ဗုဒၶဘာသာ သမုိင္း အက်ဥ္း

ဗုဒၶဘာသာ တုိ႔ အတြက္ သိသင္႔ သိထုိက္ တဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ အက်ဥ္း ( သုိ႔ ) ဗုဒၶ ဘာသာ အေၾကာင္း သိေကာင္း စရာ အက်ဥ္း ေလး ပါ။ သိလုိ သူမ်ား အတြက္ ရည္ရြယ္ ကာ ေရးသား ပူေဇာ္ လုိက္ပါသည္။

ဘုရား အေလာင္း ေတာ္ သည္ - ၆၂၄ - ဘီစီ တြင္ ( ျမန္မာ လလုိ - ၀ါဆုိ လျပည့္၊ ၾကာသာပေတး ေန႔ တြင္ ) မယ္ေတာ္ မာယာ ၀မ္းၾကာ တုိက္ တြင္ သေႏၶယူ ပါသည္။ ဘုရားေလာင္း သည္ - ၆၂၃ - ဘီစီ၊ ( ျမန္မာ လလုိ - ကဆုန္ လျပည့္၊ ေသာၾကာ ေန႔ ) တြင္ နီေပါ ႏုိင္ငံ၊ လုမၺိနီ ဥယ်ာဥ္ ၌ မယ္ေတာ္ မာယာ ေဒ၀ီ၊ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါ ဒန မင္းႀကီး တုိ႔မွ ေမြးဖြား ခဲ႔ ပါသည္။ ဘုရား ေလာင္း နာမည္ မွာ သိဒၶတၳ ျဖစ္ပါ သည္။ ၁၆ - ႏွစ္ မွ ၂၉ ႏွစ္ အထိ နန္း စည္းစိမ္ ကုိ ခံစား ပါသည္။

ဘီစီ - ၅၉၄ - ( ျမန္မာ လ လုိ - ၀ါဆုိ လျပည့္၊ တနလၤာ ေန႔ ) တြင္ အိမ္ရာ တည္ေထာင္ လူ႔ေဘာင္ ခြါ ကာ ေတာထြက္ ေတာ္မူ ပါသည္။ ( သက္ေတာ္ ၂၉ - ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္ ပါသည္။ )

၂၉ - ႏွစ္ မွ ၃၅ - ႏွစ္ အထိ ဒုကၠရ စရိယာ - ပင္ပန္းေသာ အက်င္႔ က်င္႔ ခဲ႔ ရပါ သည္။ ဘီစီ - ၅၈၈ - ( ျမန္မာ လလုိ - ကဆုန္ လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူး ေန႔ ) တြင္ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ ကုိ ရရွိ ေတာ္မူ ပါသည္။ ( သက္ေတာ္ ၃၅ - ႏွစ္ အရြယ္ ျဖစ္ပါ သည္။ )

၄င္းဘီစီ - ၅၈၈ - ( ျမန္မာ လလုိ - ၀ါဆုိ လျပည့္ စေနေန႔ ) တြင္ ပထမ ဆုံး ေသာ ဓမၼစၾကာ သုတ္ေတာ္ ကုိ ဗာရာဏသီ ၿမိဳ႕အနီး မိဂဒါ ၀ုန္ ေတာ မွာ ေဟာေတာ္ မူ ပါသည္။ ( မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဗုဒၶဂယာ ႏွင္႔ မိဂဒါ ၀ုန္ေတာ သည္ - ၁၈ - ယူဇနာ / မုိင္ အားျဖင္႔ - ၁၄၄ - မုိင္ ေ၀းပါ သည္။ )

ဓမၼစၾကာ တရားပြဲ မွာ လူသား အေနနဲ႔ ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးဦး သာ ပါ၀င္ ပါသည္။ ၄င္း တရားပြဲ မွာ အရွင္ ေကာ႑ည သည္ အ႐ုဏ္ မတတ္ မီ ေသာတာပန္ တည္ပါ သည္။

ေနာက္ ဆက္လက္ ၿပီး ဘုရားရွင္ က - အနတၱ လကၡဏ သုတ္ကုိ ေဟာေသာ အခါ ပဥၥ၀ဂၢီ ရဟန္း ေတာ္ ငါးဦး စလုံး ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူ ၾကပါ သည္။

ဘီစီ - ၅၈၈ - တြင္ ဘုရားရွင္ သည္ ပထမဆုံး သာသနာ ျပဳ ခရီးစဥ္ ကုိ စတင္ ခဲ႔ပါသည္။

ဘီစီ - ၅၄၃ - ( ျမန္မာ လလုိ - ကဆုန္ လျပည့္၊ အဂၤါ ေန႔ ) တြင္ ဘုရား ရွင္ သက္ေတာ္ ( ၈၀ )၊ ၀ါေတာ္ ( ၄၅ ) တြင္ ကုသိနာ႐ုံ၊ အင္ၾကင္း ေတာ ၌ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳေတာ္မူ ပါသည္။ ကဆုန္ လဆုပ္ ( ၅ ) ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔ တြင္ အေလာင္း ေတာ္ ကုိ မီး ပူေဇာ္ ပါ သည္။

ပထမ သဂၤါယနာ -

ဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ ( ၃၅ - မွ - ၈၀ ) အတြင္း၊ ၀ါေတာ္ အေန အားျဖင္႔ ( ၄၅ ) ၀ါ အတြင္း ေဟာၾကား ခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ ေတာ္မ်ား ကုိ တစ္စု တစ္ေ၀း တည္း စီစဥ္ ဖုိ႔ရန္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳၿပီး တစ္လ အၾကာ - ဘီစီ - ၅၄၃ - မွာ ပထမ ဆုံး သဂၤါယနာ ကုိ ရာဇၿဂိဳလ္ ၿမိဳ႕၊ သတၱပဏၰိ လႈိဏ္ဂူ ၌ ပိဋကတ္ေတာ္ မ်ား ကုိ စုေပါင္း ရြတ္ဆုိျခင္း ဟူေသာ သဂၤါယနာ တင္ၾက ပါသည္။ 

ပထမ သဂၤါယနာ တင္ပြဲ မွာ ဦးေဆာင္ ဆရာေတာ္ သည္ အရွင္ မဟာ ကႆ      ပ ျဖစ္၍ အရွင္ ဥပါလိ မေထရ္ က ၀ိနည္း အရာ တာ၀န္ယူ ၍၊ အရွင္ အာနႏၵာ က သုတၱန္ အရာ တာ၀န္ ယူ ပါသည္၊ အဖြဲ႔၀င္ သံဃာ ေတာ္ ( ၅၀၀ ) ျဖစ္ပါ သည္။ 

၀ါေခါင္ လဆုပ္ ( ၅ ) က စတင္ က်င္းပကာ ( ၇ ) လ ၾကာ ပါသည္။ အေထာက္ အပံ႔ ဒကာေတာ္ သည္ အဇာ တသတ္ မင္း ျဖစ္ ပါသည္။ ( မွတ္ခ်က္ ။ ။ ဗုဒၶ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳၿပီး ပထမ သဂၤါ ယနာ တင္ခ်ိန္ က စတင္ ၍ ( အဂၤလိပ္ လုိ - B.E ) သုန္း ကာ ဗုဒၶ သာသနာ ႏွစ္ ကုိ စတင္ ေရတြက္ ပါသည္။ “သဂၤါယနာ” ဟူသည္ စုေပါင္း ရြတ္ဆုိ ျခင္း ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါ သည္။ )

ဘုရားရွင္ ေဟာၾကား ခဲ႔ေသာ ပိဋကတ္ ေတာ္ တုိ႔ကုိ အရွင္ မဟာ ကႆ      ပ စေသာ မေထရ္ အဆက္ဆက္ တုိ႔ ဆက္ ကာ ဆက္ကာ ေဆာင္ယူ ထိန္းသိမ္း ခဲ႔တဲ႔ အစဥ္ အလာ ကုိ အစြဲျပဳ ၍ “ေထရိက”၊ ေနာက္ မေထရ္ အစဥ္ အဆက္ တုိ႔ ထိန္း သိမ္း ခဲ႔ေသာ ဗုဒၶ အယူ ၀ါဒ အေန အားျဖင္႔ “ေထရ ၀ါဒ သာသနာ” အျဖစ္ အမည္ တြင္ ခဲ႔ပါသည္။

ဒုတိယ သဂၤါယနာ -

( BC - 443 / B.E - 100 ) သာသနာႏွစ္ ( ၁၀၀ ) အေရာက္ မွာ ေ၀သာလီ ၿမိဳ႕၊ ၀ါဠဳကာ႐ုံ ေက်ာင္း မွာ ဒုတိယ သဂၤါ ယနာ တင္ ပါသည္။ ဦးေဆာင္ ဆရာေတာ္ သည္ အရွင္ ယသ ျဖစ္ ပါသည္။ အရွင္ သဗၺမိ မေထရ္ ႏွင္႔ အရွင္ ေရ၀တ မေထရ္ တုိ႔က အဓိက တာ၀န္ ယူ ကာ ပိဋကတ္ ေတာ္ မ်ား ကုိ ရြတ္ဆုိ ၾကပါ သည္။ အဖြဲ႔ ၀င္ သံဃာေတာ္ ( ၇၀၀ ) ျဖစ္ပါ သည္။ ( ၈ ) လ ၾကာပါ သည္။ အေထာက္ အပံ႔ ေပးေသာ ဒကာ သည္ ကာလာ ေသာက မင္း ျဖစ္ပါသည္။

တတိယ သဂၤါယနာ -

( BC - 249 / B.E - 300 ) သာသနာ ႏွစ္ ( ၃၀၀ ) အေရာက္ မွာ ပါဋလိ ပုတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္၊ အေသာ ကာ ႐ုံ ေက်ာင္း ၌ ၏ တတိယ သဂၤါ ယနာ တင္ ပါသည္။ ဦးေဆာင္ ဆရာေတာ္ မွာ အရွင္ မဟာ ေမာဂၢလိ ပုတၱ တိႆ မေထရ္ ျဖစ္၍ အရွင္ မဟာ ကႆပ မေထရ္ ႏွင္႔ ကာက႑ ၏ သားျဖစ္ ေသာ အရွင္ ယသ မေထရ္ တုိ႔က အဓိက တာ၀န္ ယူ ေဆာင္ရြက္ ပါသည္။ 

အဖြဲ႔၀င္ သံဃာေတာ္ အေရ အတြက္ မွာ ( ၁၀၀၀ ) ျဖစ္ပါ သည္။ ဤ သံဂၤါ ယနာ တင္ပြဲ ၌ ၀ိနည္း ေရးရာ မ်ား ကုိ အဓိက ထားကာ ေဆြးေႏြး ျခင္း ျပဳလုပ္ ၾကပါသည္။ အေထာက္ အပံ႔ မင္း မွာ အေသာက မင္းႀကီး  ျဖစ္ပါ သည္။ ဤ တတိယ သဂၤါ ယနာ သည္ ( ၉ ) လ ၾကာပါ သည္။

တတိယ သဂၤါ ယနာ တင္ၿပီး ခ်ိန္ ကစၿပီး ( ၉ ) တုိင္း ( ၉ ) ဌာန တုိ႔သုိ႔ အရွင္ မဟာ ေမာဂၢလိ ပုတၱ တိႆ မေထရ္ ႏွင္႔ အေသာက မင္းႀကီး တုိ႔ တာ၀န္ ယူ ကာ သာသနာ ျပဳ ေစလႊတ္ ေတာ္မူ ပါသည္။

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တဲ႔ WY

ပန္းႏုေရာင္ WY ေဆးျပားေလးေတြအေၾကာင္းေျပာခ်င္လို႕ပါ။ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ေလးေတာ့ဖတ္ၾကည့္ပါ။ တစ္ခုခုေတာ့ရမွာပါ။ ဘာမွမရေတာင္ အနည္းဆံုး ဖတ္မိေလၿခင္းဆိုၿပီး ေနာင္တရတာေပါ့။

နိဒါန္း
****

ဒီပို႔စ္ ရ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္က သိၿပီး တတ္ၿပီးသားလူေတြကို ဆရာလုပ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ဆရာတစ္ေယာက္လဲမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူ့အဖြဲ႕အစည္းမွာက လူၾကီးေတြဟာ တစ္စံုတစ္ခုကို မေကာင္းဘူးဆိုရင္ မင္းတို႔ဒါကို လံုး၀မလုပ္နဲ႔၊ မသိခ်င္န႔ဲ ဆိုၿပီး တစ္ဖက္ပိတ္ တားေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စူးစမ္းတတ္တ့ဲ လူငယ္ေတြက အၿငိမ္မေနတတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ အခြင့္ၾကံဳရင္ စမ္းၾကည့္ၾကပါတယ္။ 

အ့ဲဒီလို စမ္းတ့ဲ အခါမွာ ဘာ knowledge မွ မရိွထားရင္ အမွားေတြလုပ္တတ္ၿပီး ၿပန္ရုန္းမထြက္နိုင္သူေတြ ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဒါကေတာ့ ပို႔စ္ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ ကဲ WY ဆိုတ့ဲ မာယာမ်ားတ့ဲေကာင္ အေၾကာင္းေလးသြားလိုက္ၾကရေအာင္။

WY လို႔ေခၚတယ္။ တာခ်ီလိတ္ဘက္မွာ ရာမ လို႔ေခၚတယ္။ methamphetamine လို႔လဲေခၚတယ္။ Nazi speed လို႔လဲေခၚတယ္။ ဘယ္လိုပဲေခၚေခၚ အာရွမွာေတာ့ ေခတ္စားေနတ့ဲ စိတ္ၾကြရူးသြပ္ေဆးတစ္မ်ိဳးပါ။ မၿမင္ဘူးတ့ဲ လူကေတာ့ ပံုေတြကိုသာၾကည့္ေပေတာ့။ အေရာင္ မ်ဳိးစံုရိွတယ္လို႔ေတာ့ၾကားဖူးမိပါရဲ႕။ ဒီမွာကေတာ့ အနီ၊ လိေမၼာ္ လိုဟာမ်ိဳးေတြပဲ ေပါေလ့ရိွတယ္။ 

အေရွ႕တစ္ေၾကာမွာေတြ႕တယ္ေနာ္။ စိတ္ၾကြရူးသြပ္ေဆးၿပားတ့ဲ။ ဘာလုိ႔ ဒီလိုေခၚတာပါလိမ့္။ တကယ္ရူးလို့လား။ မယံုမရိွန႔ဲကိုယ့္လူ။ စြဲတယ္ဆိုတ့ဲ အဆင့္ေရာက္သြားရင္ ခင္ဗ်ားတကယ္ကို ရူးသြားမွာ။ ဘယ္လိုေတြ ရူးလဲ ကြ်န္ေတာ္ ေအာက္မွာေၿပာၿပမယ္။

ဒါသံုးတာကို တၿခားနိုင္ငံေတြမွာေတာ့ Chasing dragon လို႔လဲေခၚတယ္။ နဂါးလိုက္ဖမ္းတယ္ေပါ့။ ေခၚရတ့ဲ အေၾကာင္းအရင္းက သံုးတ့ဲ အခါမွာ ခဲၿပားေပၚတင္ ေအာက္က မီးေတာက္ကေလးနဲ႕လိုက္ဖမ္းရတာမို႔လို႔။ ၿမန္မာနိုင္ငံက ဘန္းစကားေတြကိုေတာ့ မေၿပာေတာ့ဘူး။ သိဖို႔မလိုအပ္ေလာက္ဘူးထင္လို႔။ စစခ်င္းသံုးတ့ဲလူေတြအတြက္ ကေတာ့ ဒီေကာင္က ခင္ဗ်ားဘာလုပ္လုပ္စိတ္ပါေအာင္လုပ္ေပးတယ္။ 

Party ထဲလား ေကြးေနေအာင္ကဖို႔အားေပးမယ္။ စာက်က္မလား..က်က္ေပးဦးမွာ။ အခန္းေတြဘာေတြရွင္းဦးမလား။ ဖုန္ေတာင္တစ္စက္မက်န္ေစရဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ့ဲဒါေတြက အစပိုင္းပါပဲ။ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ စိတ္က ဒါကိုရိႈ႕ၿပီးရင္ ရိႈ႕ခ်င္စိတ္ပဲ ရိွေတာ့မွာ။ music လုပ္တ့ဲလူေတြအတြက္လဲ သတိေပးပါတယ္။ အစပိုင္းမွာ သီခ်င္းေရးလို႔ေကာင္းခ်င္ေကာင္းပါမယ္။ဒါေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ေကာင္းေကာင္းၾကီးတိုင္ပတ္ပါလိမ့္မယ္။

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဒီေကာင့္ကို မာယာမ်ားတ့ဲေကာင္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဘိန္းဆိုရင္ လူေတြကေၾကာက္ၾကတ့ဲ အေၾကာင္းအရင္းက သူ့မွာ ယင္းဆိုတာရိွတယ္။ အေသြးထဲ အသားထဲကေနကိုေတာင္းတာ။ မရရင္ အရူးတစ္ပိုင္းေတြၿဖစ္၊ ရူး၊သြပ္၊ခါ။ 

အ့ဲဒီမွာ WY ဆိုတ့ဲ ေကာင္က လူေတြကို ဘယ္လိုဆြဲေဆာင္လဲဆိုေတာ့ သူ့မွာ အေသြးထဲအသားထဲကေန ေတာင္းတ့ဲ ယင္းလံုး၀မရိွဘူး။ မသံုးရလဲ ဘာမွ မၿဖစ္ဘူး။ ေနနိုင္တယ္ဆိုၿပီး ဆြဲေဆာင္တယ္။ အ့ဲဒီမွာ လူေတြက ဒီေကာင့္ကို သေဘာက်ၾကတယ္။ ဒီေကာင့္က drug ေလာကအလယ္မွာ ပြဲေတြတင့္လို့ေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ဒီေကာင္က လိမ္တာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ကို သူက အ့ဲလိုပဲ လိမ္ၿပီး လုပ္စားေနၾက။ သူ့မွာ အေသြးအသားထဲက ယင္းမရိွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရ့ဲ စိတ္ထဲကို ဒီေကာင္က ယင္းထည့္ေပးတာ။ၿပီးေတာ့ စသံုးသံုးခ်င္း beginner ေတြအတြက္က ဆိုးက်ိဳးက သိပ္မသိသာေသးဘူး။ သံုးတာမ်ားလာရင္ အရင္ဆံုးထိမွာက သြား။ ၾကာလာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ရ့ဲ သြားဖံုးနားမွာ ေက်ာက္ေတြၿဖစ္လာမယ္။ အ့ဲဒါေတြကမ်ားလာရင္ ပါးစပ္အရမ္းနံတယ္။ ေဆးခန္းမွာ သြားၿခစ္လို႔ေတာ့ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခနခန ၿခစ္ရင္ ေသရခ်ည္ရ့ဲေလ။

သံုးတာမ်ားေလေလ Heart rate ၿမန္လာမယ္။ ေနာက္တစ္ခုက ဒီေကာင္က ခင္ဗ်ားကိုယ္ထဲက ေက်ာက္ကပ္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ဖ်က္ဆီးတာ။ ဒီေတာ့ သံုးတာမ်ားလာရင္ ခါးေတြနာလာမယ္။ သံုးလိုက္ရင္ နာက်ဥ္မႈေတြ သက္သာသြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဆးၿပယ္ရင္ ၿပန္နာမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ေၿဖရွင္းနည္းက ေဆးခန္းၿပတာ အေကာင္းဆံုးပဲ။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခုကေတာ့ အေတာ္ဆိုးတယ္။ ခင္ဗ်ား ဘယ္ေဆးခန္းမွ ေၿပးလုိ႔မရဘူး။ ဒီေကာင္က ခင္ဗ်ားဦးေနွာက္ထဲက မွတ္ဥာဏ္န႔ဲပတ္သတ္တ့ဲ အရာေတြကိုပ်က္စီးေစတယ္။ အ့ဲဒါေတြက ေဆးခန္းသြားၿပလဲ ဆရာ၀န္က ခင္ဗ်ားကို ၿပန္ေကာင္းေအာင္ေတာ့ မကုေပးနိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့သံုးတာ ၾကာလာရင္ ခင္ဗ်ားေတာ့ ကိုေမ့ၾကီး ၿဖစ္ၿပီသာ မွတ္လိုက္ေတာ့။

ေနာက္ထပ္ မာယာမ်ားတ့ဲ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဥပမာ ခင္ဗ်ားဟာ တစ္ေန႔ကုိ ၃ လံုးပဲဲ သံုးမယ္ဆိုၿပီးဆံုးၿဖတ္ထားတယ္ ဆိုပါစို့။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက တရားမ၀င္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကလဲ ေရရွည္ကိုေတြးတတ္သူၾကီးဆိုေတာ့ လက္ထဲမွာ မ်ားမ်ားစားစား ၀ယ္ထားမိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အ့ဲဒီမွာ ခင္ဗ်ား ၃ လံုးေလာက္ ဇယားၿပီးသြားရင္ က်န္ေနတ့ဲ ေကာင္ေလးေတြက ခင္ဗ်ားကို ေလွာင္ၿပေတာ့တာပဲ။ ဒီေလာက္ပဲလားေပါ့။ 

အ့ဲဒီမွာ ခင္ဗ်ားကလဲ မခံခ်င္စိတ္ အၿပည့္န့ဲ လူၾကီးဆိုေတာ့ အင့္ဟာ အင့္ဟာ ဆိုၿပီး အကုန္ေခ်မႈန္းေတာ့တာေပါ့။ တကယ္တမ္းေတာ့ ခင္ဗ်ားကို အ့ဲအသီးက ဒုကၡေပးသြားတာ။ သူက ဆြဲတာမ်ားေလ ထံုသြားေလပဲ။ တကယ္က တစ္လံုးစေသာက္တာန့ဲ ခင္ဗ်ား level တစ္ခုကို high သြားမယ္။ ၿပီးရင္ ပစၥည္းေကာင္းတဲ့ ပမာဏေပၚမူတည္ၿပီး နာရီအေတာ္ၾကာခံမယ္။ ေနာက္ပိုင္းစိတ္က ပို high မယ္ထင္ၿပီးသာ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုးၿပီး ၿဖဳတ္ေနတာ။ ပိုသံုးရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႔ေက်ာက္ကပ္ေတြ၊ ဦးေနွာက္ေတြ ပိုပ်က္စီးမွာပဲ ရိွတယ္.။

တန္ဖိုး

ပိုက္ဆံ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးႀကီး တစ္ေယာက္႐ွိတယ္။ သူဘာလိုခ်င္လဲ၊ လုိခ်င္တဲ့ အရာမွန္သမွ်ဘာမွ မစဥ္းစားဘဲ ၀ယ္လိုက္ႏုိင္တယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာလိုအပ္ေနလဲမသိဘူး၊ တစ္ခုခု လိုအပ္ေနသလို ခံစားေနရတယ္၊ ဘယ္လိုေနေန လူ႔ဘ၀ႀကီးက ေပ်ာ္စရာမေကာင္းဘူး ။ ဒါနဲ႔ပဲ သူ အႀကံတစ္ခုရသြားတယ္၊

အိမ္မွာရွိသမွ် အဖိုးတန္ေရႊေငြရတနာေတြ အားလံုးကို အထုပ္ႀကီး တစ္ထုပ္ ထုပ္ၿပီး အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကို စတင္ထြက္ခြာလာတယ္၊

သူဆံုးျဖတ္ထားတာ သူ႔ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစႏုိင္တဲ့ နည္းလမ္းေျပာျပႏုိင္တဲ့သူ ကို ဒီ ရတနာထုပ္ႀကီးေပးမယ္ ဆုိတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ေပ့ါ၊

ရြာရိုးကိုးေပါက္္ သူ ေတြ႕သမွ် လူတုိင္းကို လိုက္ေမးခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွမေျဖႏိုင္ဘူး၊

တစ္ေန႔က်ေတာ့ လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ ရြာသားတစ္ဦးက သူ႔ကိုု အႀကံေပးလိုက္တယ္၊

“ ရြာစပ္နားက ရေသ့ အဘိုးအိုႀကီး ဆီမွာ သြားေမးၾကည့္ၾကည့္ေပါ့၊ တစ္ကယ္လို႔ သူမွ မေျပာျပႏုိင္ရင္ ခင္ဗ်ား ဒီ့ထက္ေျခတိုေအာင္ေလွ်ာက္လည္း ဘယ္သူမွေျဖႏုိင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး” လို႔ေျပာလိုက္တယ္၊

ဒီလိုနဲ႔ ကြပ္ပ်စ္အထက္မွာ မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီး တ၇ားက်င့္ေနတဲ့ ရေသ့ႀကီးေရွ႕ကို သူေဌးႀကီး တစ္ေယာက္ ေယာင္နန နဲ႔ ေရာက္လာေလသည္၊ ၿပီးေနာက္ တည္ျငိမ္ေသာေလသံျဖင့္ ရေသ့ႀကီးကို တစ္လံုးခ်င္းဆီေမးလုိက္သည္၊

“ က်ေနာ္ တစ္သက္လံုး ရွာေဖြထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ ဒီ အထုပ္ႀကီးထဲမွာ ထည့္ထားပါတယ္၊ တစ္ကယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို လူ႔ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ အဓိပၺါယ္ကို ေျပာျပနုိင္ရင္ အသင္ ရေသ့ႀကီးကို ဒီ ရတနာ ထုပ္ႀကီး လွဴဒါန္းပါ့မယ္” လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္ ။

အျပင္မွာ မိုးလည္း အေတာ္ႀကီးကို ေမွာင္ေနၿပီ။ ရေသ့ႀကီးက ထိုင္ရာမွ ထလာၿပီး သူေဌးႀကီး အေရွ႕မွာ ခ်ထားတဲ့ ရတနာထုပ္ႀကီးကို မ,ကာ အလစ္သုတ္ေျပးေလသည္။

သူေဌးႀကီးက စိတ္လည္းေလာ၊ ေအာ္လည္းေအာ္၊ ငိုလည္း ငိုၿပီး ရေသ့ႀကီး အေနာက္မွ ထပ္ၾကပ္မကြာ  လိုက္ေလသည္။ ပါးစပ္မွလည္း.............

“ သူခိုးဗ်ိဳ႔.. သူခိုး.. က်ေနာ့္ ရတနာထုပ္ႀကီးကို ယူေျပးသြားၿပီ.. လုပ္ၾကပါဦး … ” လို႔ တစ္တြတ္တြတ္ေအာ္ကာ လုိက္ေလသည္။

တစ္ခဏ အတြင္း နယ္ခံလည္းျဖစ္ ၊ လမ္းလည္း ပိုကြ်မ္းေသာ ရေသ့ႀကီးက သူေဌးႀကီး ကို မ်က္ေျချဖတ္ လိုက္ႏိုင္ သည္။

သူေဌးႀကီးက အေနာက္မွာ ေအာ္ငိုရင္း “ သြားၿပီ၊ ငါ အလိမ္ခံသြားရၿပီ၊ တစ္သက္လံုး ရွာထားသမွွ် ေဖြထားသမွ်ေတြ ဒီလိုနဲ႔ အလကား လူယုတ္မာလက္ထဲေရာက္သြား၇ၿပီ ” လို႔ ညဥ္းတြားရင္း က်န္ခဲ့သည္။

သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး၊ ရေသ့ႀကီးက ျပန္လွည့္လာၿပီး ရတနာထုပ္ႀကီးကို သူေဌးႀကီး အေရွ႕ကို ပစ္ခ်လိုက္ သည္။

သူူေဌးႀကီးက ၀မ္းသာရင္း ရတနာထုပ္ႀကီးကို ေပြ႕ကာ … “ ဟာ.. ငါ့ရတနာေလးေတြ….ေတာ္ေသးလို႔ေပ့ါ… ကြာ. ” ဟုညဥ္းတြားေလသည္ ။

ထိုအခါ ရေသ့ႀကီးက သူ႔ကိုေမးသည္၊

“မင္း အခု ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားမိလား.. ”

“ အင္း.. ခံစားမိတယ္၊ က်ေနာ္ အခု အရမ္းပဲေပ်ာ္ေနတယ္ .” လို႔ သူေဌးႀကီးက ျပန္ေျဖသည္၊

ရေသ့ႀကီးက တစ္ဟားဟားရယ္ၿပီးဆက္ေျပာတယ္၊

“ ဒါ ဘာအထူးအဆန္းႀကီးမွ မဟုတ္ဘူး၊ လူေတြဟာ သူတို႔လက္၀ယ္ ပိုင္ဆိုင္ေနတဲ့ အရာကို စိတ္ထဲမွာ ဘာမွ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္မွတ္ထားၾကတယ္ ၊ ဒါနဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္လုိ႔ မခံစားရဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ႀကိမ္ေလးဆံုးရံႈးမိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အရင္က ကိုယ္ ပိုင္ဆုိင္ဖူးတဲ့ အရာဟာ ဘယ္ေလာက္ တန္ဖိုးႀကီးသလဲဆိုတာ အလိုလို နားလည္သြားၾကတယ္၊

တစ္ကယ္ေတာ့ မင္းေစာေစာက ငါ့ကိုေပးမယ္လို႔ေျပာတဲ့ အထုပ္နဲ႔ မင္းခုန ဆံုးရႈံးသြားတဲ့အထုပ္နဲ႔ အခုမင္းရင္ထဲမွာေပြ႕ထားတဲ့ အထုပ္ သံုးထုပ္က တစ္ထုပ္ထဲပဲေလ… မင္းငါ့ကို အဲဒီ အထုပ္ေပးမယ္လို႔ေျပာထားတာေလ..

ဆံုးရႈံးသြားတာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ တမ္းတလုိ႔ မဆံုးဘူး၊ ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ ဘာမွ မ ဟုတ္ဘူးလို႔ ျပန္ျမင္သြားတယ္၊ ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ဘူး၊ ပို္င္ဆိုင္ေနတာကိုျပန္ေမ့သြားတယ္ ။

ကမာၻ သုိ႔ ကမာၻၿဂိဳဟ္ (Earth)

ကမၻာ

ကမာၻ သုိ႔ ကမာၻၿဂိဳဟ္ (Earth) သည္ ေန မွ တတိယေျမာက္ ျဂိဳဟ္ ျဖစ္သည္။ ကမာၻၿဂိဳလ္သည္ ေန အဖြဲ႔ အစည္း တြင္ ဆီလီကာ ေက်ာက္ေတာင္မ်ားျဖင့္ ဖြဲစည္း ထားေသာ ၿဂိဳဟ္ေလးခု အနက္ အခ်င္း၊ ထုထည္ ၊ သိပ္သည္းဆ အားျဖင့္ အႀကီးဆံုး ျဖစ္သည္။ ကမာၻ ကုိ ကမာၻေျမႀကီး၊ ပထဝီေျမႀကီး၊ ကမာၻၿဂိဳဟ္၊   ၾသကာသေလာက ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။

လူ အပါအဝင္ မ်ဳိးစိတ္ေပါင္း သန္းခ်ီ ရွိရာ ကမာၻၿဂိဳလ္သည္ စၾကာဝဠာအတြင္း သိသမွ် သက္ရွိ တည္ရွိရာ တစ္ခုတည္းေသာ ဌာန ျဖစ္သည္။ သိပၸံ အေထာက္အထား မ်ားအရ ကမာၻၿဂိဳလ္ သည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ေထာင္ေပါင္း ၄.၅၄ သန္း ကာလကပင္ တည္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး သက္ရွိတုိ႔ သည္ ႏွစ္ေထာင္ေပါင္း ၁ သန္း အတြင္း ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ 

ထုိအခ်ိန္မွ စ၍ ကမာၻ ၏ ဇီဝ အလႊာ (biosphere) သည္ ေလထု (atmosphere) ႏွင့္ အဇီဝ (abiotic) အေျခ အေန ကုိ မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲ ေစခဲ့ၿပီး ေလရွဴ  သတၱဝါ (aerobic organism) မ်ား ေပါက္ပြားေစ  ခဲ့ျခင္း ႏွင့္ အတူ အႏၲရာယ္ ေရာင္ျခည္မ်ားမွ ကာကြယ္ ေပးေသာ အုိဇုန္းလႊာ ကုိ ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္။

ကမၻာၿဂိဳဟ္ (Earth) သည္ လူသားမ်ား၊ တိရိစၧာန္မ်ားႏွင့္ အပင္တို႔ ရွင္သန္ေနထိုင္ရာ ၿဂိဳဟ္တစ္ခုျဖစ္ သည္။ ကမၻာတြင္ လ တစ္စင္းသာရွိသည္။ ကမၻာ သည္ ေန ကို ၃၆၅.၂၅၆၄ ရက္တြင္ တစ္ႀကိမ္ လွည့္ပတ္ေနၿပီး တစ္ႏွစ္ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ေန သည္ ကမၻာ ကို ထြန္းလင္းရန္ အလင္းေရာင္ေပးသည္။

ကမၻာ သည္ လုံးဝ ဝိုင္းစက္ မေနေသာ စက္ဝိုင္းပုံ ရွိသည္။ ကမၻာ သည္ သူ၏ ဝင္ရိုးေပၚတြင္ ကိုယ္ တိုင္ အေနာက္မွ အေရွ႕သို႔ လွည့္ပတ္ေနသျဖင့္ ကမၻာ၏ေနရာတိုင္းသည္ ေန႔အခ်ိန္တြင္ အလင္းေရာင္ ရရွိ ၍ ည အခ်ိန္တြင္ ေမွာင္မိုက္ေနၾကသည္။ ကမၻာေပၚရွိေရမ်ားမွာ ေအးခဲ မသြားရန္ႏွင့္ ေရေႏြးေငြ႕အျဖစ္ သို႔ေျပာင္းလဲ မသြားရန္ေနမွ သင့္ေတာ္ေသာ အပူခ်ိန္ ကို ရရွိသည္။

ကမၻာ ၏ ၇၁ ရာခိုင္ႏွုန္းခန႔္သည္ သမုဒၵရာမ်ား အတြင္းမွ ဆားငန္ေရ တို႔ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။ ကမၻာေပၚရွိ တိုက္ႀကီး ၇ တိုက္သည္ သမုဒၵရာ ထက္၌ ေပၚထြက္ေနၾကၿပီး ေျမျပင္ အျဖစ္တည္ရွိေနၾကသည္။ အႏၲာတိက တိုက္ တစ္တိုက္မွာမူ တစ္တိုက္လုံး နီးပါး ေရခဲတို႔ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနၿပီး ေရခဲျပင္ အထက္ ၌ ေျမျပင္အနည္းငယ္သာ ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ ကမၻာေပၚတြင္ ေသးငယ္ေသာ ကၽြန္းမ်ား အေျမာက္အမ်ား ပင္ရွိသည္။

ကမၻာ ၏ ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္း ႏွင့္ ေတာင္ဝင္ရိုးစြန္း တို႔မွာ အျခားေနရာမ်ားႏွင့္ ႏွိုင္းယွဥ္ လၽွင္ ေနေရာင္ျခည္ ရရွိမွု ေလ်ာ့နည္းသျဖင့္ အလြန္ေအးၿပီး ေရခဲတို႔ျဖင့္ဖုံးလႊမ္းေနသည္။

ေနေရာင္ျခည္မွ အပူရွိန္သည္ သမုဒၵရာေရ တို႔ကို ေရေငြ႕အျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစၿပီး တိမ္တိုက္မ်ားျဖစ္ေပၚေစ သည္။ တိမ္တိုက္မ်ားသည္ အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစနိုင္ေသာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္မ်ား၏ ရန္မွ ကမၻာေျမ ကို အကာ အကြယ္ေပးသည္။ အကယ္၍ တစ္ေနရာထဲတြင္ တိမ္တိုက္ အမ်ားအျပားရွိပါက မိုးရြာက်ေစသည္။ ေရေငြ႕မ်ားသည္ ေရ အျဖစ္ ျပန္လည္ေျပာင္းလဲၿပီး ကုန္းေပၚသို႔ ျပန္၍ ရြာက်ကာ ျမစ္ အေျမာက္ အမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။

ကမၻာ သည္ လူသားတို႔ သိရွိသမၽွ သက္ရွိမ်ားေနထိုင္ေသာ တစ္ခုတည္းေသာ ေနရာျဖစ္သည္။ ကမၻာ ၏ အရည္ အျဖစ္ရွိေသာ ေရထု မွ သက္ရွိမ်ား ရွင္သန္ျခင္း အတြက္ လုံေလာက္ေသာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေစသည္။ မိုး အနည္းငယ္သာ ရြာက်ေသာ ေနရာမ်ားကို ကႏၲာရမ်ား ဟုေခၚသည္။

ကမၻာသည္ တစ္ျခမ္းသို႔ အနည္းငယ္မၽွ တိမ္းေစာင္းေနၿပီး ေနကို လွည့္ပတ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္တာ ၏ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခုတြင္ ေျမာက္ဝင္ရိုးစြန္းမွာ ေန၏ အပူခ်ိန္ကို ပိုမိုရရွိၿပီး ၆ လ မၽွၾကာေသာ အခါ ေတာင္ဝင္ရိုးစြန္းမွာ ေန၏ အပူခ်ိန္ကို ပိုမိုရရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရာသီဥတုေလးခုျဖစ္ေသာ ေႏြရာသီ(summer) ၊ ေဆာင္းဦးရာသီ(autumn) ၊ ေဆာင္းရာသီ (winter)ႏွင့္ ေႏြဦးရာသီ(spring) တို႔ကို ျဖစ္ေစသည္။

ေပၚျပဴလာျဖစ္တဲ့ ကိုရီးယားၾကက္ေၾကာ္ ဆိုင္လုပ္ငန္းမွာ ဆိုင္ရွင္အခ်ိဳ႕ မြဲျပာက်

ေခတ္သစ္မွာ ၾကက္ေၾကာ္ ဟာ ကမၻာ႔ရြာရဲ႕ ႏိုင္ငံတိုင္း စားေသာက္တဲ့ ကမၻာရြာရဲ႕အစားအစာလို ျဖစ္လာတယ္။ ကမၻာတစ္ဝန္း က အေမရိက၊ ဥေရာပ၊ အာဖရိက၊အာ ရွ ဘယ္မွာ မဆို ဖြင့္တဲ့ Mac Donald ဆိုင္ေတြမွာလည္း ၾကက္ ေၾကာ္ က လူစားမ်ားတဲ့ အစားအစာ တစ္ခု ျဖစ္တယ္။

KFC က ေတာ့ ၾကက္ေၾကာ္ကို အဓိက ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ေရာင္းတာ။ KFC ေတြ လည္း ကမၻာအႏွံ႔မွာ ရွိတာပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ရွိတာပါပဲ။

ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့ ေတာင္ကို ရီးယား မွာလည္း ၾကက္ေၾကာ္ ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကား ပါတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားမွာ အေမရိကန္ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေတြ အျပင္ ကိုရီးယား ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေတြလည္း မိႈလိုေပါက္ေနတယ္။ အလုပ္မရွိ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ဖြင့္ လို႔ေတာင္ ဆို ရေလာက္ေအာင္ ကိုရီးယား မွာ ၾကက္ေၾကာ္ ဆိုင္ ထြန္းကားပါတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယားၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ နဲ႔ အေရွ႕ အာရွမွာ ဖရန္ခ်ိဳက္ ဖြင့္ဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္ေနပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ကိုရီးယားမွာ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ လုပ္ငန္းေတြ မုန္တိိုင္းထန္ေနတယ္။ ဆိုင္ေတြက မ်ားေတာ့ သူတို႔ခ်င္း တိုက္ပြဲဆင္ေနၾကရင္း ဆိုင္အခ်ိဳ႕ ျပဳတ္ထြက္ကုန္တယ္။

အေမရိကန္စတိုင္ နဲ႔ ကိုရီး ယား စတိုင္ ၾကက္ေၾကာ္ေတြရဲ႕ အဓိက ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ အသားႏူးညံ့ေအာင္ မေၾကာ္ခင္မွာ စိမ္တဲ့ အရည္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုရီးယားမွာေတာ့ ပဲစိစပ္ေဆာ့၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ။ ဒါေပမဲ့ ကိုရီးယား မွာ စံျပဳေလာက္တဲ့ အနံ႔အရသာ ပိုရွိေအာင္ ထည့္တာကေတာ့ “ယန္နမ္”ပါ။

“ၾကက္နဲ႔ ဘီယာ”စားေသာက္ဆိုင္ ဖြင့္ထားတဲ့ လီေဆာင္းေယာင္က ကြ်န္ေတာ့္အိမ္နီးခ်င္းပါ။ အ ေၾကာ္ဖိုထဲက ခုမွ ထုတ္လိုက္တဲ့ ၾကြပ္ရြႏူးနပ္ေနတဲ့ အေၾကာ္ေတြေပၚမွာ အခ်ိဳရည္ နဲ႔ ထူးျခားဆန္း ျပားတဲ့ ေဆာ့ေတြကို ညႇစ္ဖ်န္း တယ္။

ခ်က္နည္းျပဳတ္နည္း အခ်ိဳ႕ေတြ လွ်ိဳ႕ဝွက္ထားသလိုထည့္တဲ့ ယန္နမ္ ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္မထားပါဘူး။

‘ကြ်န္ေတာ္က ခုေတာ့ ေဈးက ဝယ္သံုးလိုက္တာပါ၊ အဲဒါကို သကာရည္၊ င႐ုတ္ေကာင္းငါးပိ၊ စားၿမိန္ရည္၊ ပါပရီကာမႈန္႔၊ အင္း ၿပီးေတာ့ အျခား ဟိုဟာဒီဟာေပါ့”လို႔ လီ က ရႊင္ရႊင္ျမဴးျမဴး ကြ်န္ ေတာ့္ကို ေျပာတယ္။

ေတာင္ကိုရီးယားမွာ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ ၅၀,ဝ၀ဝ ေလာက္ ရွိ တယ္။ အမ်ားစုက ဖရန္ခ်ိဳက္ ျဖစ္ ၿပီး စားသံုးသူကို ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ ကယ္ေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပို႔ေပး တယ္။ လူေနအိမ္ေတြၾကားမွာ စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြ အမ်ားႀကီး ဖြင့္ထားတာက ထူးျခားမႈ မဟုတ္ပါဘူး။ ေဂ်ာင္အန္ေဂ်ာင္က ကိုရီးယား ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္လုပ္ ငန္းသမိုင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ေရး ထားတဲ့ စာေရးဆရာမပါ။

ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေတြ ထြန္းကားလာတာ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ရွိၿပီ။ အာရွစီးပြားေရးပ်က္ကပ္ဆိုက္ၿပီး ေတာင္ကိုရီးယားကို အႀကီးအ က်ယ္ထိခိုက္ၿပီးေနာက္မွလို႔ စာေရးဆရာမက ဆိုတယ္။

ေဂ်ာင္ဆက္ေျပာတာက “ဒီေတာ့ အဲဒီ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေတြက ကိုရီးယားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ လာရတာက ကိုရီးယားေတြ ၾကက္ေၾကာ္သိပ္ႀကိဳက္လွလို႔ စားၾကတာခ်ည္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါ ေပမဲ့ ၾကက္ေၾကာ္ဆိုင္ေတြ အမ်ားႀကီး ႐ုတ္တ ရက္ ခ်က္ခ်င္းေပၚလာေတာ့ ကိုရီးယားေတြလဲ ၾကက္ေၾကာ္ အစား မ်ားလာတာေပါ့”

သည္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းလုပ္ခ်င္ရင္ စားေသာက္ဆိုင္သာဖြင့္။ ခင္ဗ်ားမွာ စားေသာက္ဆိုင္ နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အေတြ႕အႀကံဳ ရွိရွိ မရွိရွိ၊ ဘယ္လို ခ်က္ရျပဳတ္ရတယ္ဆိုတာ သိသိ မသိသိလို႔ သူက ရွင္းျပတယ္။

ေရႊတိဂံု ကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ .... သမိုင္း သုေတသန (၁ မွ ၄ စ/ဆံုး)

နိဒါန္း

ေရႊတိဂံု နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အယူအဆ ႏွစ္ခုပဲ ႐ွိတယ္။ အိႏၵိယ မွာ နဲ႔ ျမန္မာ မွာ ဆိုတဲ့ အယူအဆ ႏွစ္ခု။
ဒီႏွစ္ခုမွာ အိႏၵိယ မွာ ဆိုတာ အေထာက္အထား မခိုင္လံုလို႔ မွားတယ္။

၁။ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဩရိသ ျပည္နယ္က ဆံေတာ္႐ွင္ ေစတီ တစ္ဆူဆူ လို႔ သူတို႔ေျပာတဲ့ေနရာက ဘယ္ေစတီ လို႔ သူတို႔လဲံ မျပႏိုင္သလို အဲဒီေဒသက ကလိဂၤတိုင္း၊ အေသာကမင္းႀကီး ေနာက္ပိုင္း မွ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ တဲ့ေနရာ။

ဗုဒၶေခတ္ က ဗုဒၶဘာသာလည္း မျဖစ္ေသး၊ ဗုဒၶေခတ္ သာသနိက ဘာမွမ႐ွိ။ ႐ွိတဲ့ အႂကြင္းအက်န္ က အေသာကေနာက္ပိုင္း။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါမွားတယ္။

ေနာက္ အိႏၵိယ က ဆရာႀကီးႏွစ္ေယာက္ျပတဲ့ ဘလႅိက ဆိုတဲ့ အုတ္ခဲ စာကလည္း အမည္တူ တစ္ခု သာျဖစ္ၿပီး ေရးထားတဲ့ အကၡရာ က ဗုဒၶေခတ္ အကၡရာ မဟုတ္ဘူး။ အေသာထက္ေတာင္ ေနာက္က်တဲ့ ဘီစီ ၂ရာစု အကၡရာ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီ့ ဘလႅိက သည္ ဗုဒၶ ေခတ္က ဘလႅိက မဟုတ္ဘူး။

ေနာက္တစ္ခုက အိႏၵိယ ဘက္မွာ ကုန္သည္ ညီေနာင္ ဆံေတာ္သယ္လာၿပီး ေစတီ တည္ေၾကာင္း ဆံေတာ္ႀကိဳေစတီကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ အျခင္းအရာ ဘာမွ မ႐ွိသလို စာေပ မွတ္တမ္းေတာင္ မ႐ွိဘူး။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ဆံေတာ္ႀကိဴေစတီေတြေရာ၊ စာေပ မွတ္တမ္းေတြေရာ အကုန္က်န္တယ္။

အိႏၵိယဘက္မွာလို႔ ေျပာတဲ့သူေတြက ဒါႀကီးက ကုန္သည္ ညီေနာင္ ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္ေတြနဲ႔ တည္တဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီလို႔ ဘယ္သူမွ အခိုင္အမာ လက္ညိဳး ထိုးမျပႏိုင္ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက ကုန္သည္ ညီေနာင္ ဟာ ဘယ္ၿမိဳ႕က ဆိုတာ သူတို႔ မေျပာႏိုင္ၾကဘူး။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ေရႊတိဂံု ေစတီႀကီးကို လက္ညိဳး ထိုးျပႏိုင္တယ္။ ကြမ္းျခံကုန္းကေန ေကာ့မႉး တြံေတးေရႊဆံေတာ္ အထိ ဆံေတာ္ႀကိဳ ေစတီေတြကို လက္ညိဳးထိုးျပႏိုင္တယ္။ ရန္ကုန္ဘက္ကမ္းမွာလဲ ေရႊတိဂံုေစတီ နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ဗိုလ္တစ္ေထာင္ဘုရား၊ ေရႊဘုန္းပြင့္ ဘုရား၊ အလံျပဘုရား၊ ဆူးေလဘုရား စတဲ့ ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္းေတြ ႐ွိေနတယ္။

အနိႈင္းမဲ့ ဗုဒၶ ရဲ႕ဆံေတာ္နဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ ႐ွိတဲ့ အခင္းအက်င္းႀကီး ႐ွိေနတယ္။ အေထာက္အထား အရ လည္း ဗုဒၶေခတ္ အေထာက္အထား အထိ ေတြ႔ေနရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကုန္သည္ ညီေနာင္သည္ ျမန္မာျပည္သား၊ ေရႊတိဂံု ဘုရားႀကီးသည္ ကုန္သည္ ညီေနာင္ ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္ေတြနဲ႔ တည္ထားတဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီလို႔ အေထာက္အထား သဲလြန္စ ဆက္စပ္ ဘုရား သမိုင္းေတြအရ လက္ခံတယ္။

၂။ ကုန္သည္ ညီေနာင္ နဲ႔ သူတို႔ ပင့္လာတဲ့ ဆံေတာ္႐ွင္ေစတီ (ေရႊတိဂံု) ဘုရားႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဆိုရင္ အဲဒီေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေအာက္ပိုင္းဟာ မြန္ေဒသလား၊ ပ်ဴ ျမန္မာေဒသလား အေထာက္အထားကို ၾကည့္ဖို႔လိုတယ္။

အေထာက္အထားေတြကို ၾကည့္တဲ့အခါ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီေခတ္ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းႀကီးဟာ ပ်ဴ ျမန္မာေဒသ။ တဖုသ ဘလႅိက တို႔ေခတ္က ျမန္မာႏိုင္ငံထဲကို မြန္ေတြ မေရာက္ေသးဘူး။ ေျပာရရင္ သမိုင္း ပညာက လက္ခံတဲ့ ဗုဒၶေခတ္ ဘီစီ ၆ ရာစု၊ အေသာကေခတ္ ဘီစီ ၃ ရာစု မြန္သမိုင္း ဆိုတာ လံုးဝ မ႐ွိေသးဘူး။ လုပ္ျကံ ထားတဲ့ ပါးစပ္ ရာဇဝင္ေတြ၊ ပံုျပင္ေတြပဲ ႐ွိတယ္။

အံ့ဩစရာေကာင္းတာ အဲဒီလုပ္ၾကံထားတဲ့ ပါးစပ္ရာဇဝင္ ေတြ ပံုျပင္ေတြဟာ ကိုလိုနီေခတ္မွ ႐ုပ္လံုးႂကြ ပံုေဖၚထားတာေတြ ျဖစ္ေနတယ္။  ကိုလိုနီေခတ္ ကာလ အဂၤလိပ္ေတြဟာ သူတို႔ ကိုလိုနီ ယႏၱယားႀကီး လည္ပတ္ေရးအတြက္ ေသဆိုေသ ႐ွင္ဆို႐ွင္ အႂကြင္းမဲ့ တပည့္ အျဖစ္ ေအာက္ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မြန္ ကိုေမြးၿပီး သမိုင္း အတုေတြေရးေပး ဇာတ္နာတာေတြ ေျမႇာက္ထိုး ပင့္ေကာ္ေတြ ဖန္တီးေပးခဲ့တယ္။

ေရႊတိဂံုဘုရား ကို ဘယ္သူ တည္သလဲ သိခ်င္ရင္ သမိုင္း ပညာအရ ေရႊတိဂံု ဘုရား တည္႐ွိရာ ေဒသႀကီး တစ္ဝိုက္ ဘာ အေထာက္အထားေတြ ႐ွိသလဲ ႐ွာေဖြရတယ္။ ပံုျပင္ေတြ ေျပာလို႔ မရဘူး။ မြန္ အေထာက္ အထားေတြ ထြက္လာရင္ မြန္ေပါ့။ မြန္ အေထာက္အထား မထြက္ပဲ ပ်ဴျမန္မာ အေထာက္အထားေတြ ထြက္လာရင္ အေထာက္အထားအရ ပ်ဴျမန္မာ လို႔ပဲ ေျပာရမယ္။

သီတဂူ ဆရာေတာ္ႀကီးက စာဖတ္တယ္။ စာဖတ္ေတာ့ ကုန္သည္ညီေနာင္ ေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ မြန္ မ႐ွိဘူးဆိုတာ သိတယ္။ ပ်ဴ  အေထာက္အထားေတြ ထြက္မွန္း ဆရာေတာ္ႀကီး သိတယ္။ ပ်ဴဟာ ဗမာ ဆိုတာ လည္း ဆရာေတာ္ႀကီး သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုန္သည္ ညီေနာင္ကို ဗမာ လို႔ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေျပာတာ။ ဒီေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရား ကို ပ်ဴ   ဗမာ တို႔ တည္သည္ ေပါ့ဗ်ာ။

တဖုႆ      ဘလႅိက  တို႔သည္ ပ်ဴ   ဗမာမ်ား ျဖစ္သည္ ဆိုတာ အေထာက္အထား နဲ႔ ေရးပါမယ္။
တစ္နည္း အားျဖင့္ ေရႊတိဂံု တဖုႆ       ဘလႅိက တို႔ ေဒသ မွ ထြက္႐ွိသည့္ ပ်ဴ ျမန္မာ အေထာက္ အထားမ်ား ကို ဆက္လက္တင္ျပပါမယ္။

ေရႊတိဂံု ကို ဘယ္သူေတြ တည္သလဲ သမိုင္း သုေတသန (၂)
*********************************************
ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ ဘယ္ၿမိဳ႕ကလဲ
***************************
တဖႆု        နဲ႔ ဘလႅိက ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ဟာ အိႏၵိယဘက္က ဆိုတာ ဘာ အေထာက္အထားမွ မခိုင္ လံု မွားယြင္းေနတာမို႔ ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘယ္ အရပ္ေဒသကလဲ ဆိုတာ ပိဋကတ္ေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဘုရားသမိုင္း ေ႐ွးမွတ္တမ္းမ်ားမွာ ပါတာ ကို ဦးစြာေဖၚျပၿပီး ယင္းေဒသမွာ ဘာ လူမ်ိဳး ဓေလ့၊ ဘာ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ထြန္းကားခဲ့သလဲ ဆိုတဲ့ အေထာက္ အထားအထား မ်ားကို တင္ျပပါ့မယ္။

(ဒီေနရာမွာ ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ႀကိဳတင္ေျပာလို႔ရတာက ယင္းေဒသမွာ အေနာ္ရထာ မတိုင္မီေခတ္၊ ဘီစီေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ေတြဟာ ပ်ဴ ျမန္မာ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့အေထာက္အထား သာ ထြက္႐ွိၿပီ ေ႐ွးေဟာင္း မြန္ အေထာက္အထား ဘာတစ္ခုမွ မ႐ွိပါ။)

သဂၤါယနာတင္ ဘုရားေဟာ ပိဋကတ္သံုးပံု လာ ဝိနည္း မဟာဝါ ပါဠိေတာ္မွာ
" တဖုႆ      ဘလႅိကာ ေဒြ ဝါဏိဇၨာ ဥကၠလာတံ ပေဒသံ.......... " လို႔ ပါ႐ွိတာေၾကာင့္ တည့္ ဘာသာျပန္ ရ ရင္ေတာ့ ဥကၠလာပ တိုင္းက ကုန္သြယ္ လာတဲ့ ကုန္သည္ ညီေနာင္ႏွစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဥကၠလာပ တိုင္းသားေတြပါ။

ပါဠိ အမည္နဲ႔ တိုင္းေတြဟာ အိႏၵိယထဲမွာတင္ မက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း အမည္ တူေတြ ႐ွိပါတယ္။
အထက္အညာမွာ ဆိုရင္ သုနာပရႏၱတိုင္း၊ တမၸဒီပ တိုင္း၊ ေအာက္ျမန္မာျပည္မွာဆို သုဝဏၰဘူမိ တိုင္း၊ ဥကၠလာပ တိုင္း စသျဖင့္ ေပါ့။

ပါဠိေတာ္က ဥကၠလာပတိုင္း လို႔ ေျပာတာကို အဲဒီ့ တိုင္းရဲ႕ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ၿမိဳ႕ ဆိုတာကို အ႒ကထာက ဖြင့္ဆို ႐ွင္းျပထားတယ္။

ဧက အဂုၤတၱိဳရ္ ဧတဒဂၢဝဂ္ အဖြင့္ အ႒ကထာမွာ (ဥကၠလာပ တိုင္းႀကီးထဲက) အသိတဥၨန ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုတယ္။ (အံ၊ ၁၊ ႒၊ ၂၉၄၊ ၅။)
ေထရာ အ႒ကထာ မွာ (ဥကၠလာပတိုင္းႀကီးထဲက) ေပါကၡရ ဝတီၿမိဳ႕ လို႔ ဖြင့္ဆို ႐ွင္းျပထားတယ္။
(ေထရာဂါထာ အ႒ကထာ ၁၊ ၅၉)

ဒါေတြက ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာမ်ား က ညႊန္ျပတဲ့ ကုန္သည္ ညီေနာင္ တို႔ရဲ႕ ေနရာ။
အဲဒီေနရာဟာ ယခုေခတ္ ဘယ္ေနရာလဲ။ ဒါကို စာေပ မွတ္တမ္းျဖစ္တဲ့ ဘုရားေစတီ ပုထိုး မ်ားရဲ႕ သမိုင္း မွတ္တမ္း မ်ားက ဘယ္လို ဆိုသလဲ ၾကည့္ရေအာင္။

၁။ ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊလွံေတာင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ အရိယာဝံသ အာဒိစၥရံသီ ရဲ႕ ေရႊတိဂံု သမိုင္း မူေဟာင္း နဲ႔ မူသစ္က်ယ္ စာအုပ္မွာ................

- သိဂုၤတၱရ ကုန္းေတာ္ (ယခု ေရႊတိဂံု ေစတီ ႐ွိသည့္ကုန္း) ကို ၿမိဳ႕ေလးၿမိဳ႕ ေခ်ာင္း ေလးေခ်ာင္း တို႔က ပတ္ လည္ ဝန္းရံေနတယ္။

အဲဒါ ကေတာ့ ..........
က။ ေရႊတိဂံု ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္ ရမၼာဝတီၿမိဳ႕၊ ဒီတို႔ သရက္ေခ်ာင္း
ခ။ အေနာက္အရပ္ အသိတဥၨနၿမိဳ႕၊ အသိစႏၵနေခ်ာင္း
ဂ။ ေတာင္အရပ္ ဓညဝတီ (ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕) ဗုဇြန္ဒီေခ်ာင္း
(ဓညဝတီဆိုတာ ရခိုင္ မွ ဓညဝတီ မဟုတ္ပါ။ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ သမိုင္းအရ ေပါကၡရဝတီ ၏ အမည္ကြဲ တစ္ခုသာ)
ဃ။ ေျမာက္အရပ္ကား ဥကၠလာပၿမိဳ႕၊ သုဝဏၰနဒီေခ်ာင္း (ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္း ဟု ယူဆ)

၂။ ပုဇြန္ေတာင္ ဘုရားျဖဴေက်ာင္းတိုက္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱ နရိႏၵာဘိဝံသ ရဲ႕ ဆံေတာ္႐ွင္ က်ိဳက္ကမာစိန္ ဘုရား သမိုင္း စာအုပ္မွာ ဝန္ႀကီး ပေဒသရာဇာ ရဲ႕ စာအရ ေရႊတိဂံု ဘုရား ဝန္းက်င္မွာ.......
က။ အေ႐ွ႕အရပ္ ဓမၼပူရၿမိဳ႕
ခ။ အေနာက္အရပ္ ဝိဇယာပူရၿမိဳ႕
ဂ။ ေတာင္အရပ္ ဓညပူရၿမိဳ႕ (ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕)
ဃ။ ေျမာက္အရပ္ ဥကၠလာပၿမိဳ႕

၃။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကြၽန္ဘဝေရာက္ၿပီးမွ ေရးတဲ့ ဦးေရႊေနာ္ က သူ႔ရဲ႕ မြန္ ရာဇဝင္ ၊ ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္း ခ်ဳပ္ မွာ ေ႐ွးျမန္မာစာေဟာင္း မြန္ စာေဟာင္းေတြက အညီအၫြတ္ေရးတာကို သူထုတ္ယူ ေဖၚျပတာျဖစ္လို႔ ဝန္ခံထားတဲ့ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ ရဲ႕ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာက ၿမိဳ႕ေတြ ျမစ္ေတြ ကေတာ့.....
က။ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္က အသိတဥၥနၿမိဳ႕၊ အသိတဥၥန ျမစ္
ခ။ အေနာက္အရပ္က ရမၼာနာဂရၿမိဳ႕၊ ရမၼာနာဂရၿမစ္ ၊
ဂ။ ေတာင္အရပ္က ေပါကၡကဝတီ ၿမိဳ႕၊ ေပါကၡကဝတီ ျမစ္
ဃ။ ေျမာက္အရပ္က တရိဟကုမၻ (ႀတိကုမၺ) (ဥကၠလာပ) ၿမိဳ႕၊ တရိဟကုမၻ ျမစ္
တို႔ ဝန္းရံလ်က္ ႐ွိပါတယ္တဲ့။

အဲဒီ စာအုပ္ကို ျပဳစုသူရဲ႕ ယူဆခ်က္က.....
က။ အေ႐ွ႕ အရပ္က အသိတဥၨန ဆိုတာ သံလ်င္ၿမိဳ႕၊ ေဒါပံုျမစ္
ခ။ အေနာက္အရပ္က ရမၼာနာဂရ သည္ ဝါးတစ္ရာၿမိဳ႕၊ ဝါးတစ္ရာျမစ္
ဂ။ ေတာင္အရပ္က ေပါကၡကဝတီ သည္ ကြမ္းေဒး (တြံေတး)ၿမိဳ႕၊ ကြမ္းေဒျမစ္
ဃ။ ေျမာက္အရပ္က တရိဟကုမၻ ၿမိဳ႕သည္ ေသာင္းလင္းၿမိဳ႕၊ ငမိုးရိပ္ျမစ္
လို႔ ယူဆ ထားပါတယ္။

ဒီ မူကြဲေတြကို တိုက္ဆိုင္လိုက္ရင္ ေရႊတိဂံု ဘုရားရဲ႕ အေ႐ွ႕ အရပ္ နဲ႔ အေနာက္အရပ္ က ၿမိဳ႕ေတြသာ ကြဲ ၿပား ေပမယ့္ ေတာင္အရပ္ ေပါကၡကဝတီ ၿမိဳ႕နဲ႔ ေျမာက္အရပ္ ဥကၠလာပ ၿမိဳ႕ ဆိုတာေတြဟာ ညီၫြတ္လ်က္ ႐ွိပါတယ္။

ကုန္သည္ ညီေနာင္ တို႔သည္ အသိတဥၨန မွလား ေပါကၡရဝတီ မွလား
************************************************

၁။ ကုန္သည္ ညီေနာင္ကို ဧက အဂုၤတၱိဳရ္ ဧတဒဂၢဝဂ္ အဖြင့္ အ႒ကထာက အသိတဥၨန ၿမိဳ႕လို႔ ဆိုတယ္။
ဘုရား သမိုင္း ေ႐ွးမွတ္တမ္းေတြ အရ အသိတဥၨန သည္ အခ်ိဳ႕ မွတ္တမ္းေတြမွာပါၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ မပါ။
ပါတဲ့ ေနရာကလဲ မတူညီျဖစ္ေနပါတယ္။

ေက်ာက္ဆည္ၿမိဳ႕၊ ေရႊလွံေတာင္ေက်ာင္း ဆရာေတာ္ ရဲ႕ စာမွာ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေနာက္အရပ္ မွာလို႔ ေဖၚျပထားတယ္။ (ယခုေခတ္ ဝါးတစ္ရာ ၿမိဳ႕ကုန္းရြာ တစ္ဝိုက္။)

ဦးေရႊေနာ္ ရဲ႕ စာမွာ အသိတဥၨန ၿမိဳ႕ကို ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕ဘက္ ယခုေခတ္ သံလ်င္ၿမိဳ႕။
အေ႐ွ႕အေနာက္ ကြဲျပားေနပါတယ္။

ေျမျပင္ ကြင္းဆင္းေလ့လာတဲ့ အခါ ကုန္းေတာ္ရဲ႕ အေ႐ွ႕အရပ္ သံလ်င္ ပါဒၿမိဳ႕ေဟာင္း မွာေရာ အေနာက္ အရပ္ ဝါးတစ္ရာ ၿမိဳ႕ကုန္းရြာ တစ္ဝိုက္ မွာေရာ ကုန္သည္ ညီေနာင္ ဆံေတာ္ပင့္ လာတဲ့ သဲလြန္စ၊ ဆံေတာ္ၾကိဳေစတီမ်ားကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္း မေတြ႔ရပါဘူး။

(ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ ေျပာခ်င္တာက သံလ်င္ က ပါဒ ပ်ဴ ၿမိဳ႕ေဟာင္းႀကီး ကလည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ေခတ္ၿပိဳင္ အေထာက္အထား မ်ားစြာ နဲ႔ ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း တစ္ခုသာျဖစ္ပါတယ္။
ပါဒ ပ်ဴၿမိဳ႕ေဟာင္း အေၾကာင္းကို ေနာက္မွ သီးသန္႔ ေရးသားပါဦးမယ္။)

၂။ ဒုတိယ အခ်က္ ေထရာဂါထာ အ႒ကထာ ကေျပာတဲ့ ကုန္သည္ ညီေနာင္တို႔ဟာ ေပါကၡရဝတီၿမိဳ႕မွ ဆိုတာကေတာ့ ဘုရားသမိုင္း မွတ္တမ္းေဟာင္း အေစာင္ေစာင္ တို႔နဲ႔ ညီၫြတ္ပါတယ္။ ကြမ္းျခံကုန္း၊ ေကာ့မႉး မွသည္ တြံေတးေရႊဆံေတာ္ အထိ ဆံေတာ္ႀကိဳ ေစတီမ်ား၊ ဆက္စပ္ ဘုရားသမိုင္း မ်ားစြာ ႐ွိေနပါတယ္။

တြံေတးေရႊဆံေတာ္ ဘုရားသမိုင္းအရ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ယင္းေဒသမွ ေဒသခံတို႔ ရင္ထဲတြင္ စြဲေနသည့္ သမိုင္း Myth မ်ား အရလည္း တဖုႆ         ဘလႅိက ကုန္သည္ ညီေနာင္ ႏွင့္ ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕သည္ ယေန႔ တြံေတး နယ္ထဲမွာလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္တယ္။ မြန္၊ ျမန္မာ ပညာ႐ွင္ အမ်ားလည္း သေဘာတူ လက္ခံ ထားပါတယ္။

တြံေတးၿမိဳ႕၊ ေစ်းႀကီးကုန္းရပ္ နိေျဂာဓာရံုေက်ာင္း (လယ္တီ ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ တပည့္အရင္း၊ တြံေတးၿမိဳ႕ သုဓမၼာ ဂိုဏ္းႀကီး၏ ဂိုဏ္းေထာက္ ဆရာေတာ္) လယ္တီ ဦးပေညာဘာသ ရဲ႕ တြံေတးေရႊ ဆံေတာ္ ေစတီႀကီး သမိုင္း အဖြင့္ နိဒါန္း ပါ အခ်က္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေဖၚျပခ်င္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ေပါကၡရဝတီ ၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ ရဲ႕ ေတာင္စူးစူး မွာ မ႐ွိပဲ အေနာက္ေတာင္ ဘက္မွာ ႐ွိေၾကာင္း၊ ယခုေခတ္ တြံေတး၊ ေကာ့မႉး၊ ကြမ္းျခံကုန္း အာလံုးကို ျခံဳ၍ ေပါကၡရ ဝတီနယ္၊ ေရႊတိဂံု ကုန္းေတာ္ ၏ ေတာင္ဘက္ ဟု ျခံဳ၍ေခၚေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ကုန္းေတာ္ ၏ ေတာင္ႏွင့္ အေနာက္ ဆက္စပ္သည့္ ေနရာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေပါကၡရဝတီ ကို ဓညဝတီ ဟုလည္းေၾကာင္း၊ နန္းေတာ္ကုန္း၊ သုဝဏၰ သူေဌးႀကီး၏ သူေဌးကုန္း၊ ခပင္းၿမိဳ႕ေဟာင္းတို႔ ယခုတိုင္ ႐ွိေၾကာင္း ေဖၚျပထား ပါတယ္။

သုဂတိ ဘုံ သုိ႔ ဘဝ ကူးနည္း

ေသနည္း

***********

မည္သူ မဆုိ တစ္ေန႔ မုခ် ေသရမည္ ။ ေနတတ္ဖုိ႔ လိုသလို ေသတတ္ဖုိ႔လည္း အေရးၾကီးေပသည္ ။

ေသ တတ္ေအာင္ ၾကဳိတင္ ျပင္ဆင္ ထားဖုိ႔ လိုသည္ ။ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈ ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားမ်ား ေသခါ နီး စိတ္ထား မတတ္လို႔ ဘဝကူး မေကာင္းသူေတြ မ်ားလွ၏ ။ ေသပုံ ေသနည္း မတတ္လို႔ ျပိတၱာ ျဖစ္၊ တိရ စၦာန္ ျဖစ္ ၊ ငရဲ က်သူေတြ အမ်ား အျပား ရွိ၏ ။

မည္သူ မဆုိ သတၱဝါ တုိ႔ မည္သည္ ေရနစ္တဲ႔ သူဟာ အားကုိး တၾကီး ေတြ႕ ရာဆြဲယူ တတ္သလို ေသခါ နီး တဲ႔ အခါ စြဲမိ စြဲရာ စြဲတတ္ၾကသည္ ။ မခြဲနုိင္ မခြာ ရက္ တပ္မက္ စြဲလမ္းေနတတ္ၾက သည္ ။ သံေယာဇဥ္ ေတြကုိ ၾကဳိတင္ ျဖတ္ထားဖုိ႔ လိုသည္ ။

ခင္ပြန္း၊ ဇနီး ၊ သမီး ၊ သား ၊ ေဆြမ်ဳိး ညာတကာ ဆုိသည္ မွာ ဒီ ဘဝ တြင္ ခဏ လာျပီး ဆုံဆည္း ၾက ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ကံ စီမံရာ အတုိင္း သူ႔ လမ္းသူ သြားၾကမွာ ျဖစ္သည္ ။ တုိက္တာ ၊ အိမ္ရာ ၊ စည္းစိမ္ ေဆာင္ အေရာင္ေတြ ၊ ရာထူး ေတြ လည္း ေသလွ်င္ ဘာမွ် ပါသြားမွာ မဟုတ္ဘူး ။ တြယ္တာဖုိ႔ မလုိဘူး ။ စိတ္ကုိ ရွင္းရွင္းထား အားလုံး သံေယာဇဥ္ ျဖတ္ထား ရမည္ ။

ေသခါ နီးမွာ ကပ္ျပီး ျပဳတဲ႔ ေကာင္း မႈ ကံ သည္ ေသျပီး ေနာက္တစ္ ဘဝ အတြက္ အက်ဳိးေပး သျဖင္႔ ဘဝကူး အတြက္ အလြန္ အေရးၾကီး သည္ ။ ေသခါ နီး ကာလ ဆုိတာ ကုိယ္အား နွုတ္အား ေတြ ေလ်ာ႔ ပါး ေနတဲ႔ အတြက္ ကာယကံ မႈ ၊ ဝစီကံ မႈ ထက္ မေနာကံ ကုိသာ အမ်ားဆုံး လုပ္နုိင္ခြင္႔ ရွိေတာ႔ သည္ကုိ သတိ ျပဳရမည္ ။ မေနာကံ အလုပ္ ၊ စိတ္ထဲက နွလုံး သြင္း ဆင္ျခင္မႈ ကုိ သာ အမ်ားဆုံး အားထား မွီခုိရေပလိမ္႔မည္ ။ ေသခါ နီး ဆုိတာ မ်ားမ်ား မလုပ္နုိင္ေတာ႔ ဘူး ။ လုပ္သေလာက္ဟာကေလး တိတိ က်က် မိမိ ရရ ရွိဖုိ႔ အေရး ၾကီးေပသည္ ။

ဒီဘဝမွာ မေသခင္ ဘယ္ အရာကုိ ဘယ္တရားကုိ အာရုံျပဳျပီး ပုိင္ပုိင္နုိင္နုိင္ၾကီး ဆြဲကုိင္ျပီး ဘယ္လို ဘဝ ကူးမယ္ဆုိတဲ႔ အခ်က္ကုိ ၾကဳိတင္ေရြးခ်ယ္ သတ္မွတ္ ထားရမည္ ။ ဘယ္ပုံ ဝိညာဥ္ ခ်ဳပ္ေစရမယ္ ဆို တဲ႔ အထိ ဘဝ နိဂုံး ခ်ဳပ္မယ္႔ ပုံစံကုိ တိတိက်က် ေရးဆြဲ ထားရမည္ ။ ဘယ္ အသက္ အရြယ္မွာ ၊ ဘယ္ အနာ ေရာဂါ နွင္႔ ဘယ္ေန႔ ဘယ္ အခ်ိန္ ၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေသရမည္ ဆုိတာ ဘယ္သူမွ ၾကဳိ တင္ မသိ နုိင္တဲ႔ အတြက္ ေသနည္းကုိ ၾကဳိတင္ ေလ႔က်င္႔ ထားဖုိ႔ လိုသည္ ။

ညစဥ္ အိပ္ယာ ဝင္တုိင္း တစ္ကယ္ေသခါ နီး အခ်ိန္လို႕ သေဘာထား ျပီး အစမ္းေလ႔က်င္႔ ထားဖုိ႔ လိုသည္ ။ အေလ႔ အထ ျဖစ္ေအာင္ ၊ ခုိင္မာ ေအာင္ မၾကာ ခဏ အာရုံျပဳ ေလ႔က်င္႔ ထားရမည္ ။ မိမိ စိတ္ အာရုံတြင္ နွစ္သက္ ၾကည္လင္ မႈရွိတဲ႔ နည္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ကုိ ထပ္ကာ ထပ္ကာ မီးထုိး ေပးေနရမည္ ။ တစ္ဖန္ တစ္လဲလဲ ေလ႔က်င္႔ေနရမည္ ။ ေသနည္း ငါးမ်ဳိး အနက္ ၾကိဳက္ နွစ္သက္ရာ တစ္မ်ဳိး ကုိ ေရြးခ်ယ္ျပီး ေသမင္းကုိ မေၾကာက္ မရြံ ရင္ဆုိင္ နုိင္ေအာင္ အသင္႔ ျပင္ထား ရမည္ ။

ေသနည္း ငါးမ်ဳိး
****************

၁။ သရဏဂုံ နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။

၂။ ဒါန နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။

၃။ သီလ နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။

၄။ သမထ နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။

၅။ ဝိပႆနာ နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။

သရဏဂုံ နွင္႔ ဘဝ ကူး နည္း ။


သရဏဂုံ တည္ေဆာက္ ျပီး မက်ဳိး မေပါက္ ေအာင္ ေစာင္႔ထိန္းပါ ။
ဘာ လုပ္လုပ္ သရဏဂုံ ရြတ္ဆုိျပီး မွ လုပ္ပါ ။
အေလ႔ အထ ျဖစ္ေနေအာင္ သရဏဂုံ နွလုံး သြင္းျပီးဂုံ သရဏ နွင္႔ ေနသြားပါ ။

ခဲပတ္ (Aluminium foil) အကင္ေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္

ခဲပတ္ ငါးကင္ စသျဖင့္ျမန္မာျပည္မွာ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ Aluminium Foil (အလူမီနီယံ စကၠဴခ်ပ္) ပတ္ၿပီး
အကင္ဆိုင္ေတြက အစားအစာေတြကို စားသံုးသူေတြဟာ ဦးေႏွာက္နဲ႔ အာ႐ုံေၾကာဆိုင္ရာ နာတာ႐ွည္ေရာဂါေတြ ခံစားရႏိုင္ေၾကာင္း က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ သုေတသန ဆရာဝန္ေတြက သတိေပးလိုက္ပါတယ္။

အလူမီနီယံ စကၠဴခ်ပ္ေတြ ပတ္ၿပီး ထုပ္ပိုးထားတဲ့ ခဲပတ္ အကင္စားသံုးသူေတြဟာ အယ္ဇိုင္းမား ကဲ့သို႔ေရာဂါေတြသာမက စိတ္ဓာတ္ က်ဆင္းျခင္း ၊မွတ္ဉာဏ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းျခင္း ခႏၶာကိုယ္ ဟန္ခ်က္ မထိန္းႏိုင္ျခင္း၊ ကိုယ္ခႏၶာ ထိန္းခ်ဳပ္ ႏိုင္စြမ္း က်ဆင္းမႈေၾကာင့္ ဆီး ဝမ္း ထြက္က်ျခင္း စတဲ့ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ကိုျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ေၾကာင္း သိရပါတယ္ဗ်ာ။

Doctors Are Warning: If You Use Aluminum Foil, Stop It Right Now And This is The Reason Why

JAN 11, 2017by ADMINin HEALTH

We all use aluminum foil in the kitchen, for cooking, and wrapping, and we often use it to treat some common ailments. Yet, a recent study has found that there are some important things we do not know about this kitchen staple.

First of all, aluminum is a neurotoxic heavy metal that has severe side-effects on the function of the brain and has even been associated with Alzheimer’s disease.

According to medical experts, the exposure to this heavy metal might cause long- lasting adverse effects, including mental decline, and loss of balance, memory, coordination, and bodily control.

This study has found that cooking with aluminum foil affects the bones, as aluminum builds up inside the bones and takes the space of calcium, reducing its levels.

Moreover, researchers have related cooking with aluminum foil with pulmonary fibrosis and other respiratory issues as a result of the inhalation of aluminum particles. The same effects are achieved in the case of grilling with aluminum.

Numerous people are still unaware of the fact that when aluminum foil is exposed to high temperatures, it emits parts of the metal into the food, and the heavy metal might leech in it.

Dr. Essam Zubaidy, a chemical engineering researcher at the American University of Sharjah, has evaluated the effects of aluminum on cooking and found that a meal cooked in aluminum foil can include up to 400mg of aluminum.

Ref>Jewsnews.co.il

ခေမာက္ေရာင္းသမား ပုံျပင္

တစ္ခါတုန္းက
ခေမာက္ေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ
သူ႕အိမ္ကထြက္ၿပီး
ေစ်းကိုသြားေရာင္းတယ္….။

ခေမာက္ေတြကို ျခင္းႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာ
ထည့္ၿပီး အလယ္က၀ါးလံုးနဲ႕
လွ်ိဳၿပီးထမ္းလာတယ္…။

ေနပူလို႕ ခေမာက္တစ္လံုးကို
သူေဆာင္းထားတယ္…။

လမ္းတစ္၀က္မွာေညာင္ပင္ႀကီး
တစ္ပင္ေအာက္သူေရာက္လာတယ္…။

ျခင္းေတာင္းႀကီးႏွစ္ေတာင္းကို
ေနပူထဲမွာ ထမ္းလာရေတာ့
သူအလြန္ေမာေနၿပီ…။

ေညာင္ပင္ႀကီးရဲ႕ အရိပ္ေအာက္
ေရာက္ေတာ့ေအးျမသြားတယ္..
ေခတၱထိုင္နားခ်င္စိတ္ေပါက္သြားတယ္…။

ျခင္းေတာင္းႀကီးကို ပစ္ခ်ၿပီး
ေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီနားလိုက္တယ္…။

ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူရင္း
သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။

အိပ္ယာက ႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့..
သူ႕ျခင္းေတာင္းထဲမွာခေမာက္ေတြ
တစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..။

သူ႕ရင္ဘတ္မွာကပ္္ထားတဲ့
သူ႕ခေမာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္…။

ခေမာက္္ေတြဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲ
လိုက္ရွာေတာ့ ေညာင္ပင္ေပၚက
ေမ်ာက္တစ္အုပ္ရဲ႕ေခါင္းေတြေပၚ
ေရာက္ကုန္တယ္…။

အဲဒီခေမာက္ေတြ သူျပန္ရေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး
အႀကံထုတ္တယ္…။

သူကအားတဲ့အခ်ိန္မွာ
အၿမဲစာဖတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့
ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအး
ထားၿပီး စဥ္းစားေျဖရွင္းတတ္တယ္…။

နာရီ၀က္ေလာက္စဥ္းစားၿပီး
သူအႀကံရသြားတယ္…။

သူ႕လက္ထဲက ခေမာက္ကို
ေခါင္းေပၚမွာ ျပန္ေဆာင္းၿပီး
ေမ်ာက္ေတြျမင္သာတဲ့ေနရာကို
ထြက္လိုက္တယ္…။

ေမ်ာက္ေတြျမင္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့မွ
ခေမာက္ကိုခၽြတ္ၿပီးေခါင္းကုတ္ျပတယ္…။

ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူ႕ကို အတုခိုးၿပီး
ဦးထုပ္ခၽြတ္ေခါင္းကုတ္ၾကတယ္…။

ဒါနဲ႕ပူလြန္းလို႕ခေမာက္ေတာင္
မကိုင္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕
သူက ခေမာက္ကိုေျမႀကီးေပၚကို
ပစ္ခ်လိုက္တယ္…။

ေမ်ာလြင့္သြားတဲ့ " ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း "

"ေတာ္ထက္" တဲ့ လူတစ္ေယာက္က
" ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း " ကို
ေရထဲ လႊတ္ခ် စြန္႔ပစ္ခဲ့တယ္။

"ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း" ဟာ
ကူးရင္း ခတ္ရင္း ကၽြန္းငယ္ေလး
တစ္ခုေပၚ ေရာက္လာခဲ့တယ္။

"ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း" ဟာ
သဲေသာင္ျပင္မွာ အနားယူရင္း
တစ္ေယာက္ေယာက္ လာရင္
အကူအညီေတာင္းဖို႔ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့ အေဝးကေန
သီခ်င္းသံ တစ္သံ လြင့္လာတာကို
သူၾကားလိုက္မိတယ္။

သူ ခ်က္ခ်င္းထရပ္ၿပီး
အသံလာရာဆီၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေလွငယ္ေလး တစ္စီး သူ႔ဘက္ကို
ဦးတည္ၿပီး ေလွာ္ခတ္လာတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။

ေလွရဲ႕အလံေပၚမွာ"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း"လို႔
ေရးထားတာကို ေတြ႔ေတာ့
"ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း " က
လွမ္းေအာ္တယ္။

"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေရ... ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေရ..
ငါ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါ။ ငါ့ကို ေလွႀကံဳ စီးခြင့္ျပဳပါ"

"ရိုးေျဖာင့္ျခင္း" အကူ အညီေတာင္းတာကို
"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း"ကၾကားေတာ့ ရယ္ၿပီး ...

"ဟား.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊
ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္း ရွိရင္
ငါဘယ္ေပ်ာ္ေတာ့မလဲ။ ဒီေလာကမွာ
ၾကည့္စမ္း.. အမွန္တရားေတြေျပာလို႔
မေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး။
ေဆာရီးပဲ.. နင့္ကိုငါ မကယ္ႏိုင္ဘူး"

ေျပာေျပာ ဆိုဆို
"ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း" ထြက္သြားခဲ့တယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ထြက္သြားေတာ့
"ေနရာ" ဆိုသူေရာက္လာျပန္တယ္။
ေနရာကိုေတြ႔ေတာ့ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက

"ေနရာ.. ေနရာ.. ငါ ရိုးေျဖာင့္ျခင္းပါ။
ငါ့ကို နင့္ေလွနဲ႔ အတူ ကမ္းကပ္ခြင့္ေပးပါ"
လို႔ေတာင္းဆိုျပန္တယ္။

ေနရာက ေလွကို အေဝးႀကီးေလွာ္သြားၿပီး...
"မျဖစ္ဘူး.. မျဖစ္ဘူး.. နင့္ကို
ငါ့ေလွေပၚ မတင္ႏိုင္ဘူး။ အခုလို ငါ့ေနရာရဖို႔
မလြယ္ခဲ့ဘူး။ နင့္ကိုသာေခၚသြားရင္
ငါ့ေနရာေတာင္ ငါထိန္းထားႏိုင္မွာ
မဟုတ္ဘူး" လို႔ဆိုခဲ့တယ္။

ရိုးေျဖာင့္ျခင္းဟာ စိတ္ပ်က္ လက္ပ်က္နဲ႔
ေနရာရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို ေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။

သူ႔ရဲ႕အၾကည့္မွာလည္း နားမလည္မႈ၊
ေတြေဝမႈေတြ ေရာယွက္ေနခဲ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သူဆက္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

တစ္ေအာင့္ၾကာေတာ့
စည္းခ်က္မညီတဲ့ အသံနဲ႔အတူ
"ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း" ေရာက္လာခဲ့တယ္။
ရိုးေျဖာင့္ျခင္းက ဝမ္းသာအားရ ေခၚတယ္။

"ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းေရ.. ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း..
နင့္ေလွနဲ႔အတူ ငါလိုက္ခဲ့လို႔ရမလား"

"မင္း ဘယ္သူလဲ။ မင္းက ငါတို႔အတြက္
ဘယ္ေလာက္ အက်ဳိးအျမတ္ေပးႏိုင္မွာလဲ"
လုိ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းက ျပန္ေမးတယ္။

သူ မေကာင္းလည္း ကိုယ္ေကာင္းပါ

❖ ျမတ္စြာဘုရားက . . . ေလာကမွာတဲ့ ....

❖ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြက . . .
ကိုယ့္အေပၚမွာ ပတ္ဝန္းက်င္က ေကာင္းလို႔  ကိုယ္ကေကာင္းေနတာ ။
ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြက ေတာ္ေနလို႔ ေကာင္းေနတဲ့  သူေတာ္ေကာင္း ျဖစ္ေနရတာ။

❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ . . .
ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္က သိပ္ေကာင္းတယ္ေလ။
ပတ္ဝန္းက်င္က ကိုယ့့္ အလိုအတိုင္းျပည့္ေနေတာ့  သေဘာေကာင္းလိုက္တာ။
ပတ္ဝန္းက်င္ အဆိုးနဲ႔ ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ . . သေဘာေကာင္းသလား၊ မေကာင္းဘူးလား?
ဆိုတာကို ဆံုးျဖတ္ၾကည့္ရမယ္။

❖ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း . . .
တစ္စံုတစ္ခုရၿပီးေတာ့ ဦးစားေပးခံေနရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာလည္းရိွေသးတယ္။
ဦးစားေပးခံရလို႔ သေဘာေကာင္းေနတာမ်ိဳးဟာလည္း ရိွတတ္ပါတယ္။

❖ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ တစ္ကယ္သေဘာေကာင္းတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။
ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းေနတာေၾကာင့့္ဆိုရင္ တစ္ကယ္ ယဥ္ေက်းတဲ့ ပုဂိၢဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
" နိဝါတ" ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မဆိုးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
" ဥပသႏ ၱ" စိတ္ႏွလံုးၿငိမ္းေအးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ 

❖ ငါဟာ တစ္ကယ္ သေဘာေကာင္းတဲ့သူလား ?
ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းလို႔ ေကာင္းတာ၊ စိတ္မဆိုးတတ္တာလား ?
စိတ္ဆိုးစရာမရိွလို႔ စိတ္မဆိုးတာလား ?
စိတ္ဆိုးစရာေတြ႔ရင္ စိတ္ဆိုးမွာပါလား ?

အဆင့္ အတန္း မရွိသူမ်ား၏ လကၡဏာ

၁။ စကားကို လိမ္ညာ ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၂။ လိုတစ္မ်ဳိး မလိုတစ္မ်ဳိး ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၃။ အခုတစ္မ်ဳိး ေနာက္တစ္မ်ဳိး ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၄။ ကိုယ့္တစ္ဖက္ထဲ ၾကည့္၍ ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၅။ ျငင္းခုံ၍ အမွားမ်ားကို ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၆။ မရွိဘဲ ၾကြား၀ါ၍ ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၇။ ရိုင္းစိုင္းစြာ ဆဲဆို ေျပာတတ္ျခင္း .. ။

၈။ ကိုယ့္ ကိစၥကို တာ၀န္ မယူျခင္း .. ။

၉။ ကတိသစၥာ မတည္ျခင္း .. ။

၁၀။ အမွန္တရားကို လက္မခံျခင္း .. ။

၁၁။ ကိုယ့္အမွားကို ၀န္မခံျခင္း .. ။

၁၂။ ဘာသာတရားကို ေလးစားမႈ မရွိျခင္း .. ။

၁၃။ အမွန္ အမွားကို ခြဲျခား မသိျခင္း .. ။

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျခင္းအက်ိဳး

ပုထုဇဥ္ လူသား အေပါင္း တို႔သည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် စား၊ ဝတ္၊ ေန၊ ေရး အေရးႀကီး သံုးပါး ကို ေဆာင္ရြက္ေနၾက၏။ ဉာဏ လုပ္သားမ်ား ကလည္း ဉာဏ အေလွ်ာက္ ကာယ လုပ္သားမ်ားကလည္း ကာယ အေလွ်ာက္ လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ၾကရ၏။

ထို အလုပ္ခြင္တြင္ ကာယ လုပ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဉာဏ လုပ္သားပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အကုသိုလ္ စိတ္ရုိင္းမ်ား မဝင္ေစရန္ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္ တစ္ခုခုကို စိတ္ထဲမွာ ပြားေနလွ်င္ ကုသိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး အလြန္ အက်ိဳးထူးမ်ားရရွိပါ၏။ စာေရးသူ၏ တူမေလး ေက်ာင္းဆရာမေလးေခၚ ေအးေက်ာ့ သည္ စာသင္ခန္းထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အနားယူ ခန္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဗုဒ ၶ၏ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကိုပဲ အၿမဲ ပြားမ်ားေနတတ္၏။

ယင္း အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္က်ေသာ အခါမွာလည္း သူေတာ္ေကာင္း တရားကို လက္ကိုင္ထားသူ အမ်ားအက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္တတ္သူ ပညာေရးမွဴး တစ္ဦးျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရ၏။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေတာ့ သားေကာင္း ရတနာ (၃) ဦးကို ရရွိခဲ့ျပန္၏။ အႀကီးဆံုးေသာ သားရတနာက ဝိဇၨာဘြဲ႕ႏွင့္ ဓမၼစရိယ တန္းေအာင္ျမင္ၿပီး ပရိယတၱိစာသင္တိုက္ႀကီး တစ္တိုက္မွာ ပဓာန၊ နာယက ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္ေန၏။

သားလတ္ မွာ တပ္မေတာ္ တြင္ ဗိုလ္ႀကီးအဆင့္ ရာထူးျဖင့္ အမွဴထမ္းေဆာင္ေန ပါ၏။ သားငယ္ ကေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳပဲ မိခင္ႀကီးကို ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုေနပါ၏။ ဤကား ျမတ္ဗုဒ ၶ၏ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ပါးပင္ ျဖစ္ပါေသး၏။ ျမတ္ ဗုဒ ၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးစီကို ပြားရေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ေဖာ္ျပပါမည္။

၁။ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားလွ်င္၊ ေဘးရန္ကင္းက်န္းမာ၏၊ လာဘ္လာေပါမ်ား၏၊ ေနရာထိုင္ခင္းေကာင္းေကာင္း ေနထိုင္ရ၏။

၂။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားမ်ားလွ်င္၊ စိတ္ရႊင္လန္း၏၊ ဉာဏ္ပြင့္လင္း၏၊ စာေမးပြဲေတြ လြယ္လြယ္ကူကူေအာင္ျမင္၏။

၃။ ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷာ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားလွ်င္၊ ဝိဇၨာပညာျဖင့္ အသက္ေမြးရ၏၊ ၿပိဳင္ဘက္မရွိ တတ္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္ရ၏။

၄။ သုဂေတာ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားလွ်င္၊ စကားစစ္ထိုးႏိုင္၏၊ အမႈအခင္းႏိုင္၏၊ အေရာင္း အဝယ္ေကာင္း ၏၊ အေရးႀကီး ကိစၥေျပာဆိုေအာင္ျမင္၏။

၅။ ေလာကဝိဒူ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားလွ်င္၊ ေလာကေရး၊ လူမႈေရး အျဖာျဖာတို႔ကို ရွင္း ရွင္း လင္းလင္း ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္သိ၏။

၆။ အႏုတၱေရာ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားလွ်င္၊ လူ၊ နတ္တို႔၏ အလယ္တြင္ေက်ာ္ေဇာ၏၊ လူတစ္ကာ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေလးစားျခင္းကိုခံရ၏။

၇။ သတၱာေဒဝမႏုႆ နံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားလွ်င္၊ ႏႈတ္စ၊ လွ်ာစ ထက္ျမက္ရ၏၊ ဆိုတိုင္းရ၏၊ ေျပာတိုင္းေအာင္၏၊ ႀကံတိုင္းၿပီးေျမာက္ရ၏။ (စိတၱဇ၊ ေဝဒနာရွင္မ်ားကို ဤ ဂုဏ္ေတာ္ကိုရႊတ္ၿပီး ေရမန္းထုတ္လွ်င္ ေပ်ာက္ကင္းရ၏။)

၈။ ဗုေဒၶါ ဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားလွ်င္၊ ေဘးဆိုး၊ ရန္ဆိုး၊ ၾကမၼာဆိုး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး မွ လြတ္ကင္း၍၊ ခ်မ္းသာျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ျပည့္စံုရ၏။

၉။ ဘဂဝါ ဂုဏ္ေတာ္ ကို ပြားလွ်င္၊ ဘုန္းတန္ခိုးႀကီး၏၊ ေတေဇာ္ အႏုေဘာ္ႀကီး ၏၊ မိမိေျပာသမွ်၊ ေဟာသမွ်၊ ေအာင္ျမင္ရ၏။

ဗုဒ ၶဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က “သုဘူတိ” အမည္ ရွိေသာ ရဟန္း မေထရ္ တစ္ပါး ရွိခဲ့၏။ ထိုမေထရ္ ဘဝ တစ္ခုတြင္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အၿမဲမျပတ္ ရြတ္ဖတ္ခဲ့၏။ ထိုဗုဒ ၶါႏုႆ တိ ဘာဝနာ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ အပါယ္တံခါး ပိတ္၍၊ နတ္သားဘဝ အႀကိမ္သံုးေသာင္း ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ သိၾကားမင္းဘဝ အႀကိမ္ (၈၀) ျဖစ္ခဲ့ရ၏။

စၾကာမင္း အျဖစ္ အႀကိမ္ တစ္ေထာင္ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ရုိးရုိး ပေဒသရာဇ္၊ ဧကရာဇ္ မင္း အျဖစ္ကား မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ ျဖစ္ေလရာဘဝတိုင္း စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား၏။ ေလွ်ာ့ပါးျခင္းမရွိ။ ယခုေနာက္ဆံုး ေဂါတမဗုဒၶဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္တြင္ ထိုမေထရ္သည္ အဘိညာဥ္ႏွင့္ စ်ာန္ဝင္စားေသာအရာတြင္ အျမတ္ ဆံုး ဧတဒက္ဘြဲ႕ကို ရရွိ၏။ ရဟႏၱာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး နိဗၺာန္အၿငိမ္း ဓာတ္ႀကီးသို႔ အၿပီးတိုင္ စံဝင္သြားေတာ္မူပါေတာ့၏။

ဂုဏ္ေတာ္ ပြားရျခင္း အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားက မ်ားျပားလွ၏။ အက်ိဳး (၁၇) မ်ိဳးကို ပြားမ်ားသူတိုင္း ရရွိပါ၏။

၁။ မိမိ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္းသႏၱာန္သည္၊ ေစတီအိမ္ႏွင့္ တူသည္ျဖစ္၍ သူတစ္ပါးတို႔၏ ပူေဇာ္မႈ ေလးစားမႈကို ခံယူရ၏။

တကၠနိုလိုဂ်ီ ႏွင္႔ ျမန္မာျပည္

၂၀၁၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ လကုန္ပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသား ဇာတ္႐ုံမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ နိုဘယ္စာ ေပ ပြဲေတာ္မွာ ကိုဘသစ္ နဲ႕ ေတြ႕ဆုံခဲ့ပါ တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ထုံးစံ အ တိုင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဝင္ကာ စကား ေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕ေတာ့တာပါပဲ။

‘ကိုဘသစ္ ၿပီးခဲ့တဲ့လက ရန္ကုန္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ (YIT)က ေက်ာင္း သားေတြ ကန္ေတာ့တယ္ဆို” “ဟုတ္တယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္က အဲဒီ မွာ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္ ဆရာလုပ္ဖူးတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ား နည္းပညာတကၠသိုလ္လို႔ ေျပာ ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ေၾကာင္သြား တယ္”

‘ဘာျဖစ္လို႔လဲ’

“ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ အဲဒီ တကၠသိုလ္ကို ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ (RIT) လို႔ပဲေခၚတာႏႈတ္က်ိဳးေနတယ္ ။ ဆရာေတြ ေကာ ေက်ာင္းသားေတြေကာ အမ်ားႀကီး လာၾကတယ္။ တကၠသိုလ္ဝင္း တစ္ခုလုံး ျပည့္လွ်ံသြားတာပါပဲ။ ေပ်ာ္စရာႀကီးပါပဲ”

“ေကာင္းဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံက ေတာ့ ဆရာေတြကို ကန္ေတာ့တဲ့အစဥ္အ လာထိန္းသိမ္းတာ အင္မတန္ေကာင္း တယ္။ ဒါနဲ႕ယေန႕မွာ တကၠနိုလိုဂ်ီ (Technology)ကို နည္းပညာလို႔ ဘာသာျပန္ ထားပါတယ္ မဟုတ္လား”

“ ဟုတ္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ တကၠနိုလိုဂ်ီ (Technology) ကို စက္မႈ လို ႔ဘာသာျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ စကား လုံးေလးေတြကို အျငင္းပြားမေနဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ စက္မႈထြန္း ကားတယ္ဆိုၿပီး တကၠနိုလိုဂ်ီေတြ တိုး တက္တာကို ေျပာတာပါ။ ကမာၻႀကီးဟာ စက္မႈထြန္းကားၿပီး တိုးတက္လာတယ္ဆို တာကို သေဘာေပါက္ၾကပါလိမ့္မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ကိုဘသစ္၊ ေက်ာက္ေခတ္ လူသားေတြဟာ မီး ကို စတင္ေတြ႕ၿပီးတဲ့ ေနာက္ ႐ြာေတြ တည္ေဆာက္ေနထိုင္လာ ၾကတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေၾကး နဲ႕သံကို အသုံး ျပဳတတ္လာတယ္။ နည္းပညာစတင္ထြန္း ကားလာတာေပါ့ဟုတ္လား”

“မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီပစၥည္း ေတြကို အသုံးအေဆာင္ေတြ လုပ္ၾကသ လို လက္နက္ေတြလည္းလုပ္ကာ တစ္ဦး နဲ႕ တစ္ဦးစစ္ျပဳတာေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ လက္ နက္ေကာင္းရင္ ေကာင္းသလို တစ္ဖက္ သားကိုအနိုင္ရတာေၾကာင့္ လက္နက္လုပ္ တဲ့စက္မႈအတတ္ေတြ နည္းပညာေတြဟာ ကမာၻ႔မွာ အတိုးတက္ဆုံး ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။”

ကိုဘသစ္ က စစ္ပြဲေတြကို အၿမဲအ ျပစ္တင္တတ္သူ ျဖစ္တယ္။
“က်ည္ဆန္တစ္ေတာင့္ ဟာ လူတစ္ ေယာက္ကို ထမင္း တစ္နပ္ ေကြၽးလို႔ရ တယ္ ။ ဒီ က်ည္ဆန္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ လူသားေတြ ရဲ႕ သယံဇာတ အရင္းအျမစ္ ေတြ”

‘လူေတြက ေလာဘေတြႀကီးၾက တာကိုး’ “အတၱေတြႀကီးတာဗ်။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွာ ခုမွတက္လာတဲ့ သမၼတ ေဒၚနယ္ထရမ့္ကလည္း အေမရိကန္ပထမ (American First) ဆိုၿပီး ေႂကြး ေၾကာ္တယ္။ တ႐ုတ္ကလည္း ေတာင္တ ႐ုတ္ပင္လယ္မွာရွိတဲ့ ကြၽန္းေတြအားလုံး ဟာ သူပိုင္တယ္လို႔ ေၾကညာတယ္”

ဘာေၾကာင့္ ေမာက္မာ
************************
တစ္ကယ္ေတာ့ နိုင္ငံႀကီးမ်ားဟာ အ ေတာ္ေလးေမာက္မာေနၾကတာကို ေတြ႕ ေနရတယ္။ ‘ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေမာက္မာေနၾက တာလဲ ကိုဘသစ္’

“ခ်မ္းသာၾကတာပါတယ္။ တကၠနို လိုဂ်ီေတြ သူတို႔မွာ ရွိတယ္။ သူတို႔ က ကမာၻ ႀကီး ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကစားလို႔ရတယ္။ ကြၽန္ ေတာ္က ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ အေၾကာင္းနဲ႕ သူတို႔ရဲ႕ဂိမ္းေတြကိုေျပာခဲ့တယ္ေလ။ မွတ္ မိတယ္ မဟုတ္လား”

“ကြၽန္ေတာ္ မွတ္မိပါတယ္။ အေမရိ ကန္က ခ်မ္းသာသူ ေျခာက္ေယာက္၊ မကၠ ဆီကိုက တစ္ေယာက္နဲ႕ စပိန္က သူေဌး တစ္ေယာက္၊ စုစုေပါင္းရွစ္ေယာက္ရဲ႕ပိုင္ ဆိုင္မႈဟာ ကမာၻ႔ လူဦးေရ ထက္ဝက္ ၃.၆ ဘီလ်ံရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြနဲ႕ ညီတယ္ဆိုတာ”