စိုက္ပ်ိဳးၾကသည့္ ျမန္မာ တို႔အတြက္ တန္ခူလ ဆုိသည့္ေ၀ါဟာရ မွာ “ထန္းသီး ခူးသည့္ လ”ဟု အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ျပီး သကၠတဘာသာ “တာလ”မွ ဆင္းသက္ေသာ အမည္ ျဖစ္သည္။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ အဆိုပါ ထန္းပင္ သည္ အိႏိၵယ မွ ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြင္းသို႔ ခရစ္ႏွစ္ အေစာပိုင္းေလာက္ ကပင္ ေရာက္ ရွိခဲ့သည့္ အပင္ ျဖစ္သည္ဟု ခန္႔မွန္းၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ အလယ္ပိုင္း၏ ရာသီ ဥတုႏွင့္ ကိုက္ ညီျပီး၊ ခန္းေျခာက္ေဒသ မွာပင္ ေကာင္းမြန္ စြာေပါက္ေရာက္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္။

 ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ ေရကန္၊ လယ္ကြင္း ဝန္းက်င္ တို႔တြင္ ထန္းပင္ မ်ားအား အတန္းလိုက္ စီၿပီး စိုက္ထားေလ့ ရွိသည္။ ထန္းမွ ထြက္ရွိ သည့္ ထန္းလ်က္ျဖင့္ မုန္႔ အခ်ိဳပြဲ မ်ားကို ျပဳလုပ္ၾက သကဲ့သို႔ ယမကာ အေဖ်ာ္ ကို ထန္း ရည္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ရသည္။

 ေရွးျမန္မာ တို႔သည္ ေျမ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳၿပီးသည့္ အခါတြင္လည္းေကာင္း၊ သားသမီးမ်ား အိမ္ေထာင္ခ် သည့္ အခါ အခမ္းအနား တြင္လည္းေကာင္း အမ်ား သိေစရန္ ဖိတ္ၾကားၿပီး အမဲ၊ ၾကက္၊ ဝက္ နဲ႔ ေသရည္ ပါ တဲ့ စားေသာက္ပြဲႀကီး ေပးေလ့ ရွိေၾကာင္း ပုဂံေခတ္ ဆိုင္ရာ ေက်ာက္စာ အေထာက္အထားမ်ား အရ သိရွိ ရသည္။


ထိုသို႔ေသာ အခမ္းအနား မ်ားတြင္ ေသရည္ႏွင့္ အတူ ထန္းရည္ မွ ခ်က္လုပ္သည့္ ယမကာ အေဖ်ာ္ ကို လည္း ေသာက္ၾကေၾကာင္း အေထာက္အထားမ်ား ေတြ႕ရပါသည္။


ထို႔အျပင္ ထန္း႐ြက္ ကိုလည္း အိမ္ အမိုး၊ရဟန္းေဆာင္ ယပ္ေတာင္ စသည္ျဖင့္ အသံုးခ်ၾကေသး သည္။ ေပ ႐ြက္ ကဲ့သို႔ပင္ ထန္း႐ြက္ေပၚ၌ လည္း စာေရးႏိုင္သည္။ ထန္းပင္စည္ မွ ျဖစ္ေသာ ထန္းလံုးျဖင့္ အိမ္၊ အေဆာက္ အဦး၊ကာကြယ္ေရး အတြက္ ခံတပ္ စသည္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ အသံုးခ်ၾကပါေသးသည္။ 

ဆည္ဖို႔ ရာ၌ လည္း ထန္းလံုး မ်ားကို ဆည္ပိတ္ ရာတြင္ သံုးျပန္သည္။ တန္ခူးလ သည္ ခရစ္ျပကၡဒိန္ အရ မတ္လႏွင့္ ဧၿပီ လမ်ားအတြင္း က်ေရာက္ပါသည္။ ကံ့ေကာ္ပန္း (Mesua ferrea)သည္ တန္ခူးလ ၏ အထိမ္း အမွတ္ပန္း ျဖစ္သည္။
 

ကုဆုန္လ (ကဆုန္လ)
ဒုတိယ လျဖစ္သည့္ ကဆုန္ (ကုဆန္) လ သည္ ခရစ္ျပကၡဒိန္ တြင္ ဧၿပီလ-ေမလ အတြင္းျဖစ္သည္။ 'ကု' သည္ 'ေရ' ဟု အဓိပၸာယ္ရၿပီး 'ဆုန္' မွာ 'သြန္းေလာင္းျခင္း' အဓိပၸာယ္ ရွိသည့္ အတြက္ေၾကာင့္ အလြန္ ပူျပင္း သည့္ေႏြရာသီ ၏ အပူဒဏ္ေၾကာင့္ သစ္ပင္ႀကီးငယ္ တို႔ကို ေရေလာင္းေပးရသည္ ဟု ယူဆပါ သည္။

 ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္ မူရာ ဗုဒၶဂါယာ မွ ေဗာဓိေညာင္ပင္ ၏ မ်ိဳးပြား အပင္ မ်ားကို ျမန္မာ တို႔ေဆာင္ယူ လာၾကၿပီး အထြတ္ အျမတ္ စုိက္ပ်ိဳး ထားကာ ထုိေဗာဓိေညာင္ပင္ တို႔ကို လည္း ေရသြန္းေလာင္းေလ့ ရွိျပန္ သည္။ ကဆုန္လ ၏ အထိမ္း အမွတ္ ပန္းမွာ စကားပန္း (Talauma Spongocarpa) ျဖစ္သည္။
 

နံယုန္လ (နယုန္လ)
နံယုန္ (နယုန္) သည္ တတိယ လျဖစ္ၿပီး ေမလႏွင့္ ဇြန္လ အတြင္း က်ေရာက္ပါသည္။ မိုး စတင္ ႐ြာၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'နံ' ဆိုသည္ မွာ 'အခ်ိန္ ကာလ' ကို ရည္ၫႊန္းၿပီး 'ယုန္' မွာ 'အရည္ ယိုစီးျခင္း' အဓိပၸာယ္ေဆာင္ သျဖင့္ 'မိုးက်ၿပီ' ဟုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ 

စပါးစိုက္ၾကသည့္ေတာင္သူ မ်ား ပ်ိဳးခင္း စတင္ပ်ိဳးေထာင္ရန္ႏွင့္ ပ်ိဳးပင္ငယ္ တို႔ကို ေက်ညက္ေအာင္ ထြန္ယက္ ထားသည့္ လယ္ကြက္ အတြင္းသို႔ နယုန္လ အလယ္ခန္႔ တြင္ စတင္ေျပာင္းေ႐ႊ႕ စိုက္ရေလ့ရွိပါသည္။ ယခုလ ၏ အထိမ္းအမွတ္ ပန္းမွာ စပယ္ပန္း (Jasminum-decussatum) ျဖစ္သည္။
 
မယ္တာလ (ဝါဆိုလ)
မယ္တာ (ဝါဆို) အမည္ ရွိသည့္ စတုတၴလ သည္ ဂြၽန္-ဂ်ဴလိုင္တြင္ က်ေရာက္သည္။ 'မယ္' သည္ “ေျမ” ကို ရည္ၫႊန္းျပီး 'တာ' က “ထြန္ယက္ စိုက္ပ်ိဳးသည့္ ေျမ ကို လိုသေလာက္ တိုင္းတာသည္”ဟု အဓိပၸာယ္ ရေသာေၾကာင့္ ယခုလ သည္ ေကာက္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးမည့္ ေျမ ကို အကြက္ငယ္မ်ား အျဖစ္ တိုင္းကာေျမကြက္ မ်ားအား ကဇင္းတင္သည့္ လၿဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ပါသည္။ 

ထိုေျမကြက္ အတြင္း ေကာက္စိုက္ရသည္။ အခုအခါ ဝါဆို ဟု ေျပာင္းလဲေခၚရျခင္း မွာ ယခုလ ကမွ အစျပဳၿပီး ရဟန္းသံဃာ တို႔အေနျဖင့္ မိမိ သီတင္းသံုးၿမဲ ေက်ာင္းသခၤမ္း ကို ခြဲခြာ၍ အျခား အရပ္တပါး သို႔ မသြားရဟု စတင္ ကန္႔သတ္သည့္ ကာလ ျဖစ္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ယခုလ ၏ အထိမ္းအမွတ္ ပန္းမွာ ျမတ္ေလး ပန္း (Pomea coccinea) ျဖစ္သည္။
 
နံကာလ (ဝါေခါင္လ)
ပၪၥမေျမာက္ ျဖစ္သည့္ နံကာ (ဝါေခါင္) လ မွာ ဇူလိုင္- ၾသဂုတ္ အတြင္းတြင္ က်ေရာက္ပါသည္။ 'နံ' မွာ အခ်ိန္ ကာလ အပိုင္း အျခား' ကို ေဖာ္ျပၿပီး 'ကာ' က 'အလုပ္ တာဝန္' ကို ရည္ၫႊန္းသည္ ဟု ထင္ျမင္ ယူဆၾက ပါ သည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ နံႏွင့္ကာ ကို ေပါင္းလုိက္ေသာ အခါ လယ္သမားမ်ား အလုပ္႐ႈပ္ၾကသည့္ အခ်ိန္ဟု ဆိုလိုေၾကာင္း ထင္ရွားေပသည္။ ေကာက္စိုက္ေသာ အခါ အပင္ငယ္ မ်ားျဖစ္ထြန္းေအာင္ အထူး ၾကပ္မက္ ဂ႐ုစိုက္ ရျပီး ေရ ကို လို သေလာက္ သြင္းေပးရသကဲ့ သို႔ အပင္ငယ္ မ်ားေရမမြန္းေစရန္ အတြက္ ေရပို မရွိေအာင္ ခ်ိန္ရသည္မွာ လည္း မလြယ္ကူေပ။ 

အခုအခါ တြင္ ဝါေခါင္လ ဟု ေခၚေ၀ၚေနၾကျခင္းမွာ ဝါတြင္း သံုးလ ၏ အလယ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ သည္။ အထိမ္း အမွတ္ ပန္းက ခတၱာပန္း (Crinumamoenum) ျဖစ္သည္။
 
တဝ္သလင္း (ေတာ္သလင္း)
တဝ္သလင္း (ေတာ္သလင္း) သည္ ေျခာက္လေျမာက္ ျဖစ္ၿပီး ၾသဂုတ္ႏွင့္ စက္တင္ဘာ လအတြင္း က်ေရာက္ သည္။ 'သလင္' သည္ 'ၾကည္လင္ သန္႔ရွင္းျခင္း' ကို ရည္ၫႊန္းၿပီး 'တဝ္' မွာ “အျမင့္”အားရည္ၫႊန္း သည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'မိုးေကာင္းကင္' ဟု အဓိပၸာယ္ရေပသည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ တဝ္သလင္း မွာ 'မိုးေကာင္းကင္ ၾကည္လင္ သာယာသည္' ဟူေသာ အနက္ ကို ေဆာင္ေလ သည္။ ေလျပင္း မိုးျပင္း တိုက္ခတ္ ႐ြာသြန္းေသာ ကာလ ၿပီးဆံုးေလျပီ ဟုလည္းဆိုလိုသည္။ ခရစ္ ၁၆ ရာစုႏွစ္ အတြင္းက ယခုလ အား 'သစ္ဆင္း' လို႔လည္း ေခၚခဲ့ဖူးသည့္ အေထာက္ အထား မ်ား ရွိခဲ့ သည္။

 ေရကန္၊ ျမစ္ကမ္းစပ္ မ်ားတြင္ ေလးတိုင္စင္ေဆာက္ ၍ စင္ေပၚ မွ ကခုန္ ျမဴးထူးၿပီး ေရထဲ ကို ခုန္ခ် သည့္ေပ်ာ္ ႐ႊင္ပြဲ၊ ေလွပြဲ မ်ားကို က်င္းပၾကပါသည္။ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္ ကာလ အတြင္း အလုပ္ ပင္ပန္းခဲ့ၾက သည့္ ေတာင္သူ မ်ား အလုပ္ၿပီးေျမာက္ ကုန္ဆံုး၍ ျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါးသည့္ လ ဟုလည္းဆိုႏိုင္ပါသည္။ အထိမ္း အမွတ္ ပန္း အေနျဖင့္ ယင္းမာ ပန္း (Chukrosia tabulais) ကို သတ္မွတ္သည္။
 
သန္တူလ (သီတင္းကြၽတ္လ)
ခုနစ္လေျမာက္ သန္တူ (သီတင္းကြၽတ္)မွာ စက္တင္ဘာလ- ေအာက္တိုဘာ လတြင္ က်ေရာက္ပါသည္။ 'သန္' သည္ 'စပါးပင္' ကို ရည္ၫႊန္း ကာ 'တူ' သည္ 'ထူ' ျဖစ္ၿပီး “စပါးပင္ မ်ား ထူထူေထာင္ေထာင္ ေပါက္ေရာက္ လ်က္ ရွိ ၿပီ ”ဟု ဆိုလိုပါသည္။ 

ထိုကဲ့သို႔ အပင္မ်ား ေအာင္ျမင္သည့္ အေနျဖင့္ ေပ်ာ္ပြဲ ႐ႊင္ပြဲမ်ား က်င္းပျပန္သည္။ ယခု သီတင္းကြၽတ္ ဟူသည့္ အေခၚအေ၀ၚမွာ “ရဟန္းသံဃာမ်ား ဝါဆိုၾကျခင္းမွ ၿပီးဆံုးၿပီ” ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ျဖင့္ ေျပာင္း လဲေခၚေ၀ၚ လာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အထိမ္း အမွတ္ ပန္းမွာ ၾကာျဖဴပန္း (Nymphaea lotus) ျဖစ္သည္။
 
တန္ေဆာင္မႈန္း လ (တန္ေဆာင္မုန္းလ)
တန္ေဆာင္မႈန္း (တန္ေဆာင္မုန္း) ေခၚ ရွစ္လေျမာက္လ သည္ ေအာက္တိုဘာ လ၊ ႏိုဝင္ဘာ လ အတြင္း က်ေရာက္သည္။ 'တန္ေဆာင္' မွာ 'မီးတိုင္' ျဖစ္ၿပီး 'မႈန္း' မွာ 'ပ်ံႏွံ႔ေစျခင္း' အဓိပၸာယ္ ရျပီး ထိုေဝါဟာ ရႏွစ္ ခု ေပါင္းလိုက္ လွ်င္ 'မ်က္စိ တဆံုး ဆီမီးတိုင္ မ်ား ပြားမ်ား ထြန္းလင္းေနသည္' ဟု ဆိုလိုေသာေၾကာင့္ မီးထြန္းပြဲ ကို ရည္ၫႊန္းပါသည္။

 ေတာင္သူ အမ်ား ေကာက္လ်င္ (ေခၚ) ေကာက္ငယ္ ရိတ္သိမ္းခ်ိန္ က်ေရာက္သည့္ ကာလ လည္း ျဖစ္ေပ သည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလ အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ ပန္း မွာ ခဝဲပန္း (Dysolobium grande) ျဖစ္သည္။
 
နတ္တင္လ (နတ္ေတာ္လ)
နတ္တဝ္ (နတ္ေတာ္) အမည္ရွိသည့္ ကိုးလေျမာက္ ျမန္မာလသည္ ႏိုဝင္ဘာ၊ ဒီဇင္ဘာ အတြင္း က်ေရာက္သည္။ ေရွးျမန္မာ တို႔ နတ္ကိုးျခင္း မွာ ဗုဒၶသာသနာ အား လက္ခံ ရရွိျခင္း မရွိခဲ့စဥ္ ကတည္း က ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'တဝ္' ေဝါဟာရ သည္ 'ျမတ္သည္' ဟု အဓိပၸာယ္ ရျပီး ယခုလ အတြင္း ေကာက္ပဲသီးႏွံ ရိတ္သိမ္းသည့္ အခါ သီးႏွံ အမ်ားအျပား ရေစရန္ နတ္ကိုးေလ့ ရွိၾကသလို ယခုလ အတြင္း ေတာင္သူ မ်ား ေကာက္ ႀကီး စပါး ရိတ္သိမ္းၾကသည္။ အထိမ္း အမွတ္ ပန္းမ်ာ သဇင္ပန္း (Bulbaphyllum-auricomum) ျဖစ္တယ္။

ပသိုဝ္ (ျပာသိုလ)
ပသိုဝ္ (ျပာသို) ဆယ္လ သည္ ဒီဇင္ဘာ၊ ဇန္နဝါရီ အတြင္း က်ေရာက္သည္။ 'ပ' ကို 'ပ်' ဟုေရးသား ကာ 'ပ်ားေကာင္' ကို ရည္ၫႊန္း သည္။ 'သိုဝ္' မွာ 'စုေဆာင္း သိုေလွာင္ျခင္း' ျဖစ္ပါသည္။ ယခုလ တြင္ ပ်ားရည္ႏွင့္ ပ်ားဖေယာင္း မ်ားကို စုေဆာင္းၾကသည္ ဟု ခန္႔မွန္းႏိုင္သည္။

 ေရွးျမန္မာ တုိ႔သည္ ပ်ားရည္ျဖင့္ျပဳလုပ္ သည့္ ယနံ႔ (ရနံ႔) ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ သျဖင့္ ဤကဲ့သို႔ စုေဆာင္းျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ အထိမ္း အမွတ္ ပန္း အေနျဖင့္ ခြာညိဳပန္း (Clematis smilacifolia) ကို သတ္မွတ္ သည္။
 
တပိုဝ္တြဲလ (တပို႔တြဲလ)
တပိုဝ္တြဲ (တပို႔တြဲ) သည္ ဇန္နဝါရီ၊ ေဖေဖာ္ဝါရီ အတြင္း က်သည္။ 'တပိုဝ္' သည္ 'ထန္းဖူး' ကို ဆိုလိုျပီး 'တြဲ' သည္ 'အသီးခိုင္ တြဲေလာင္း က်သည္' ကိုရည္ၫႊန္း သည္ေၾကာင့္ တပို႔တြဲလ တြင္ ထန္းဖူးမ်ား အား ေအာက္ေရာက္ေအာင္ ဆြဲ ခ်ၿပီး ထန္းရည္ ခံသည့္ ကာလျဖစ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။ အထိမ္းအမွတ္ ပန္း မွာ ေပါက္ပန္း ( Butea monosperma) ျဖစ္ေပသည္။
 
တေပါင္လ (တေပါင္းလ)
တေပါင္ (တေပါင္း) ေခၚ ဆယ့္ႏွစ္လေျမာက္လ သည္ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ မတ္ အတြင္း က်ေရာက္ပါသည္။ ထန္း ပင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အမည္ ျဖစ္သည္။ ထန္းဖိုပင္ မ်ားမွ ခံယူ ရရွိသည့္ ထန္းရည္ ကို မီးႏွင့္ က်ိဳခ်က္ၿပီး ထန္းလ်က္ ျပဳလုပ္သည့္ လျဖစ္သည္။ ဤ လ၏ အထိမ္းအမွတ္ ပန္းသည္ သရဖီပန္း (Calophyllum amnenum) ျဖစ္ပါသည္။

သံုးသပ္ခ်က္
ေရွးျမန္မာ တုိ႔၏ တဆယ့္ႏွစ္လ နာမည္ မ်ားကို အဓိပၸာယ္ေဖာ္ထုတ္ေလ့လာျခင္း အားျဖင့္ ခရစ္ ၁၁ ရာစုႏွစ္ အတြင္း က ျမန္မာ တို႔၏ ႏွစ္ပတ္လည္ မည္သို႔ အလုပ္ လုပ္ျခင္း၊ မည္သို႔စားေသာက္ ေန ထိုင္ ၾကျခင္း စသည္ တုိ႔ကို ေကာင္းစြာသိျမင္ႏိုင္ေပသည္။ 

တနည္း အားျဖင့္ ေရွးေခတ္ေရွးအခါ က ျမန္မာ တို႔၏ လူမႈစီးပြားေရး ဘ၀ ကို သိႏိုင္ေပသည္။ ႏွစ္သစ္ကူး သႀကၤန္ ပြဲၿပီးေနာက္ ျမန္မာ တို႔ ထန္းမပင္ မ်ားမွ ထန္းသီး ခူးၾကေၾကာင္း၊ ကေလးငယ္ မ်ား ထန္းသီး ႀကိဳက္ေၾကာင္း၊ 

အိမ္ရွင္မ မ်ား ထန္းသီးမုန္႔ လုပ္ေၾကာင္း၊ ေန အပူရွိန္ တစ္ရက္ထက္ တစ္ရက္ တိုး လာေၾကာင္း၊ မည္သည့္ အလုပ္ကိုမွ် အပင္ပန္း ခံၿပီး ႀကိဳးစား ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ေတာမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေဗာဓိေညာင္ပင္ မ်ား ခန္းေျခာက္ေရ ငတ္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ အတြက္ လူတိုင္းက ေညာင္ေရသြန္းပြဲ လုပ္ရန္ စိတ္အား ထက္သန္ ေန ၾကေၾကာင္း၊ 

ခန္းေျခာက္ေနသည့္ ေျမျပင္ တြင္ လူတိုင္း က မိုး ကို တမ္းတ ေနၾကေၾကာင္း၊ မၾကာခင္ မိုး ႐ြာသြန္းသည့္ အတြက္ စိုက္ခင္း ပ်ိဳးခင္းေတြ စတင္ လုပ္ကိုင္ၾကေတာ့မည့္ အေၾကာင္း၊ လူတိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး အမႈကိစၥ မ်ား အား လက္ျဖင့္ မျပတ္တမ္း ေဆာင္႐ြက္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ 

သီးသန္႔ ျပင္ဆင္ ထားသည့္ ပ်ိဳးခင္း မ်ားမွ ေကာက္ပင္ငယ္ တို႔ကို ပ်ိဳးေထာင္ေၾကာင္း၊ လယ္ကြင္း ကို လယ္ ကြက္ငယ္မ်ား အျဖစ္ ပိုင္းျခားၿပီး အနားသတ္ ကန္သင္း ဖို႔ကာ ေရနည္းနည္းစီ သြင္းေၾကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ေကာက္စိုက္ရန္႔ ျပင္ဆင္ေၾကာင္း၊ 

 ေကာက္စိုက္ၿပီးလွ်င္ အပင္ငယ္မ်ား ရွင္သန္ေစရန္ အထူး ဂ႐ုစိုက္ၾကရေၾကာင္း၊ သံုးေလးလ မွ်ႀကိဳး စားေဆာင္ ႐ြက္ၿပီးေနာက္ ေခတၱ ခဏ အနားယူဖို႔ ခြင့္ရေၾကာင္း၊ ေကာက္ပင္ငယ္ မ်ား ရွင္သန္ႀကီးထြား လာ သည္ကို ၾကည့္ၿပီး အလြန္ပင္ ၀မ္းေျမာက္ၾကေၾကာင္း၊ 

ပြဲလမ္းသဘင္ လုပ္ဖို႔ သတိရၾကေၾကာင္း၊ေလွပြဲမ်ား က်င္းပၾကသည့္ အေၾကာင္း၊ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ တြဲ စပ္ၿပီး မီးထြန္းပြဲ လုပ္ၾကေၾကာင္း၊ ထိုေနာက္ ႏွစ္လ တိုင္တိုင္ အလုပ္ ျပန္လုပ္ၾကေၾကာင္း ၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံ မ်ားကို ရိတ္သိမ္းၿပီး က်ီမ်ား အတြင္း သိမ္းဆည္း သိုေလွာင္ၿပီးသည္ အထိ အခ်ိန္ျပည့္ ႀကိဳးစား ေဆာင္႐ြက္ ရေၾကာင္း၊ 

တဖက္ မွာလည္း ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပိုလွ်ံေစရန္ နတ္သိၾကား တုိ႔ကို မိႈင္းမ ပူေဇာ္ပသရေၾကာင္း၊ ဝမ္းစာ စပါး တုိ႔ကို စပါးက်ီ တြင္း အျပည့္ သိမ္းဆည္းၿပီးေနာက္ ငါးလ တာ အနားရျပန္သည့္ အေၾကာင္း၊ မည္သည့္ အလုပ္ မွ် အပင္ပန္း ခံ မလုပ္ေတာ့သည့္ အျပင္ အသင့္ အတင့္ ရီေဝ ယစ္မူးေစသည့္ ထန္းရည္ ကို ေသာက္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေနခြင့္ ရေၾကာင္း၊ 

သားေျမးႏွင့္ အနီးအနား ရွိ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး သည့္ ကေလးငယ္ မ်ားအား ရွင္ျပဳေပးၿပီး ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ စာသင္ရန္ ပို႔ထားသည့္ အေၾကာင္း၊ စုေဆာင္းထားေသာ စပါး တခ်ိဳ႕ကို သံုးၿပီး အခု ဘဝ၊ ေနာက္ ဘဝ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိရာ ရွိေၾကာင္း ေကာင္းမႈ ကုသိုလ္မ်ားကိုျပဳလုပ္ၾကေၾကာင္း၊ 

မင္းႏွင့္ တကြ ျပည္သူအမ်ား ကလည္း မိဘ ဘိုးဘြား ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟ တို႔ကို ေကာင္းမႈ၏ အက်ိဳးတူ ရေစ ရန္ အတြင္ အမွ်ေဝၿပီး သာဓု အႏုေမာဒနာ ေခၚၾကေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သိရွိႏိုင္ပါသည္။



 (ေဒါက္တာ သန္းထြန္း)
ကိုးကား
၂၀၀၄ ခု၊ ဇူလိုင္လမွာ မံုေ႐ြး စာအုပ္တိုက္ အမွတ္စဥ္ (၁၃၄) အျဖစ္ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝ ျဖန္႕ခ်ိလိုက္တဲ့ ေဒါက္တာ သန္းထြန္း ရဲ႕ 'ျမန္မာ့ သမိုင္းပံု' Myanmar History Told in Picture  


ေရႊအိမ္စည္စာၾကည့္တိုက္ - စာေပဒါနျပဳသည္စာအုပ္မွ