ပကတိ အျမင္

စာေပနဲ႔ စီမံခန္႔ခြဲေရး ပညာရပ္မွာ အားလံုးနီးပါးေလာက္က အေကာင္းျမင္ Optimistic ျဖစ္ဖို႔ ေရးၾကသားၾကၿပီး Pessimistic ဆိုတဲ့ အဆိုးျမင္ကို ေရွာင္ေလ့ရွိၾကတယ္ ။

မေန႔က လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ။ဘယ္အဖြဲ႕က ပညာေတာ္တဲ့ လူငယ္ အေရအတြက္ ဘယ္ေလာက္ကို စုထားတယ္လို႔ဆိုတယ္ ။

လူငယ္ေတြကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရာမွာ စာေတြ႕ Education တစ္ခုထဲနဲ႔ မျပည့္စံုဘူး၊ ၁၉၅၀ ဝန္းက်င္မွာ အေမရိကန္ေတြ ၾကံဳခဲ့တဲ့ အမွားမ်ိဳး ....

Knowledge = Education. + Experiences
ပညာ = စာေတြ႕ + လက္ေတြ႕

Education ဆိုတာ General ပဲ၊ Local context ထဲ့ေပးရတဲ့ အျပင္ လက္ေတြ႕နဲ ႔စာေတြ႕ ကြာတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ။

" မင္းကိုယ္တိုင္ MBA ရၿပီးၿပီေလ၊ လက္ေတြ႕နဲ႔ ဘာကြာသလဲ ဆိုတာ ျမင္မွာေပါ့ "
" ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္ဆရာ "

လုပ္ငန္းႀကီးလာရင္ CEO တစ္ဦးဟာ သူ႔လက္ေအာက္က Admin, Finance, Trade, Manufacturing, HR စတဲ့ ဌာနေတြ မ်ားရင္မ်ားသေလာက္ ကိုင္တြယ္ ဆက္ဆံရပံုျခင္းမတူပါ၊
အရပ္ စကား နဲ႔ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္...

* အဂၤ်င္နီယာ၊ ဆရာဝန္၊ အႏုပညာရွင္ စတာေတြကို တစ္သမတ္ထဲ
ဆက္ဆံလို႔ မရသလို၊

* သာမန္ဝန္ထမ္း၊ မန္ေနဂ်ာ၊ CEO တို႔ေတြးတာျခင္း မတူသလိုပါ ။

ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြနဲ႔ ပညာရွင္ေတြကို ၿပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ရာမွာ ပညာေရးဆိုတဲ့ Education ဟာ အေျခခံက်တာ မွန္ေပမဲ့ လုပ္ငန္းခြင္အေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳးကို ထဲ့ေပါင္းႏိုင္ပါမွ ေတာ္ရံု က်ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘေမာင္ စာသင္တဲ့အခါမွာ Theory က ဘယ္လို ဆိုထားေစကာမူ၊ လက္ေတြ႕မွာ ဘယ္လိုရွိတယ္ ဆိုတာကိုပါ အၿမဲတန္းထဲ့ေျပာျဖစ္တယ္ ။

ေျပာရရင္ ေလာကုတၱရာ ရႈေဒါင့္မွာ အေကာင္းျမင္ကို ေစာဒကတက္စရာ မရွိေပမဲ့ 
( ေလာကီ + စီမံခန္႔ခြဲမႈ့ ) မွာက်ေတာ့ ပကတိ Realistic view ကိုပဲ လက္ကိုင္ထားၿပီး ဆံုးျဖတ္ ၾကဖို႔ အၿမဲတန္း သတိေပးေလ့ရွိတယ္ 

ေနရာတစ္ကာ အဆိုးျမင္ဝါဒကိုေတာ့ အားေပးေလ့မရွိပါဘူး။

................

ဒီေန႔ ပညာေတြ ( Education ) တတ္ၾကတယ္ ။ ဒါေပမဲ့  ......
Bachelor
Master
PhD ဆိုတာ ဘာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္ပါ ။

ဘြဲ႕ေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ အေခၚကိုသာ သိၾကၿပီး အမွန္တစ္ကယ္ တတ္ကၽြမ္းတဲ႕ အဆင့္ Level ကို မသိၾကတာ ၉၈% ေလာက္ ရွိမယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္တယ္လို႔ေတာင္ အေျပာခံရ ပါ ဦး မယ္ ။

ႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေက်ာင္းႀကီးေတြမွာေတာင္ မသိၾကတာ ေတြ႕ရတယ္ ။

ဥပမာ ...  Bachelor နဲ႔ ဘယ္အဆင့္ theory ဆက္စပ္တယ္ ။
              Master နဲ႔ ဘယ္အဆင့္ theory ဆက္စပ္တယ္ ။
              PhD အဆင့္မွာ ဘယ္အပိုင္းက အဓိကျဖစ္လာတယ္ ဆိုတာမ်ိဳး ။

ဒါေၾကာင့္ thesis ေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္တာနဲ႔ ဘယ္အဆင့္ ဆိုတာ တန္းေျပာႏိုင္ပါတယ္ ။
 Table of content ေလာက္ၾကည့္ရင္ ပိုတိတိက်က်ေျပာႏိုင္တယ္ ။

ကိုယ္စီးေနတဲ့ျမင္းကို အထီး အမ မသိသလိုမ်ိဳး၊ ကိုယ္ရထားတဲ့ဘြဲ႕ ဘာမွန္း မသိသလိုမ်ိဳး

ႏိုင္ငံျခားက CEO ေတြ အားလံုး MBA holders ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူး ။ MBA holders ေတြ အားလံုးလဲ စီးပြားမျဖစ္ၾကပါဘူး ။ သိမ္ေမြ႕တဲ့လိ်ဳ႔ဝွက္ခ်က္ေတြရွိၾကပါတယ္ ။အဲ့ဒါေတြ႕တဲ့ သူေတြ အားလံုးေတာ့ အလုပ္ျဖစ္သြားၾကတယ္။

( ေအာက္က အတိုခ်ဳပ္ေလးကို တီထြင္မိလာတယ္ )

Knowledge = Education. +. Experiences
Wisdom. = Knowledge +. Experiences
Enlightenment. =. Wisdom +. Experiences

( ဘံု အေနနဲ႔ ဘာသြားေတြ႕ရမလဲ ဆိုေတာ့ Experiences ဆိုတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳ ကို သတိထား မိၾကပါလိမ့္မယ္ )

ေနာက္တစ္ခါ တစ္ကမၻာလံုး သင္ေနတဲ့ SWOT ကို MBA အားလံုး သိၾကပါလိမ့္မယ္၊ အဲ့ဒီ Analysis မွာ Future အတြက္ မပါသေလာက္ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ SWOT-CP
ဆိုၿပီးထဲ့သံုးၾကည့္ပါ၊ C- Challenges၊ P- Potential ပါ။

................,,.

Warren Buffet ဟာ MBA မရခဲ့ပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကမၻာ႔ အခ်မ္းသာဆံုး Top Ten ပါ၊ သူ႔ကို Intelligent investor လို႔ ထူူးထူးျခားျခား သတ္မွတ္ထားပါသလဲ၊ သူ႔ရဲ႕ Berkshire Heathway မွာ ကုမၼဏီႀကီးေပါင္း (100) ေက်ာ္ပါ၊ ေအာင္ျမင္ေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။

.................,,

ဦးႏုလက္ထက္မွာ စီးပြားေရးစနစ္ အေရြးမွန္လို႔ စီးပြားေကာင္းခဲ့တယ္ ။ ႏိုင္ငံေရးဖက္မွာ စီးပြား ဖက္က အေတြး မသိမသာ လႊမ္းမိုးခံရလို႔ အလႈပ္အရမ္းႀကီးထြားတာ ခံလိုက္ရတယ္ ။အဆိုးမေျပာလိုပါဘူး။

ဦးေနဝင္း လက္ထက္မွာ စီးပြားစနစ္ အေရြးမွားသြားတယ္ National Competitiveness ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္စြမ္းရည္ က်ဆင္းသြားတယ္၊ အျမင္မွန္ ရၿပီး အေျပာင္းအလဲလုပ္မယ္ ဆိုေတာ့ အခ်ိန္က အခါအခြင့္မေပးေတာ့ဘူး ။ ဒါေပမဲ့ စနစ္ျပတ္တယ္၊ ႏိုင္ငံေအးခ်မ္းတယ္၊ ဘယ္သူမွမေစာ္ကားရဲဘူး။

ဦးသန္းေရႊ က ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးကို ဖြံ့ၿဖိဳးေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္ ။ ႏိုင္ငံတစ္ကာ ဖိအားကို အံတုၿပီး ရတဲ့ၾကားက တိုင္းျပည္ကို ထူေထာင္သြားေပးခဲ့တယ္၊ ႏိုင္ငံတစ္ကာက အေဝးကေနပဲ
ဖိအားေပးၿပီး ႏိုင္ငံကိုေတာ့ မေစာ္ကားရဲၾကဘူး ။ အေစာ္ကားမခံရေအာင္လဲ သူတုန္႔ျပန္ခဲ့ တယ္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကို တင္ေပးခဲ့ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ Graceful exit နဲ႔ နန္းစြန္႔ေပးခဲ့တယ္ ။

သူ႔ေရွ႕က ေကာင္းေမြ၊ ဆိုးေမြကို လက္ခံခဲ့တယ္ ။
ေရွ႕လူေတြ မေကာင္းေၾကာင္းေျပာမသြားခဲ့ဘူး။
သူအနားယူသြားတာ (၉) ႏွစ္ ရွိၿပီ၊ အတိုက္အခံ အပါအဝင္အားလံုးရဲ႕ေလးစားမႈကိုခံေနရတုန္းပဲ
အဲ့ဒါကိုက လက္ေတြ႕က်တဲ့ သူ႔ရဲ႕ State level management သူ႔ပညာ ။

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္စနစ္ထဲေရာက္ေနၿပီလဲ ဘာေတြျဖစ္ေနပါသလဲ ?
က်န္တဲ့သူေတြပဲ ဆက္ေရးၾကပါေတာ့ ။

ပိန္းပိတ္ေနေအာင္ က်ဆင္းေနတဲ့ ျမဴႏွင္းထူထဲ ေလွ်ာက္ေနရတယ္လို႔ေတာ့ ခံစားမိတာပဲ ။
တစ္လွမ္းစာေတာင္ႀကိဳမျမင္ရတဲ့ အခ်ိန္၊ ဘယ္ေျခလွမ္းက်ရင္ ဘယ္စူးနင္းျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ မသိႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးလို ။

Crd : Dr.Nay Zin Latt