ေစတနာႏွင့္
ေမတၱာ ထုိထုိ၊ ေတာင္ျမင္းမုိရ္ သုိ႔
ႏႈိင္းဆုိ ဂုိဏ္းႏြယ္၊ ဘုရားႏွယ္ ဟု
အဘယ္ လမ္းေၾကာင္း၊ သက္ေမြးေက်ာင္းမွ်
ပုိေကာင္း ဖုိ႔ရာ၊ မရွိ ပါတည့္
ဆရာ မည္စြ၊ အာစရိယ
အျဖဴေရာင္ ၏ သေကၤတ။
အျဖဴသက္သက္၊ ေမတၱာ လက္မွ
ဆင္းသက္ ပညာ၊ လုိလား စြာျဖင့္
သကာရည္ႏုိ႔၊ ခံယူ စုိ႔မည္
အဖုိ႔ ဘာဂ၊ လူ႔ဘဝ ကုိ
အလွ စခန္း၊ ပန္းခင္းလမ္း မွ
ေလွ်ာက္လွမ္းေစအံ့၊ ေမွ်ာ္လင့္ ငံ့ရင္း
ႀကံ့ႀကံ့ ခုိင္ခုိင္၊ ဆီမီးတုိင္ေတြ
ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ထြန္းညႇိ၊ အလင္းျဖည့္ဟု
တပည့္ ဘဝ ေက်ာင္းမွာ စ
အျဖဴေရာင္ ၏ သေကၤတ။
ေခါင္းေလာင္းသံျဖင့္
လြင့္ပ်ံ႕ေဝစည္၊ သာေမာသည္ တည့္
ေနျခည္ ဖ်န္းဆြတ္၊ အလင္း ညႊတ္ေသာ္
တမြတ္ေကာင္းကင္၊ ခူးဟန္ျပင္စုိ႔
ၾကယ္စင္ စခန္း၊ မလြတ္တမ္း ဟု
ရြယ္မွန္း ဆရာ၊ ေက်ာင္းမဟာ သည္
ပညာျပည့္ဝႏွလုံးလွ
အျဖဴေရာင္ ၏ သေကၤတ။ ။
Written by ေမာင္ေဟမာ
ျမတ္ဆရာ မဂၢဇင္း
၂၀၀၂ ခုႏွစ္
No comments:
Post a Comment