မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးသည္ ၁၃၂၄ - ခု သီတင္းက်ြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ( ၄ ) ရက္ ၊ ( ၁၇. ၁၀. ၁၉၆၂ ) ၊ ေန ့လည္ ( ၁ ) နာရီ ( ၂၀ ) မိနစ္ တြင္ ခနၶာဝန္ ခ်ေတာ္မူသည္ ။
ဦးေက်ာ္သိန္း တို ့အား ယင္းေန ့ မနက္ နံနက္ ( ၅ ) နာရီ တြင္ ေဟာၾကားေတာ္ မူေသာ တရား မွာ တိုတိုေလး ျဖစ္ပါေသာ္ လည္း အလြန္ အနွစ္သာရ ရွိေသာ ၊ အလြန္ အဘိုးမျဖတ္နိုင္ေသာ တရားဟု က်ြန္ေတာ္ အေန ျဖင့္ မွတ္ယူပါ သျဖင့္ ယခုက့ဲသို ့ရွာေဖြ၍ တင္ျပလိုက္ရျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။
*******************************************************************************
ဦးေက်ာ္သိန္း ျပဳစုေသာ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ " ေထရုပၸတၲိ နွင့္ က်င့္စဥ္ " စာအုပ္ ၊ စာမ်က္နွာ ( ၃၆၉ ) ပါ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ေက်ာင္းဒကာ ဦးေက်ာ္သိန္း နွင့္ ေက်ာင္းအမ ေဒၚတင္လွ တို ့အား
ဆုံးမၾသဝါဒ ေပးပုံ ။
သီတင္းက်ြတ္ လျပည့္ေက်ာ္ ( ၄ ) ရက္ နံနက္ ( ၅ ) နာရီ အခ်ိန္တြင္ ေဒၚတင္လွနွင့္ သီလရွင္ ဆရာၾကီး ေဒၚကုမၼာရ တို ့က ေကြကာအုပ္ေဖ်ာ္၍ ၊ သြား ေရာက္ ကပ္လွဴရာ အကပ္ခံျပီး ေနာက္ ၊ ေဒၚတင္လွ အား " သြား . . . ငါ့အိပ္ယာျပင္ခင္းထား " ဟု ခိုင္းေတာ္ မူရာ ေဒၚတင္လွ က အခ်ိန္ မဟုတ္ဘဲ ခိုင္းသျဖင့္
အ့ံအားသင့္ေနစဥ္ ေဘးမွ တပည့္ရင္းမ်ား က ဒီေန ့ ကထိန္ နဲ ့အလွဴအတန္း နဲ ့မို ့ ေန ့ အနား ယူခ်င္လို ့ မိန္ ့ရွိတာဘဲ ဟု ေျပာဆိုျပီး ဝိုင္းဝန္း ကူညီ ခင္းက်င္းေပးၾက ပါသည္ ။
အိပ္ရာ အိပ္ခင္းနွင့္ အခန္း မ်ား ခင္းက်င္း ရွင္းလင္းျပီး ေနာက္ ၊ အခန္း မွ ျပန္ ထြက္၍ အလာ တြင္ ေဒၚတင္လွ အား " တင္လွေကာ ယာဂု ေသာက္ျပီးျပီလား "
( ေသာက္ျပီးပါျပီဘုရား ) ။ ေအး . . .ဒါျဖင့္ ထိုင္အုံး ၊ ဆုံးမစရာ ရွိေသးတယ္ ဟု ေျပာသျဖင့္ ေဒၚတင္လွနွင့္ အတူ ပါလာသူ သီလရွင္ေဒၚကုမၼာရ နွင့္ တစ္ၿခား တပည့္မ်ားေရွ ့တြင္ " တင္လွ မင္း တို ့အသက္ ငယ္ေသး တယ္ ။ ေလာကဓံ တရား တိုက္ခတ္ ခံရဘို ့အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္ ။ အတိုက္ ခံရဘို ့လဲ ငါျမင္တယ္ ။ ဒီေလာကဓံ လွဳိင္းဒါဏ္ ခံနိုင္ေအာင္ တရား ကို ၾကပ္ၾကပ္ရူပါ ။
မင္းတို ့က ဘာနဲ ့တူသလဲ ဆိုေတာ့ အလြန္ က်ယ္ဝန္းျပီး ေရစီးသန္လွတ့ဲ ေရ အျပင္မွာ ကမ္း မျမင္ လမ္း မျမင္ မွီတြယ္ ရာမ့ဲ ကူးခတ္ေနရတ့ဲ သံသရာ ခရီး သည္ နဲ ့တူေနတယ္ ။ ဒီ ခရီးသည္ဟာ ကူးရင္းခတ္ရင္း နဲ ့ေမ်ာ ရင္း နဲ ့ဘဲ တစ္ခုေသာ ကမ္းနေဘးေရာက္သြား ရွာတယ္ ။
ဒီ ကမ္းနေဘးမွာ လဲ အိုမင္းရင့္ေရာ္ျပီး ေရစီး ဒါဏ္ ကမ္းပါးျပိဳ စတ့ဲ ဒါဏ္ေတြ ခံေနရတ့ဲ သစ္ပင္ အိုၾကီး တစ္ပင္ ကို သြားေတြ ့ ရသတ့ဲ ၊ ဒီ သံသရာ ခရီးသည္ ဟာ ဝမ္းသာအားရ နဲ ့ ဆြဲမိ ဆြဲရာ အဲဒီ သစ္ပင္အိုၾကီး က ထြက္ေနတ့ဲ အျမစ္ တစ္ခုကို လွမ္းဆြဲ လိုက္သတ့ဲ ။
ဒါေပမ့ဲ ဒီသစ္ပင္ၾကီး ရဲ့ အေျခ အျမစ္ေတြကလဲ ေရစီးဒါဏ္ ၊ လွဳိင္းဒါဏ္ ၊ ေလဒဏ္ ေၾကာင့္ လဲလု လဲခင္
အေျခ မွာေရာက္ေနေတာ့ သံသရာ ခရီးသည္ ရဲ့ မွီခို အားထား ျခင္းကို မခံနိုင္ရွာဘဲ မွီခိုသူ သံသရာ ခရီး သည္ ရဲ့ အေပၚကို လဲျပဳိက်သြားတယ္ ။
ဒီ သံသရာခရီးသည္ မွာ ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ ကူးခတ္လို ့ ေမာဟိုက္ ပင္ပန္းရတ့ဲ အထဲမွာ သစ္ပင္အို ၾကီး ပိတ့ဲဒဏ္က ပါ ထပ္ေလာင္း ခံရလိုက္ေတာ့ ဒီခရီးသည္ ဟာ ဘယ္လိုေနမလဲ ဟင္ ။ " ( ေသဘြယ္ ရာသာ ရွိပါတယ္ဘုရား )
ေအး . . ဟုတ္တယ္ ၊ ေသရံုဘဲ ရွိေတာ့မေပါ့ ။ သေဘာေပါက္ရဲ႔ လား ။
သစ္ပင္အိုၾကီး ဟာ ဘယ္သူနဲ ့တူသလဲ . . ။ ( မွန္ပါ့ ၊ သစ္ပင္အိုၾကီးဟာ ဆရာေတာ္ အမိန္ ့ရွိခ့ဲဘူးတ့ဲ အတိုင္း ဆရာေတာ္ဘုရား နဲ ့ တူပါတယ္ဘုရား )
ေအး . . သံသရာ ခရီးသည္ ကေကာ ။
( သံသရာ ခရီးသည္ ကေတာ့ တပည့္ေတာ္မ တို ့ပါဘုရား )
ေအး . . .ဟုတ္တယ္ ။ အဲဒီေတာ့ ဒီ တရားကို ေထာက္ျပီး သစ္ပင္အို နဲ ့တူတ့ဲ ငါ့ကို အားကိုး မေနဘဲ သံသရာ ခရီးသည္ေတြျဖစ္တ့ဲ မင္းတို ့ဟာ ငါေဟာ ခ့ဲ တ့ဲ တရားေတြ ၊ ငါဆုံးမ ခ့ဲတ့ဲ စကားေတြကို တေသြ မတိမ္း လိုက္နာ အားထုတ္ ျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ ကို သံသရာ ခရီးသည္ ေမ်ာလမ္း ျမဳပ္လမ္း က လြတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားဘို ့ရွိတာေပါ့ ။
သေဘာေပါက္ျပီလား ဟု ထူးဆန္းစြာ ဆရာေတာ္ဘုရား က ယခင္ ညေတြက ေဟာခ့ဲ ဘူးေသာ " နဒီသုတ္ " ကို ေဟာေတာ္မူျပီး ၊ ကဲ . .ကဲ . . သြားၾကေတာ့ ။ ျပီးေတာ့ ေမာင္ေက်ာ္သိန္း ကို ငါ့ဆီ လြွတ္လိုက္ ဟု မိန္ ့ေတာ္မူသျဖင့္ ေဒၚတင္လွ နွင့္ သီလရွင္ဆရာၾကီး တို ့လဲ ဆရာေတာ္ ဘုရား အား ဝတ္ ခ် ကာ ျပန္ခ့ဲရျပီး က်ြန္ေတာ္အား ဆရာေတာ္ဘုရား ေခၚေၾကာင္း ေျပာျပ သျဖင့္ ဆရာေတာ္ထံသို ့ သြားရပါသည္ ။
ေရာက္ေသာ အခါ ဆရာေတာ္ဘုရား အား ဝတ္ခ်ကာ ေနစဥ္ ၊ ဆရာေတာ္ ဘုရား က " ေမာင္ေက်ာ္သိန္း လာ ၊ ဒီေရွ ့ တိုးအုံး ၊ မင္းေသေသ ခ်ာခ်ာနားေထာင္ ၊ မင္း ငါမရွိဘဲ ေနာက္ပိုင္း မင္းမွာ ေလာကဓံ တရား အမ်ိဳးမ်ိဳး အတိုက္ ခံရလိမ့္မယ္ ။ မနိုင္ နိုင္ေအာင္ တရားကို ရူေပး ပါ ။ မင္း ရွိသမ်ွ ပစၥည္း ကို ဥာဏ္ နဲ ့စြန္ ့လြွတ္ထား ၊ ေပးစရာ ရွိတ့ဲ အေၾကြးမ်ား ကို လဲေပးလိုက္ ၾကားလိုက္ ။ "
( တပည့္ေတာ္မွာ ေပးစရာေငြမ်ား မရွိပါဘုရား )
ေအး . . ရစရာေငြ ကေတာ့ သူတို ့ေပးရင္ ရလိမ့္မေပါ့ ။ အေရးၾကီးတာက ရွိ ပစၥည္းေတြ ကို ကိုယ္ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ နွလုံးသြင္းျပီး ဥာဏ္ နဲ ့ စြန္ ့ထား ဘို ့ဘဲ ။
( အေရးၾကီးတာက ရွိ ပစၥည္းေတြကို ကိုယ္ပိုင္တာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ နွလုံး သြင္းျပီး ဥာဏ္ နဲ ့စြန္ ့ထား ဘို ့ဘဲ )
မင္းတို ့ ေလာကီ စီးပြားေရး အေျခအေန ကေတာ့ အားလုံး ေျပာင္းမွာဘဲ ။ ဒီ တစ္ခါမွာ မင္း ေလာကဓံ လိွဳင္း မိမယ္ ။ ငါေဟာခ့ဲတ့ဲ တရားေတြ လဲ မင္းတို ့ အသံ ဖမ္းစက္ထဲမွာ ကူးထား တာဘဲ ။ ဒီ တရားေတြ ဖြင့္ျပီး ေတာ့နာပါ ။ တစ္ခါ နာရံုနဲ ့ သေဘာ မေပါက္ရင္ ထပ္ခါထပ္ခါ နာပါ ။ ငါေျပာတ့ဲ အတိုင္း လိုက္နာ ေနရစ္ၾက ။ ( မွန္ပါ့ဘုရား ။ )
ဆရာေတာ္ မွာ ထူးထူးျခားျခား ဆုံးမ မွဳမ်ားေၾကာင့္ ျပန္လည္၍ လည္း မေလ်ွာက္ထားဝံ့ ။ အစဥ္းစားရလည္း ခက္ ျဖစ္ခ့ဲရ ပါသည္ ။ သို ့အတြက္ ဆရာ ေတာ္ ၏ ဆုံးမ ပုံကို မဂၤလာတိုက္ေက်ာင္း တြင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး အား ရဟန္း ဘဝ ေရာက္စ ကပင္ အျမဲတမ္း ဝတ္ၾကီး ဝတ္ငယ္ ျပဳစုေနေသာ အမရပူရျမိဳ ့ေန
ဦးသာဆိုင္ အား ခ်က္ခ်င္း သြားေရာက္ ေဆြေနြးၾကည့္ရာ ဦးသာဆိုင္ က " ဦးေက်ာ္သိန္းရာ ၊ ဆရာေတာ္ က ရန္ကုန္က ဒကာ ဒကာမေတြ ကို င့ဲျပီး မၾကာခင္ ရန္ကုန္ၾကြမွာမို ့ အမိန္ ့ရွိတာ ျဖစ္မွာေပါ့ "ဟုထင္ျမင္ ခ်က္ေပး ပါသည္ ။
ဆရာေတာ္လဲ ေကြကာအုပ္ ဘုဥ္းေပးျပီး မဂၤလာတိုက္ေဟာင္း အတြင္း၌ ကထိန္ အတြက္ ဆြမ္းေက်ြး ရွိရာသို ့ၾကြ သြားေလသည္ ။
******************************************************************************
ယင္း တရားကို အရွင္ေဃာသိတ ျပဳစုေသာ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ ဘုရား ၾကီး ၏ တစ္ဘဝ သာသနာ စာအုပ္ ၊ စာမ်က္နွာ ( ၄၂၃ ) တြင္လည္း ဖတ္ရူ နိုင္ပါသည္ ။
ဦးေက်ာ္သိန္း ျပဳစုေသာ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ၏ " ေထရုပၸတၲိ နွင့္ က်င့္စဥ္ " စာအုပ္ ၊ စာမ်က္နွာ ( ၃၆၉ ) ပါ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးက စာေရး သူနွင့္ ေက်ာင္းအမ ေဒၚတင္လွ တို ့အား ဆုံးမၾသဝါဒ ေပးပုံ ကို လူသိနည္းပါး သည္ဟု ယူဆ ပါသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္ ၏ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား အား ေကာက္နူတ္ တင္ျပ ေပး ပါသည္ ။
ဓါတ္ပုံ ကိုလည္း မိုကုတ္ ဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ၁၂၈၆ ခုနွစ္ေလာက္က စာသင္သားတို ့အား စာဝါ ပို ့ခ်ေန စဥ္ ပုံ ( ရဟန္းေတာ္ စာသင္သား ၅၀၀ ေက်ာ္ တို ့ကို နွစ္ေပါင္း ၃၀ တိုင္တိုင္ အလြန္နက္နဲ ခက္ခဲ သိမ္ေမြ ့လွေသာ အဘိဓမၼာ ညဥ့္ဝါ မာတိကာ ဓါတု ကထာ ယမိုက္ ပ႒ာန္း က်မ္းဂန္ မ်ားကို တစ္နွစ္လ်ွင္ ၃ေခါက္ သင္ျပပို ့ခ်ေတာ္မူ ခ့ဲသည့္ အနက္ မွ ပုံ ျဖစ္ပါသည္ ) နွင့္ အမရပူရ ၊ မဂၤလာ မဂၢင္ရိပ္သာ အတြင္းဝယ္ မိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အတြက္ ေဆာက္လုပ္ လွဴဒါန္းၾကေသာ ေထရုပၸတၲိ ျပဳစုသူ ေက်ာင္းဒကာ ဦးေက်ာ္သိန္း နွင့္ ေက်ာင္းအစ္မ ေဒၚတင္လွ တို ့၏ တစ္ဘဝ သာသနာ စာအုပ္ ၏ စာမ်က္နွာ ( ၂၅၇ ) မွ ပုံ မ်ားျဖစ္ ပါသည္ ။
HlaToe Oo
No comments:
Post a Comment