အက္စကီးမိုးေတြရဲ႕ ဝံပုေလြ သတ္နည္း က အထူးအဆန္းဗ် ။ ဖ်ံေသြး သံုးၿပီး ဖမ္းတာ။ ဖ်ံေတြ ဆိုတာ အာတိတ္ေဒသမွာ မျမင္ခ်င္မွ အဆံုး ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ေတြက ရွာရလြယ္လို႔ သံုးတာလဲ ပါမွာေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အဲဒီ ဝံပုေလြ ဖမ္း နည္း။
အရင္ဆံုး သူတို႔လုပ္တာက ဖ်ံ ရဲ႕ ေသြးေတြကို ဇလံု တစ္ခုထဲ စစ္ထည့္ တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ အမဲဖ်က္ ဓါးေတြကို ထက္ၿပီးေတာ့ ျမေနေအာင္ ေသြးတယ္။
ေက်နပ္ေအာင္ ေသြးၿပီးခ်ိန္က်ေတာ့မွ ဒီဓါးကို ေသြးဇလံုထဲ ႏွစ္ၿပီး စိမ္လိုက္၊ ျပန္ဆယ္ၿပီး အေအးဓာတ္ေပးလိုက္၊ ေသြးေလးေတြ ခဲၿပီ ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ခါ ႏွစ္လိုက္နဲ႔ အထပ္ထပ္ လုပ္တယ္။
နာရီဝက္ ေက်ာ္ေလာက္ အဲလို လုပ္လာတာ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔ ေရခဲေခ်ာင္း လိုမ်ိဳး ေသြးခဲတံုးႀကီး ျဖစ္လာတာေပါ့။
ဒါ စီမံၿပီးတာနဲ႔ ဝံပုေလြေတြ က်က္စားတဲ့ ေရခဲေတာင္ေပၚတက္။ ေသြးခဲ ကို ၿမဲေနေအာင္စိုက္ၿပီး အိမ္ျပန္ေစာင့္ေနတယ္။
ဝံပုေလြ လာၿပီးလို႔ ဒီေကာင္ ေသြးခဲကို ျမင္တာနဲ႔ အနံ႔ခံၾကည့္တယ္။ ညႇီနံ႔ေလး ရၿပီဆိုရင္ ဘာလဲဆိုၿပီး လ်က္ၾကည့္မိ တာေပါ့။
ဒီအခါမွာ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ ဖ်ံေသြးက ေကာင္းေတာ့ အႀကိဳက္ ေတြ႕ၿပီး တရစပ္ လ်က္ေတာ့တာပဲ။
ဒီလိုလ်က္လာရင္း လွ်ာက ပတ္ဝန္းက်င္ အေအးဓာတ္ ေၾကာင့္ ထံု လာတယ္။ ေသြးခဲေတြ နဲ႔ ဖံုးေနတဲ့ ဓါးေလး ကလဲ တစ္စ ထက္ တစ္စ ေပၚလာေတာ့ တစ္ခါ လ်က္တိုင္း ဓါးသြားက သူ႔လွ်ာကို တစ္ခ်က္ ခ်င္းစီ မႊမ္းေနေတာ့တာပဲ။
ဒါေပမယ့္ သနားစရာ ဝံပုေလြ ခမ်ာ သူ႔လွ်ာကို ဓါးရွေနတယ္ ဆိုတာ လံုးဝမသိဘူး။ ထံုေနတာကိုး။
ေနာက္ဆံုး ဖ်ံေသြးခဲသာ အကုန္ကုန္ သြားတယ္။ သူက လ်က္ေန တုန္းဗ်ာ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ သိလား။
သူ႔လွ်ာက ထြက္လာတဲ့ ေသြးေတြက ဓါးသြားမွာ လ်က္တိုင္း ေပေနၿပီး မကုန္ေတာ့ဘူးကိုး။ ဒီအခါမွာ ဘယ္က ေသြးလဲ ဆိုတာ ဝံပုေလြ သတိ မထားႏိုင္ ေတာ့ဘူး။ သူစလ်က္ ခဲ့တဲ့ ေသြး အထင္နဲ႔ ကိုယ့္ ေသြး ကို ကိုယ္ အငမ္းမရ စားသံုးေနခဲ့တယ္။
သိပ္မၾကာခင္ ဝံပုေလြဟာ ေမာလာတယ္။ ေခါင္းထဲ မွာလဲ တစ္ရိပ္ရိပ္ နဲ႔။ ေသြးထြက္လြန္ လာတာ ကိုးဗ်။ ဒါလဲ ဝံပုေလြခမ်ာ မသိေသးဘူး။ သာမန္ အစာစားခ်ိန္ ေတြမွာလဲ ဒီေလာက္ တရစပ္ စားေနရင္ ေမာဖူးေတာ့ ဒါ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ အေမာမ်ိဳးပဲ ထင္ေနခဲ့တယ္။
သနားစရာ ဝံပုေလြဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က “ေတာ္ၿပီ ။ ရပ္ေတာ့! ” ဆို သေယာင္ အထပ္ထပ္ သတိေပး ေနတဲ့ ေသြးစီးေခ်ာင္းေတြကို သတိ မျပဳမိ…
တစ္ရိပ္ရိပ္ ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားမႈေတြ အားလံုးကို လစ္လ်ဴ႐ႈလို႔ ေလာဘ အေတာမသတ္ႏိုင္ပဲ…
ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ေသြးထြက္ လြန္ၿပီး ေသသြားခဲ့ ရ႐ွာတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ က်ေတာ့ မွ အက္စကီးမိုးေတြ က ဝံပုေလြ အေသကို လာသယ္ သြားတယ္။
ဒါပါပဲဗ်ာ။
ပံုျပင္ေလးထဲက ဝံပုေလြကို သင္ခန္းစာယူလို႔ မိမိ ေလာဘ တစ္ခုေနာက္ကို လြန္လြန္ က်ဴးက်ဴး လိုက္မိလာ တဲ့အခါ ပတ္ဝန္းက်င္ က သတိ ေပးတာေတြကို လည္းေကာင္း၊ ဒီ့ထက္ ဆိုး လာလို႔ အေသြး အသားကပါ သတိေပးလာတာကို လည္းေကာင္း လက္ခံ ဆန္းစစ္လို႔ လမ္းဆိုး ကေန ဉာဏ္႐ွိစြာ ေရွာင္ႏိုင္ ၾက ပါေစလို႔ သံုးသပ္ ဆႏၵျပဳ လိုက္ရပါတယ္။
သနားစရာ ဝံပုေလြဟာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္က “ေတာ္ၿပီ ။ ရပ္ေတာ့! ” ဆို သေယာင္ အထပ္ထပ္ သတိေပး ေနတဲ့ ေသြးစီးေခ်ာင္းေတြကို သတိ မျပဳမိ…
တစ္ရိပ္ရိပ္ ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားမႈေတြ အားလံုးကို လစ္လ်ဴ႐ႈလို႔ ေလာဘ အေတာမသတ္ႏိုင္ပဲ…
ေနာက္ဆံုး မွာေတာ့ ေသြးထြက္ လြန္ၿပီး ေသသြားခဲ့ ရ႐ွာတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ က်ေတာ့ မွ အက္စကီးမိုးေတြ က ဝံပုေလြ အေသကို လာသယ္ သြားတယ္။
ဒါပါပဲဗ်ာ။
ပံုျပင္ေလးထဲက ဝံပုေလြကို သင္ခန္းစာယူလို႔ မိမိ ေလာဘ တစ္ခုေနာက္ကို လြန္လြန္ က်ဴးက်ဴး လိုက္မိလာ တဲ့အခါ ပတ္ဝန္းက်င္ က သတိ ေပးတာေတြကို လည္းေကာင္း၊ ဒီ့ထက္ ဆိုး လာလို႔ အေသြး အသားကပါ သတိေပးလာတာကို လည္းေကာင္း လက္ခံ ဆန္းစစ္လို႔ လမ္းဆိုး ကေန ဉာဏ္႐ွိစြာ ေရွာင္ႏိုင္ ၾက ပါေစလို႔ သံုးသပ္ ဆႏၵျပဳ လိုက္ရပါတယ္။
Credit – ေက်ာ္ငယ္
© 2016 MhatSuKyan
No comments:
Post a Comment