ဟိုး..ေရွးေရွးတုန္းက လိပ္ မိသားစု တစ္စုဟာ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ သဘာ၀ ကို က ေႏွးေကြးတဲ့ လိပ္ေတြဟာ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္ဖို႔ ျပင္ဆင္တာလည္း ၇ ႏွစ္ေတာင္ ၾကာပါတယ္တဲ့။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ လိပ္ မိသားစု အိမ္က ထြက္လာၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာကို ရွာၾကပါတယ္။ ထြက္လာၿပီး ၂ ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔ အတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာ တစ္ခုကို ရွာေတြ႔သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေနရာကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္တာတို႔ ေပ်ာ္ပြဲစား အတြက္ စားစရာေတြကို ျခင္းေတာင္းထဲက ထုတ္ၿပီး ျပင္ဆင္တာတို႔ကိုေတာ့ ၆ လ အၾကာမွာ ၿပီးစီး သြားပါတယ္ ။ အဲဒီ အခါက်မွ သူတုိ႔ ဆား ေမ့က်န္ခဲ့တာကို သိ လိုက္ ရပါတယ္။
ဆား မပါတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားက ဘယ္လိုမွ ေကာင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ သူတို႔ထင္တယ္။
အဲဒီ ကိစၥကို အၾကာႀကီး ေဆြးေႏြး အၿပီးမွာေတာ့ အငယ္ဆံုး လိပ္ကေလးကို အိမ္မွာ ဆားျပန္ယူဖို႔ ေရြးခ်ယ္ ၿပီး တာ၀န္ေပးလိုက္ၾကပါတယ္။
မိသားစုထဲမွာ အျမန္ဆံုးျဖစ္တဲ့ လိပ္ကေလးဟာ လူးလွိမ့္ၿပီး ငိုယို ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကတိ တစ္ခုေတာင္းၿပီးမွ သြားမယ္လို႔ သေဘာတူပါတယ္။
ကတိကေတာ့ ဘယ္သူမွ သူျပန္ မေရာက္မခ်င္း အစားအေသာက္ေတြကို မစားပါဘူး ဆိုတဲ့ ကတိပါပဲ။
တစ္မိသားစုလံုးက သေဘာတူလိုက္ေတာ့မွ လိပ္ကေလး ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။
သံုးႏွစ္ၾကာတဲ့ အထိ လိပ္ကေလး ျပန္ေရာက္ မလာပါဘူး။ ငါးႏွစ္... ေျခာက္ႏွစ္...ခုနစ္ႏွစ္ေျမာက္ လာတဲ့ အခါ မွာေတာ့ အသက္ အႀကီးဆံုး လိပ္ႀကီးက ဗိုက္ဆာတဲ့ ဒဏ္ကို မခံႏိုင္ရွာေတာ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ သူေတာ့ စားေတာ့မယ္လို႔ ေျပာၿပီး အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ထုပ္ ကို ဖြင့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
အဲဒီ အခ်ိန္မွာပဲ လိပ္ကေလးက သစ္ပင္ အေနာက္ကေန ရုတ္တစ္ရက္ ထြက္လာၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္ပါ တယ္။
"ေတြ႔လား ! သားကို ေစာင့္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ သိသားပဲ။ ေတာ္ၿပီ ဆား သြားမယူေတာ့ဘူး..."
လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ တစ္ၿခား လူေတြကို ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုလုပ္
သူမ်ားေတြ ဘာလုပ္သလဲ ဆိုတာကို အေလးထား စိတ္၀င္စားေနရတာနဲ႔ ပဲ ကိုယ့္ အတြက္ေတာင္
ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကဘူး။
ဒီ ပံုျပင္ေလးကို အတုယူကာ ကုိယ့္အထုတ္ ကိုယ္ထမ္းဖုိ႔ အတ
ကိုယ့္ အလုပ္ ကိုယ္ လုပ္ၾကပါလုုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါရေစ…
Credit to
(အရွင္ေဇာတိ - န႔ံသာနီ) ေရးသားပါသည္
ဗဟုသုတမ်ားကို ျပန္လည္မွ်ေဝမည္
No comments:
Post a Comment