အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီး (လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ၏ တပည့္ရင္း ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးႏု ။
ဦးသန္ ့ႏွင့္ ဆရာၾကီး ဂိုအင္ကာ ၏ ဆရာ ဦးဘခင္ ၏ ဆရာ)
ဆရာသက္ေခၚ ဦးဖိုးသက္ မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ တစ္ဖက္ကမ္း ဒလေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာသားျဖစ္္၏။ ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီး ရြာေန ဦးေက်ာ္တုတ္-ေဒၚေငြဥ တို႔႔မွ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၂၃၅ ခုႏွစ္ ဝါေခါင္လဆန္း ၃ ရက္၊ ေသာႀကာေန႔႔ တြင္ ေမာင္ဖိုးသက္ ကို ဖြားျမင္ခဲ့ေလသည္။ ေမြးခ်င္းေလး ေယာက္တို႔႔ တြင္ ေမာင္ဖိုးသက္ မွာ အႀကီးဆံုး ျဖစ္ ၏။
ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာ မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ၏ ေတာင္ဖက္ ၇-မုိင္မ်ွ သာ ကြာ၍ အိမ္ေျခ တစ္ေထာင္ေက်ာ္ ရွိေသာ ရြာ ႀကီး ျဖစ္၏။ ရြာသူ ရြာသား တို႔႔မွာလည္း မ်ားေသာ အားျဖင့္ သမၼာအာဇီဝျဖစ္ေသာ လယ္ယာ အလုပ္ျဖင့္ အသက္ေမြး ႀကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ေမာင္ဖိုးသက္ အသက္ (၁၁)ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ဖခင္ ဦးေက်ာ္တုတ္ ကြယ္လြန္ သြားသျဖင့့့့့္ မိခင္ မုဆုိး မႀကီး ေဒၚေငြဥ က သားသမီးေလးေယာက္ အား အေႀကာ္ေရာင္း ၍ လုပ္ေကၽြးခဲ့ရသည္။
သားႀကီးေမာင္ဖုိးသက္ ကိုလည္း ျမန္မာစာေျခာက္တန္း အထိ ပညာသင္ေပးခဲ့သည္။
ေမာင္ဖိုးသက္ ကား ေက်ာင္း ေနဆဲမွာပင္ ေက်ာင္းအားရက္မ်ား ၌ လွည္းဦးစီး၊ သမၺာန္ဦးစီး အျဖစ္ျဖင္႔ စပါး သယ္ပို႔ေသာ လုပ္ငန္း၌ ၀င္ေရာက္ လုပ္ကိုင္လ်က္ မိခင္ၾကီး စီးပြားေရးကို ကူညီပံ့ပိုးေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ရိုးသားႀကိဳးစားေသာ ေမာင္ဖိုးသက္ ကို ဆန္စက္ပိုင္ တစ္ဦးက သေဘာက် ၍ သူ ့ ဆန္စက္၌ တာလီစာေရး ခန္႔႔ထားခဲ့သည္။
တစ္လ ၆ - က်ပ္စား မွ ၂၅ - က်ပ္ အထိ လခ တိုးေပးခဲ့သည္။ ထိုအခါ ေမာင္ဖိုးသက္ တုိ ႔မိသားစု စားဝတ္ေနေရး ေခ်ာင္ လည္လာခဲ့သည္။
ေမာင္ဖိုးသက္ အသက္ (၁၆) အရြယ္တြင္ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာမွ လယ္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ဦးသိန္း ေဒၚသူဇာ တို႔႔ ၏ သမီးေထြး မမ်ွင္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။ ထိုအခါ သူသည္ ေယာကၡမ မိသား စုႏွင္႔ အတူေနထိုင္လ်က္ လယ္ယာ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။
စီးပြားေရးေျပလည္ ၍ မိသားစု အသိုင္းအဝိုင္း မွာလည္း ျပည့္စံု သျဖင့္ ကာလ အတန္ႀကာမွ် ေပ်ာ္ရႊင္ စြာ ေန ခဲ့ရသည္။ ထုိအခ်ိန္ကာလ အတြင္း ဘာသာေရးႏွင္႔ ပတ္သက္၍လည္း အလွဴ ဒါနၿပဳၿခင္း ဥပုသ္ သီလေဆာက္ တည္ျခင္း စေသာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ တ႔ို႔ကို ျပဳလုပ္ ဆည္းပူးႏိုင္ခဲ့သည္။
အထူးအားျဖင္႔့ ထိုေခတ္ က ရဟႏၱာဟု ေက်ာ္ႀကား ေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးသီလႏွင့္ ပညာေနတၱိ ဝိပႆ နာ က်မ္းျပဳ ဖိုဝန္းေတာင္ ဆရာညြန႔္႔တို႔ ေဟာေျပာေသာ တရားမ်ား ကို ႀကားနာခြင့္ ရရွိခဲ့ျခင္း၊ လယ္တီ ဆရာေတာ္ ၏ ဒီပနီ က်မ္း အခ်ဳိ႔႔ကို ဖတ္ရႈ ခဲ့ရျခင္း တို႔႔ေႀကာင့္ ေမာင္ဖိုး သက္မွာ ဘာသာေရး အေျခခံ အေတာ္ အသင့္ ျပည့္စံုေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထိုသို႔ အစစေခ်ာေမြ႔ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ မေမ်ွာ္လင့္ေသာ ႀကမၼာဆုိး တစ္ခုက ေမာင္ဖိုးသက္ တို႔ မိသားစုႏွင့္ တစ္ကြ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာ တစ္ရြာလံုးကို ဝင္ေရာက္ေမႊေႏွာက္ ခဲ့သည္။ ထိုႀကမၼာ ဆိုးမွာ အျခား မဟုတ္။ ကာလဝမ္းေရာဂါပင္ျဖစ္၏။
ကာလဝမ္းေရာဂါ က်ေရာက္လာ သျဖင့္ ရြာသူရြာသား အေျမာက္ အမ်ား ေသေႀက ပ်က္စီးႀကရာ တြင္ ေမာင္ ဖိုးသက္ တုိ႔ မိသားစုမွာ အထိ အနာဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္။ မမွ်င္ ၏ အစ္မ မခင္ တို႔႔ လင္မယားႏွင့္ အတူ တူမေလး မခ်စ္ျမိဳင္၊ ကိုဖိုးသက္ ၏ သမီးေလး မလွညြန္ ့ပါ ဝမ္းေရာဂါ ထဲသို ့ ပါသြားခဲ့ႀကရ ရွာသည္။
လယ္တီ ဆရာေတာ္ႏွင့္ ဆရာသက္
အသက္ သံုးဆယ္ေက်ာ္မွ်သာ ရွိေသးေသာ ကိုဖိုးသက္ မွာ မိမိ လက္တြင္း၌ မခ်ိမဆန႔္႔ အသက္ေပ်ာက္ သြား ခဲ့ရ သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးေလး မလွညြန္႔ အတြက္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ထိခိုက္သြားသည္။ လ အေတာ္ႀကာမ်ွ ေသာက ေဝဒနာ ကို မေျဖႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ရက္လ ေညာင္း၍ မိမိစိတ္ ကို အသင့္အတင့္ ေျဖႏိုင္ေသာ အခါတြင္ မူ ကိုဖိုးသက္ မွာ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီးရြာ၌ေန လိုစိတ္ မရွိေတာ့ေခ်။ ထို႔ေႀကာင့္ ဇနီးမမ်ွင္ႏွင့့္ က်န္ မိသားစုမ်ားအား အႏူး အညြတ္ေတာင္း ပန္ျပီး ေပ်ာ္ ဘြယ္ ႀကီး ရြာမွ ထြက္လာ ခဲ့ေလသည္။
ေမာင္ညိဳေခၚ မိတ္ေဆြ တစ္ေယာက္ကို အေဖာ္ျပဳလ်က္ ရြာမွ ထြက္လာေသာ ကိုဖုိးသက္ သည္ ျမန္မာျပည္ ေတာ ေတာင္ေဒသ အႏွံအျပားသို့ လွည့္လည္လ်က္ ေသာကျငိမ္းေအးေႀကာင္းတရားကို ရွာေဖြသည္။
ေရွးဦးစြာ ဖိုဝန္းေတာင္ ဆရာညြန္႔ထံ သို႔ေရာက္၍ အာနာပါန ရႈွဳမွတ္နည္းကို ရရွိခဲ့သည္။ ထိုေနာက္ ေညာင္ လြန္႔ ဆရာေတာ္၊ အင္းမၾကီးေတာရ ဆရာေတာ္၊ ေရႊၿမိဳ႔ ဥေဒါင္းေတာင္ ဆရာေတာ္၊ ေသကၡ်ေတာင္ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာက စသည့္ ပ႗ိပတၱိ အေက်ာ္ ဆရာေတာ္မ်ားထံ သ႔ို႔လည္း ခိုဝင္ဆည္း ကပ္ခဲ့သည္ ။
ေနာက္ဆံုးကား လယ္တီ ဆရာေတာ္ ျဖစ္ေလသည္။
ကိုဖိုးသက္ သည္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ထံ၌ (၇)ႏွစ္ မ်ွ အနီးကပ္ ဆည္းကပ္ေနထုိင္လ်က္ ပ႗ိပတၱိ အလုပ္ကို အား ထုတ္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ ၏ ဆံုးမႀသဝါဒ မ်ားကို အေလးအနက္ နာယူ မွတ္သား ခဲ့သည္။
ဤသ႔ို႔လ်ွင္ အုိးပစ္ အိမ္ပစ္ ဘဝျဖင့့္ ကိုဖုိးသက္ တရားရွာခဲ့သည္မွာ (၁၃)ႏွစ္မ်ွ ႀကာၿမင့္သြားခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္ ကာလ အတြင္း ဆရာသမား သူေတာ္ေကာင္း ပညာရွို တို႔၏ ဆံုးမႀသဝါဒ မ်ားကို မျပတ္မလပ္ ႀကားနာ ခဲ့ရျခင္း ေႀကာင့္လည္းေကာင္း၊ တရား အသိ ထုိက္သင့္ သေလာက္ တုိးပြား လာျခင္းေႀကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ ကိုဖိုးသက္ ၏ ေသာက ေဝဒနာ မွာ သိသိ သာသာႀကီး ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့ေလသည္။
ထို့ေႀကာင့္ ကိုဖုိးသက္ သည္ အေဖာ္ျဖစ္သူ ေမာင္ညိုဳႏွင့္ အတူ လယ္တီ ဆရာေတာ္ႀကီး အား ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ျပီး ဇာတိခ်က္ေႀကြ ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီးရြာသို ့ျပန္ခဲ့ေလသည္။
ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာသ႔ို႔ေရာက္ေသာအခါ အိမ္သို႔႔ သြားလုိစိတ္ မရွိေသးသျဖင့္ ကိုဖုိးသက္ႏွင့့္ ေမာင္ညဳိ တို႔႔သည္ ရြာထိပ္္ရွိ ဓမၼာရံုဇရ ပ္၌ ယာယီ သေဘာျဖင့္ စတည္းခ်ေနႀကသည္။ ထုိဓမၼာရံု မွာ တစ္ခ်ိန္က ကိုဖိုးသက္တုိ႔ မိသားစု ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဇရပ္ပင္ျဖစ္၏။
ကိုဖုိးသက္ သည္ ေရာက္မဆုိက္ မွာပင္ ဓမၼာရံု အတြင္းရွိ ရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္အား သြားေရာက္ ဦးတုိက္ သည္။ ထုိအခါ ရုပ္ပြားေတာ္ ကိန္းဝပ္ရာပလႅင္မွ -
“၁၂၆၉ - ခု ၊ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ (၃) ရက္ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီးရြာေန အဖ ဦးသိန္း ၊အမိ ေဒၚသူဇာ၊ သား ဘုရားဒါယကာ ကိုဖိုးသက္၊ ဘုရား အမ မမ်ွင္ ၊ သမီး မလွညြန္႔တို ့ေကာင္းမွဳႈ။သာဓု ေခၚေစေသာဝ္ ”
ဟူေသာ ကမၺည္းစာတန္း ကို ခပ္မႊားမႊားေတြ ့ျမင္ရေလသည္။
ထုိအခါ ကိုဖုိးသက္မွာ ေဝဒနာေဟာင္းျပန္ထ လာသည္။ သမီးေလး မလွညြန္႔ ၏ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္လ်က္ မ်က္ရည္ မ်ားပင္ စီးက်လာသည္။သို႔ေသာ္ ကိုဖိုးသက္ သည္ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို မိမိစိတ္ ကုိ ျပန္၍ ထိန္းလုိက္ သည္။
“၁၃ - ႏွစ္တိုင္တိုင္ တရား ရွာခဲ့ျပီးမွ ခုလို မ်က္ရည္က်ရတာ မသင့္ေတာ္ေခ်တကား” ဟု မိမိကိုယ္ကို မိမိ ဆံုးမ လုိက္သည္။
ဆရာသက္ တရားျပျခင္း
ထို႔ေနာက္ ကိုဖိုးသက္ သည္ ရုပ္ပြားေတာ္၏ေရွ့၌ ပင္ တင္ပ်ဥ္ေခြ ထုိင္လ်က္ အာနာပါန ကို စူးစုိက္စြာ ရႈွဳ မွတ္ေန သည္။ ယင္းသုိ႔႔ ရွဳႈမွတ္ေသာ အခါ တျဖည္းျဖည္း သမာဓိအားေကာင္းလာျပီး ေစာေစာ က ျဖစ္ေပၚ ခဲ့သည့္ စိတ္ေသာက မွာလည္း တဒဂၤ အားျဖင့္ ေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ သို႔႔ေသာ္ ကိုဖိုးသက္ ကား ဤမ်ွျဖင့္ မေက်နပ္ေခ်။
“ဤေသာက ေဝဒနာမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ မေပၚလာေအာင္ ငါ အားထုတ္မွ ၿဖစ္ေတာ့မည္။” ဟု သႏၵိဌာန္ ခ်လိုက္ သည္။ ထို႔ေနာက္ ဇနီးမမ်ွင္ တို႔ အိမ္သုိ ႔ႏွဳႈတ္ဆက္ရံုမ်ွပင္ မသြားေတာ့ဘဲ ေမာင္ညိဳႏွင့္ အတူ ဇရပ္မွာ ပင္ ျဖစ္ သလို ေနထိုင္လ်က္ တရား ကို ဆက္လက္ အားထုတ္သည္။
အာနာပါနျဖင့္ သမာဓိ ခိုင္ျမဲေအာင္ ထူေထာင္ျပီး မိမိခႏၶာကိုယ္ မွ ရုပ္နာမ္ ဓမၼ တို႔၏ ျဖစ္ပ်က္မွဳႈမ်ားကို ဝိပႆနာ ဥာဏ္ျဖင့္ ထင္ျမင္ေအာင္ ရွဳႈမွတ္သည္။ သို႔႔အားျဖင့္ မႀကာမီကာလ အတြင္း၌ပင္ ကိုဖိုးသက္ သည္ ခႏၶာ ကိုယ္ေတြ ့ တရား ကို လင္းလင္း ခ်င္းခ်င္း ထိုးထြင္း သိျမင္ခဲ့ေလသည္။
ထို ့ေနာက္ ကိုဖိုးသက္ သည္ ရြာဦး ဇရပ္မွာပင္ ဆက္လက္ေနထိုင္လ်က္ မရီး ေဒၚရင္ အပါ အဝင္ ရင္းႏွီးသူ (၁၅) ဦးခန္႔ အား အာနာပါန အားထုတ္နည္း ကို စတင္သင္ျပေပးသည္။ ေယာဂီမ်ားအား တေန႔ႏွစ္ၾကိမ္ တရား စစ္ၿပီး ေန႔စဥ္ တရားေဟာသည္။
ကိုဖုိးသက္ မွာ စာတတ္ေပတတ္ တစ္ဦး မဟုတ္ေသာ္လည္း သူေဟာေျပာေသာ တရား ကား ရွင္းလင္းျပတ္ သားသည္။ ေယာဂီမ်ား သာမက ေယာဂီ မဟုတ္သူမ်ားလည္း လာေရာက္နာယူၾကသည္။ တရား ထိုင္ေသာေယာဂီ မ်ားမွာလည္း တိုးတက္မႈ ရရိွ၍ မ်ားစြာေက်နပ္ႏွစ္သက္ႀကသည္။
ကိုဖုိးသက္ သည္ သီတင္းဝါလ ကၽြတ္ေသာအခါ ေယာဂီ အခ်ဳိ႔႔ႏွင့္အတူ လယ္တီ ဆရာေတာ္ထံ သြားေရာက္ ဖူးျမင္ သည္။ မိမိ တရားျပပံုမ်ား ကိုလည္း ဆရာေတာ္အားေလ်ွာက္ၾကားသည္။ လယ္တီ ဆရာေတာ္က အႀကိမ္ႀကိမ္ သာဓုေခၚေတာ္မူျပီး ဆက္လက္ တရားျပရန္္ တိုက္တြန္းေတာ္မူသည္၊ မိမိ အျမဲသံုးေနေသာ လက္ကိုင္ေတာင္ေဝွး ကိုလည္း ဒကာသက္ အား ခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူလိုက္္ေလသည္။
ကိုဖိုးသက္ သည္ လယ္တီ ဆရာေတာ္ထံမွ ျပန္လာျပီးေနာက္ ဆရာေတာ္ ၏ အားေပး တုိက္တြန္းခ်က္ႏွင့္ အညီ တရားျပမွဳႈ ကို တုိး၍ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အနီး ပတ္ဝန္းက်င္ ရြာမ်ားႏွင့္ တကြ ရပ္နီးရပ္ေဝးမွ လူမ်ားအဆက္ မျပတ္ လာေရာက္၍ ကိုဖုိးသက္ ထံ၌ တရားအားထုတ္ႀကသည္။ “ဆရာသက္ႀကီး ”ဟူ၍ ေလးေလးစားစား အသိအမွတ္ ၿပဳလာႀကသည္။
ဆရာသက္ ကြယ္လြန္ျခင္း
ဆရာသက္ႀကီး သည္ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီး ရြာ၌သာ မက ရန္ကုန္ - ေျမာင္းျမ - ေရႊက်င္ စေသာ အျခားျမိဳ ့ရြာ မ်ား၌ လည္း တရားျပခဲ့သည္။ ေပ်ာ္ဘြယ္ႀကီးရြာ မွာ ရန္ကုန္ျမိဳ့ႏွင့္ ႔နီး သျဖင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔့မွ အစိုးရ အမႈွဳထမ္းမ်ားႏွင့့္ အျခား သူမ်ား လည္း ဆရာသက္ ထံ မႀကာခဏ လာေရာက္ႀကသည္။
ေနာင္အခါ ၌ ေငြစာရင္းမင္းႀကီးျဖစ္လာမည္႔ ဦးဘခင္ သည္လည္း တစ္ဦး အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။
ဆရာ သက္ႀကီး၏ တပည့္ အခ်ဳိ့သည္ ဆရာႀကီး အသက္ထင္ရွားရွိေနစဥ္ ကပင္ အာဇာနည္ကုန္း ၌ ဟံသာဝတီ ကမၼဌာန္းဌာန ကို ဖြင့္လွစ္ခဲ့ႀကသည္။
ထို ကမၼဌာန္းဌာန သ႔ို႔ လာေရာက္၍ တရားျပခဲ့သည္။ ဆရာႀကီး သည္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၃၀၇ - ခုႏွစ္ နတ္ေတာ္လဆန္း ၁၄ ရက္ေန႔႔ ညတြင္ ဗဟန္းေရတာရွည္ လမ္းေဟာင္း မွ တပည့္ျဖစ္သူ ဦးအံုး ၏ေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။
အသက္ (၇၂) ႏွစ္အရြယ္ တြင္ ကြယ္လြန္ သြားၿခင္းျဖစ္၏။ ဆရာႀကီး ၏ ရုပ္ကလာပ္ ကို အာဇာနည္ကုန္း၌ တပည့္ႀကီးငယ္ တ႔ုိ႔က စည္ကား သိုက္ျမိဳက္စြာ သျဂၤဳဟ္ခ့ဲႀက ေလသည္။
ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္
ဤမွ် အထိကား ဆရာသက္ၾကီး ၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ျဖစ္ေလသည္။ ဤ ဘဝျဖစ္စဥ္ ကုိ ၾကည့္လွ်င္ ဆရာၾကီး သည္ မိမိ ၏ ဘဝကုိ ပဋိပတၱိ အလုပ္၌ ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ မွ် ျမွဳပ္ႏွံခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရွိ ရမည္ျဖစ္ ပါ သည္။
“ငါ့ တပည့္ၾကီး လူေပါင္းေျခာက္ေထာင္ထက္ မနည္း တရားသိေအာင္ တရားျပေပးရမယ္”
ဟူေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္ႏွင့္ အညီ ဆရာသက္ၾကီး ထံ၌ နည္းနိႆ ယခံ၍ တရားအား ထုတ္ သူေပါင္းမွာ ေထာင္ဂဏန္းမွ် မက ေသာင္းဂဏန္း အထိပင္ ရွိခဲ့လိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္း ရပါသည္။
ဆရာၾကီး ၏ နည္းနိႆ ယႏွင့္ အညီ တရားျပေနသည့္ ကမၼ႒ာန္း ဌာနမ်ား လည္း ယေန႔အထိ ရွိေနၾကေလ သည္။
ယင္းတုိ႔မွာ
၁။ ေပ်ာ္ဘြယ္ၾကီးရြာ ကမၼ႒ာန္းဌာန၊
၂။ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ ဟံသာဝတီ ကမၼ႒ာန္းဌာန၊ (အာဇာနည္ကုန္းမွ ေျပာင္းေရြ႔ခဲ့ေသာ ဌာနျဖစ္၏။)
၃။ အင္းယားျမိဳင္လမ္း အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပဋိပတၱလုပ္ငန္းဌာန၊
၄။ လယ္တီမူ ကမၼ႒ာန္းဌာန ၊
၅။ သံသရာ ေအးရိပ္သာ (ကမာရြတ္စပယ္ျခံ)
၆။ မႏၱေလးျမိဳ႔ မဟာေဗာဓိ ကမၼ႒ာန္း ဌာန၊
၇။ ရန္ကုန္တုိင္း ဗဟန္းျမိဳ႔နယ္ ငါးထပ္ၾကီး ဘုရားလမ္း ဓမၼေဇာတိက ဝိပႆ နာရိပ္သာ စသည္တုိ႔ ျဖစ္၏။
ဆရာၾကီး ဦးဘခင္ႏွင့္ ဦးဂိုအင္ကာ
အထက္ပါ ကမၼ႒ာန္းဌာန တုိ႔တြင္ အင္းယားျမိဳင္လမ္း မွ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ပဋိပတၱိလုပ္ငန္း ဌာနကုိ ၁၉၅၃- ခုႏွစ္တြင္ ေငြစာရင္း မင္းၾကီး ဦးဘခင္ တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ေငြစာရင္းမင္းၾကီး ဦးဘခင္ မွာ ဆရာသက္ၾကီး ၏ နည္းနိႆ ယကုိ အျပည့္အဝ ခံယူခဲ့ေသာ တပည့္ရင္းတဦး ျဖစ္၏။
အဂၤလိပ္စာ ကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ ေရးသားေျပာဆုိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဦးဘခင္ ၏ ပဋိပတၱိ တရားဌာန ၌ ႏိုင္ငံျခား သား အမ်ား အျပား လာေရာက္ တရားထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာၾကီး ဦးဘခင္ ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္တြင္ သူ၏ လက္ေထာက္ တပည့္မ်ားျဖစ္ေသာ ဆရာမၾကီးေဒၚျမသြင္ႏွင့္ ဆရာ ဦးခ်စ္တင္ တုိ႔က အဂၤလန္- ၾသစေၾတး လ် စေသာ ႏုိင္ငံမ်ား သို႔ သြားေရာက္၍ တရားျပခဲ့ၾကသည္။ တေန႔ တျခား တုိးတက္ေအာင္ျမင္မွဳမ်ား ရရွိေနေၾကာင္း လည္း ၾကားသိရေပသည္။
ဆရာၾကီး ဦးဘခင္ ၏ လက္ေထာက္ တပည့္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ အိႏၵိယ အမ်ဳိးသား ဦးဂုိအင္ကာ မွာမူ ယခုအခါ ကမၻာေက်ာ္ ဝိပႆ နာဆရာၾကီး ျဖစ္ေပသည္။ ၁၉၆၉- ခုႏွစ္တြင္ ဘံုေဘျမိဳ႔ ၌ စတင္တရားျပခဲ့ရာ ယခုအခါ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္း ရွိ ျမိဳ႔ၾကီးျမိဳ႔ငယ္တုိင္း၌ တရားဌာနႏွင့္ တရားပတ္မ်ား ဖြင့္လွစ္ေပးလ်က္ရွိသည္။
အဂၤလန္ အေမရိကန္ ၾသစေၾတးလ်စသည့္ အေရွ့အေနာက္ ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔၌လည္း သူ၏တရားဌာန မ်ား ဖြင့္လွစ္ထားျပီး ျဖစ္ေပသည္။
အထူးအားျဖင့္ အိႏၵိယႏုိင္ငံ အက်ဥ္းေထာင္ တုိ႔၌ ဝိပႆ နာတရားပတ္မ်ား ဖြင့္၍ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ အက်ဥ္းသား တုိ႔၏ ဘဝ ကုိ ျမွင့္တင္ေပးေနသည္မွာ လြန္စြာေအာင္ျမင္လ်က္ရွိေၾကာင္း ၾကားသိရေပသည္။
ဆရာၾကီး ဦး ဂိုအင္ကာႏွင့္ သူ႔လက္ေထာက္မ်ား ထံ၌ တရားထုိင္ခဲ့ျပီးေသာ ႏိုင္ငံတကာ ေယာဂီေပါင္းမွာ ယေန႔ အထိ (ဤေနရာ ၌ စာအုပ္ထုတ္ေဝသည့္ ၁၉၉၄ခုႏွစ္ကို သတိျပဳေစလုိပါသည္။) သိန္း ဂဏန္းေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ ေပသည္။
ဆရာၾကီး ဦးဘခင္ႏွင့္ ဦးဂိုအင္ကာ တုိ႔သည္ ဆရာသက္ၾကီး ၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားကုိ အထူးတစ္လည္ ေဖာ္ ထုတ္ခဲ့ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ျပီး သူတုိ႔ႏွစ္ဦး ၏ အားထုတ္မွဳေၾကာင့္ပင္ ယခုအခါ ဆရာသက္ၾကီး ၏ ဂုဏ္ ေက်းဇူးမ်ား ကမၻာသုိ႔ ပ်ံ႔ႏွံ႔လ်က္ ရွိေပသည္။
Posted by မင္းဒင္
No comments:
Post a Comment